********** 5/10
Τι θα λέγατε να αναπολήσουμε τις εποχές όπου ο Antonio Banderas έκανε τις γυναίκες να ...τρέμουν (τι νομίζατε ότι θα πω;) με την παρουσία του και μόνο στην οθόνη; Την εποχή που οι τσαχπίνικοι μορφασμοί του και το λοξό χαμογελακι τις έκαναν να κοκκινίζουν, και που όταν έβγαζε το φανελάκι κι ένοιωθες ένα τρέμουλο από το διπλανό κάθισμα νόμιζες ότι ήταν το Dolby surround αλλά ήταν η διπλανή σου!
Ωραίες εποχές, ε; Καλά θα κάνετε να τις θυμάστε γιατί πέρασαν τα χρόνια και ο Λατίνος εραστής φτάνει τα 50 και του φαίνεται. Θα μου πείτε η ηθοποιία δεν έχει ηλικία. Φυσικά, αλλά δε φταίω εγώ αν ο ίδιος επιμένει στα γυμνά και τις ερωτικές σκηνές!
Η κλισέ περιπέτεια της Mimi Leder (η οποία έκανε το πολύ καλό Deep Impact το ‘98 και που από το 2000 ασχολείται μόνο με τη σκηνοθεσία σειρών) μιλάει για έναν βετεράνο ‘art thief’ (Morgan Freeman) τον οποίο σχεδόν θαυμάζει το NYPD γιατί δεν έχει καταφέρει να τον πιάσει, και έναν στιλάτο Λατίνο ικανότατο κλέφτη (Antonio Banderas), οι οποίοι συνεργάζονται για ένα σχεδόν αδύνατο κόλπο. Τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα όταν εμφανίζεται η σέξι δικηγόρος (Radha Mitchell) και προστατευόμενη του πρώτου, και που φυσικά κουτουπώνει ο δεύτερος.
Το σενάριο είναι του Ted Humphrey και είναι αυτό που ενοχλεί περισσότερο.
Πέρα από κάποιες χοντρές αφέλειες, παρουσιάζεται ένα σχεδόν απαραβίαστο θησαυροφυλάκιο με ασύλληπτες τεχνικές φύλαξης, το οποίο τελικά παραβιάζεται χωρίς πολλά πολλά, μέσα σε 5 λεπτά κινηματογραφικού χρόνου.
Ακόμα, το τελευταίο μισάωρο η ταινία τρέχει να προλάβει να κλείσει πριν το δίωρο λες και θα πληρώνανε ρήτρα.
Τέλος είναι αστείο να βλέπεις τη κοιλίτσα του Antonio, τις γκριμάτσες του που δε πιάνουν πλέον, και λίγο από πισινό. Επιμένω, γιατί και η Mimi Leder δείχνει να επιμένει σε ένα ρομάντζο Μπαντερικου τύπου, με χορούς, με καυτές ανάσες, με καλλιτεχνικό γυμνό, και φυσικά μια γλυκιά προδοσία.
Τα θετικά είναι ότι η ταινία έχει καποιο ενδιαφέρον. Δε κάνει κοιλιά πουθενά, συνέχεια συμβαίνουν πράγματα και στο τέλος οι ανατροπές αν μη τι άλλο δε σε γεμίζουν κενά, όπως σε πολλά άλλα φιλμ.
Άλλο ένα είναι το ωραίο σώμα της Radha Mitchell.
Τέλος, προσωπικά κάτι παθαίνω όταν βλέπω πλάνα από τους δρόμους της Νέας Υόρκης με το μετρό να περνάει από πάνω, και τα κάτι-σαν περίπτερα να πουλάνε εφημερίδες στο πεζοδρόμιο. I love NY.
Θα έλεγα και για το ίδιο το μετρό της, αλλά οι σκηνές του γυρίστηκαν στο μετρό της Σόφιας στη Βουλγαρία λόγω μάλλον κενών ημερομηνιών.
Η ταινία στην Αμερική πήγε κατευθείαν στα DVD Club ενώ στην Ελλάδα θα την δούμε από την Odeon στις 9 Ιουλίου.
Δείτε το trailer.
1.jpg)
