********** 4/10
Για να ήμαστε δίκαιοι, αυτή δεν είναι μια ταινία τρόμου.
Με το Autopsy ο σκηνοθέτης Adam Gierasch, έχοντας θητεύσει δίπλα στον μεγάλο Dario Argento, κινείται στα όρια της παρωδίας. Δε θέλει να πιστέψεις τίποτα από ότι βλέπεις, ούτε να συμπάσχεις με τους χαρακτήρες (τους οποίους γνωρίζουμε στα γρήγορα) ούτε και να κάτσεις να σκάσεις με το σενάριο. Μοιάζει με έκθεση gore εικόνων , διανθισμένες με λίγο black humor.
Με το Autopsy ο σκηνοθέτης Adam Gierasch, έχοντας θητεύσει δίπλα στον μεγάλο Dario Argento, κινείται στα όρια της παρωδίας. Δε θέλει να πιστέψεις τίποτα από ότι βλέπεις, ούτε να συμπάσχεις με τους χαρακτήρες (τους οποίους γνωρίζουμε στα γρήγορα) ούτε και να κάτσεις να σκάσεις με το σενάριο. Μοιάζει με έκθεση gore εικόνων , διανθισμένες με λίγο black humor.
5 νεοι παρασέρνουν με το αυτοκίνητο τους έναν άντρα, σε ένα ερημικό δρόμο της Λουϊζιάνα, μετά από ξέφρενο γλέντι. Από το πουθενά εμφανίζεται ένα ασθενοφόρο και πάνε όλοι μαζί για τις πρώτες βοήθειες στο Mercy (χα) Hospital. Εκεί υπάρχουν μόνο 3 άτομα προσωπικό (μια spooky νοσοκόμα, ένας τύπου μεξικανό-κατάδικος γεμάτος tattoo τραυματιοφορέας και ένας άλλος, στο πιο σαδιστικό), και ο γιατρός (Robert Patrick από το Terminator). Περιττό να πω ότι κανείς δε γίνεται καλά.
Όσα κλισέ υπάρχουν στις ταινίες τρόμου είναι εδώ μέσα. Τα πάντα. Σε σημείο που ψυλλιάζεσαι ότι κάποιος θα προλογίσει την επόμενη σκηνή λέγοντας: «Τώρα είναι που πάει η χαζογκομενα να πείσει τον αστυνομικό ότι εδώ μέσα γίνονται φόνοι, δίπλα από έναν από τους κακούς αλλά εκείνος δεν τη πιστεύει» (ο οποίος κακός αιμορραγεί και όταν ο μπάτσος τον ρωτάει για το αίμα, του απαντά «Δεν είναι δικό μου»!) Σαν το Scream, θυμάστε;
Η πρωταγωνίστρια (Jessica Lowndess) έχει στιγμές απίστευτης χαζομάρας. Εκεί όμως που ‘γράφει’ είναι μια σκηνή κάπου στη μέση της ταινίας. Ενώ έχουν χαθεί μεταξύ τους, δε βρίσκει κανέναν, περπατά σε ένα σκοτεινό διάδρομο, έξω αστράφτει και βροντάει, και στο βάθος βλέπει έναν ασθενή με κατεβασμένο το κεφάλι, μια φιγούρα βγαλμένη κατευθείαν από το The Grudge, εκείνη ευγενέστατη ρωτάει: Μήπως ξέρετε που είναι η αίθουσα αναμονής;
Υπάρχουν δυο σκηνές που ξεκαρδίστηκα πάντως.
Η πρώτη είναι με τον μπάτσο, και ενώ έχει πειστεί ότι δε τρέχει τίποτα και η κοπέλα είναι μάλλον τρελή, εκεί που περπατάνε στο διάδρομο, πέφτουν επάνω στον άλλον κακό, ο οποίος κουβαλάει ανθρώπινα μέλη! Κοιτιούνται, ησυχία, ο κακός χαμογελά αθώα στο στυλ «κι εμείς εδώ, τα ίδια». ΤΟ γέλιο.
Εκεί όμως που έκανα rewind για να τη ξαναδώ ήταν όταν έχουν πιάσει τη κοπέλα, ο γιατρός μπροστά της είναι έτοιμος να της κάνει ένεση, και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και περνάει δίπλα τους ΑΝΕΜΕΛΑ ο φίλος της, και τους προσπερνάει σα να μη τρέχει κάστανο. Άλλο να το βλέπετε, άλλο να το λέω!
Αν είχε περισσότερα τέτοια gang θα έλεγα ότι ήταν μια καλή παρωδία τρόμου. Δεν έχει όμως, αντίθετα έχει κάποιες σκληρές σκηνές και δυστυχώς θα το κρίνω σαν θρίλερ. Μια ταινία τρόμου στην οποία γέλασα πολύ!
Δειτε το trailer.
1.jpg)
