********** 6/10
Όταν έπεσε στα χέρια μου το trailer του Lat den Ratte Komma in πριν κάμποσους μήνες δεν έδωσα πολύ σημασία. Ακόμα και μετά τις διθυραμβικές κριτικές από ανθρώπους που εμπιστεύομαι, δε θα την έβλεπα.
Όταν έπεσε στα χέρια μου το trailer του Lat den Ratte Komma in πριν κάμποσους μήνες δεν έδωσα πολύ σημασία. Ακόμα και μετά τις διθυραμβικές κριτικές από ανθρώπους που εμπιστεύομαι, δε θα την έβλεπα.
Όταν όμως κάποιοι με τίμησαν με πρόσκληση στην avant-premiere της ταινίας, το θεώρησα σαν υποχρέωση να τη δω, άσχετα αν δε κατάφερα τελικά να πάω.
Δεν το μετάνιωσα αλλά δεν ενθουσιάστηκα κιόλας.
Το σουηδικό ρομαντικό θρίλερ του Tomas Alfredson είναι ένα ποιοτικό Twilight (ιεροσυλία, το ξέρω), που κάλλιστα θα μπορούσε να διδάσκεται στα σχολεία σκηνοθεσίας. Τα πλάνα του είναι έργα τέχνης. Με την κάμερα εντελώς ακίνητη, τα κάδρα θα μπορούσαν να γίνουν έκθεση σαν καλλιτεχνικές φωτογραφίες. Πραγματικά η τέχνη της σκηνοθεσίας.
Κάπου εκεί όμως τελειώνουν τα καλά. Η ιστορία είναι λίγο αργή, οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται όπως στο ομώνυμο βιβλίο του John Ajvide Lindqvist, μένουν αρκετά κενά στο σενάριο.
Ο Όσκαρ είναι ένα δωδεκάχρονο άτολμο αγόρι που τις τρώει στο σχολείο. Γνωρίζει την Ελι, ένα παράξενο, συνομήλικο κατά μια έννοια, κορίτσι που αποδεικνύεται ότι είναι Βαμπίρ. Στο πρόσωπο της θα βρει την αγάπη αλλά και την εκδίκηση. Είναι μια ιστορία αγάπης περισσότερο, παρά τρόμου.
Η ταινία χαρακτηρίζεται από πολλούς σαν αριστούργημα. Δε συμφωνώ καθόλου, είναι μια μέτρια ταινία που έχει όμως αριστουργηματικά πλάνα, και μόνο αυτό ίσως είναι αρκετό να πάτε να τη δείτε.
Έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες χτες 19 Μαρτίου.
Δείτε το trailer .
1.jpg)
