********** 6/10
Το Butterfly Effect του 2004 με τον Ashton Kutcher ηταν απο τις αγαπημενες μου ταινιες. Το δευτερο ουτε που το πηρα χαμπαρι αλλα απο οσο λενε περασε και ουτε ακουμπησε. Γιατι αποφασισανε να κανουν και τριτο, δε προκειται να μαθουμε ποτε. Ισως για να μετριασουν λιγο την απογοητευση, και εν μερη νομιζω το καταφερανε.
Η τριτη ταινια με θεμα το time travelling κατ,αρχας δεν ειναι τρομου. Ειναι μια περιπετεια στο στυλ ποιος-ειναι-τελικα-ο-serial-killer. Και δε καταλαβαινω τι δουλεια εχει σε ενα φεστιβαλ που στο τιτλο του εχει τη λεξη horror. Τελος παντων.
Ενας νεαρος (Chris Carmack, λιγος εως αστειος σε καποιες σκηνες) εχει το χαρισμα να ταξιδευει στο χρονο και να παρατηρει τι συμβαινει, ενιοτε να επεμβαινει κιολας. Οταν επιστρεφει στα εφηβικα του χρονια για να ανακαλυψει το δολοφονο της κοπελας του τοτε, θα καταλαβει οτι οταν αλλαζεις το παρελθον, αλλαζει και το μελλον. Στο ρολο της αδελφης του (που εσωσε οταν ηταν μικρη απο μια πυρκαγια) η Rachel Miner που δικαιως μπορει να παρει τον τιτλο της Miss Horrorfest, καθως εχει εκπροσωπηση και στα τρια χρονια του φεστιβαλ. Το 2006 με το Penny Dreadfull, το 2007 με το Tooth and Nails και τωρα εδω.
Σκηνοθετει καποιος Seth Grossman και το σεναριο ειναι το ντεμπουτο καποιου Holy Brix.
Το καλο μ αυτη τη ταινια ειναι οτι εχει ενδιαφερον. Οι αλλαγες στο χρονο γινονται γρηγορα και παντα κερδιζουν τη προσοχη του θεατη. Δε κανει κοιλια και γενικα ο ρυθμος ειναι ικανοποιητικος.
Τα κακα μ αυτη τη ταινια ομως ειναι λιγο περισσοτερα αν και προβλεψιμα. Το σεναριο μπαζει απο παντου και σε ενοχλει, εκτος αν αφεθεις στη κινηματογραφηση και δεν παρακολουθησεις τη πλοκη. Η μεγαλη ζαβολια ομως ειναι οτι ενω αλλαζει τελειως το παρον αν πειραξεις το παρελθον (κατι που ειναι και το διδαγμα ολης της σειρας), καποια πραγματα δεν αλλαζουν ποτε. Φυσικα αυτα που μας βολευουν. Παντα ο πρωταγωνιστης βρισκει τους ιδιους ανθρωπους στην ιδια θεση, παντα μενει στο ιδιο σπιτι και παντα απευθυνεται στους ιδιους. Σαν να μην αλλαξε μια μερα. Και στο τελος εξηγουμε μονο αυτα που μας ενδιαφερουν, αφηνοντας κατι κενα να!
Ακομα στα αρνητικα μπαινει και ο τροπος που κανει τα ταξιδια στο χρονο ο πρωταγωνιστης. Αλλοτε με τη βοηθεια υπολογιστη, αλλοτε με ... παγακια και αλλοτε απλα αν κλεισει τα ματια.
Ενα ευχαριστο βραδακι, οχι κατι τρομερο. Καλυτερο σιγουρα απο το 2 αλλα καμμια σχεση με το πρωτο. Και τελικα πειτε κανενα καλο λογο μπας και σταματησουν να φτιαχνουν sequel για μια ταινια που εξαντλησε ο,τι ειχε να πει.
Δειτε το trailer.
Το Butterfly Effect του 2004 με τον Ashton Kutcher ηταν απο τις αγαπημενες μου ταινιες. Το δευτερο ουτε που το πηρα χαμπαρι αλλα απο οσο λενε περασε και ουτε ακουμπησε. Γιατι αποφασισανε να κανουν και τριτο, δε προκειται να μαθουμε ποτε. Ισως για να μετριασουν λιγο την απογοητευση, και εν μερη νομιζω το καταφερανε.
Η τριτη ταινια με θεμα το time travelling κατ,αρχας δεν ειναι τρομου. Ειναι μια περιπετεια στο στυλ ποιος-ειναι-τελικα-ο-serial-killer. Και δε καταλαβαινω τι δουλεια εχει σε ενα φεστιβαλ που στο τιτλο του εχει τη λεξη horror. Τελος παντων.
Ενας νεαρος (Chris Carmack, λιγος εως αστειος σε καποιες σκηνες) εχει το χαρισμα να ταξιδευει στο χρονο και να παρατηρει τι συμβαινει, ενιοτε να επεμβαινει κιολας. Οταν επιστρεφει στα εφηβικα του χρονια για να ανακαλυψει το δολοφονο της κοπελας του τοτε, θα καταλαβει οτι οταν αλλαζεις το παρελθον, αλλαζει και το μελλον. Στο ρολο της αδελφης του (που εσωσε οταν ηταν μικρη απο μια πυρκαγια) η Rachel Miner που δικαιως μπορει να παρει τον τιτλο της Miss Horrorfest, καθως εχει εκπροσωπηση και στα τρια χρονια του φεστιβαλ. Το 2006 με το Penny Dreadfull, το 2007 με το Tooth and Nails και τωρα εδω.
Σκηνοθετει καποιος Seth Grossman και το σεναριο ειναι το ντεμπουτο καποιου Holy Brix.
Το καλο μ αυτη τη ταινια ειναι οτι εχει ενδιαφερον. Οι αλλαγες στο χρονο γινονται γρηγορα και παντα κερδιζουν τη προσοχη του θεατη. Δε κανει κοιλια και γενικα ο ρυθμος ειναι ικανοποιητικος.
Τα κακα μ αυτη τη ταινια ομως ειναι λιγο περισσοτερα αν και προβλεψιμα. Το σεναριο μπαζει απο παντου και σε ενοχλει, εκτος αν αφεθεις στη κινηματογραφηση και δεν παρακολουθησεις τη πλοκη. Η μεγαλη ζαβολια ομως ειναι οτι ενω αλλαζει τελειως το παρον αν πειραξεις το παρελθον (κατι που ειναι και το διδαγμα ολης της σειρας), καποια πραγματα δεν αλλαζουν ποτε. Φυσικα αυτα που μας βολευουν. Παντα ο πρωταγωνιστης βρισκει τους ιδιους ανθρωπους στην ιδια θεση, παντα μενει στο ιδιο σπιτι και παντα απευθυνεται στους ιδιους. Σαν να μην αλλαξε μια μερα. Και στο τελος εξηγουμε μονο αυτα που μας ενδιαφερουν, αφηνοντας κατι κενα να!
Ακομα στα αρνητικα μπαινει και ο τροπος που κανει τα ταξιδια στο χρονο ο πρωταγωνιστης. Αλλοτε με τη βοηθεια υπολογιστη, αλλοτε με ... παγακια και αλλοτε απλα αν κλεισει τα ματια.
Ενα ευχαριστο βραδακι, οχι κατι τρομερο. Καλυτερο σιγουρα απο το 2 αλλα καμμια σχεση με το πρωτο. Και τελικα πειτε κανενα καλο λογο μπας και σταματησουν να φτιαχνουν sequel για μια ταινια που εξαντλησε ο,τι ειχε να πει.
Δειτε το trailer.