********** 6/10
Πολλοί θα θεωρήσουν ότι η δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα της Jennifer Chambers Lynch έγινε υπό τη στενή παρακολούθηση και προώθηση του πατέρα της David Lynch (Mulholland Dr.).
Όχι άδικα, μιας και το όνομα του εμφανίζεται στα credits ως executive producer.
Αναμφισβήτητα χρειαζόταν την κάλυψη του και τις εγγυήσεις του, καθώς κανένας δε θα έπαιρνε στα σοβαρά έναν σκηνοθέτη που έκανε τη προηγούμενη ταινία του 15 χρόνια πριν και που μάλιστα κέρδισε το βατόμουρο ως Χειρότερη Σκηνοθεσία για αυτό (Boxing Helena το 1993).
Στην Κατάσταση Επιφυλακής πάντως είναι ορατό το σκοτεινό στυλ του πατέρα της, και κάτι μου λέει ότι για να ξαναμπεί στο χώρο της σκηνοθεσίας θα τον άφηνε να σκηνοθετήσει σχεδόν μόνος του!
Τα ψιλοκαταφερε βέβαια, καθώς εκτός από κάποιες επιφυλακτικές κριτικές στις Κάννες όπου προβλήθηκε πέρυσι (και σχεδόν σε όσα φεστιβάλ υπάρχουν),κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο New York City Horror Film Festival κάνοντας την τη πρώτη γυναίκα που κερδίζει εκεί το συγκεκριμένο βραβείο.
Η ταινία όμως δεν είναι horror movie αλλά ένα αστυνομικό θρίλερ noir με ωμή βία και αίμα αλλά πάνω από όλα το σκοτεινό ψυχολογικό βάρος – σήμα κατατεθέν του David Lynch και πλέον και της κόρης του.
Δυο ντετέκτιβ (Bill Pullman και Julia Ormond) φτάνουν σε μια μικρή επαρχιακή πόλη του νότου για να ανακρίνουν αυτοπτους μάρτυρες ενός βίαιου περιστατικού.
Οδηγήθηκαν εκεί ερευνώντας υπόθεση ενός serial killer και ελπίζουν ότι το συμβάν έχει σχέση με αυτόν.
Τρεις διαφορετικοί μάρτυρες – τρεις διαφορετικές εκδοχές, καθώς όλοι έχουν κάτι να κρύψουν.
Όλοι, εκτός από τη μικρή Στεφανι (η 11χρονη Ryan Simpkins, η μικρότερη σε ηλικία που κερδίζει το βραβείο Καλύτερης ερμηνείας στο NYC Horror Film Festival) η οποία βλέπει περισσότερα κι από όλους τους άλλους μαζί.
Όλοι, εκτός από τη μικρή Στεφανι (η 11χρονη Ryan Simpkins, η μικρότερη σε ηλικία που κερδίζει το βραβείο Καλύτερης ερμηνείας στο NYC Horror Film Festival) η οποία βλέπει περισσότερα κι από όλους τους άλλους μαζί.
Το πιο παράδοξο όμως συμβαίνει στη διανομή.
Η ταινία προβλήθηκε πέρυσι το καλοκαίρι σχεδόν σε όλη την Ευρώπη.
Στην Ελλάδα δεν το είδαμε αλλά το Videorama το έβγαλε από τον Απρίλη σε DVD.
Στην Ελλάδα δεν το είδαμε αλλά το Videorama το έβγαλε από τον Απρίλη σε DVD.
Στην Αμερική είναι διαθέσιμο μέσω Video-On-Demand στη καλωδιακή τηλεόραση, και παρ’ολ’αυτά βγήκε σε λίγες αίθουσες στις 26 Ιουνίου.
Γι’αυτό και η παρουσίαση από το FilmBoy καθώς όπως ξέρετε, γενικά δεν ασχολούμαι με βιντεοταινίες.
Update: Ειναι φανερο το υφος του μπαμπα σ'αυτο το αστυνομικο θριλερακι. Μοιαζει να φωναζει απο μονο του πως δεν ειναι η ταινια που εχει μεγαλες απαιτησεις, παρ'ολ'αυτα θα τη θυμαστε για λιγο μετα το τελος της.
Σε καμια περιπτωση δε θα το παρατησετε στη μεση, αλλα οπως καθε ταινια του David Lynch, στο τελος θα μεινετε με μια αισθηση ανολοκληρωσης και αποριας.
Καθολου κακο, αξιζει τα λεφτα του για την ...ενοικιαση.
Γι’αυτό και η παρουσίαση από το FilmBoy καθώς όπως ξέρετε, γενικά δεν ασχολούμαι με βιντεοταινίες.
Update: Ειναι φανερο το υφος του μπαμπα σ'αυτο το αστυνομικο θριλερακι. Μοιαζει να φωναζει απο μονο του πως δεν ειναι η ταινια που εχει μεγαλες απαιτησεις, παρ'ολ'αυτα θα τη θυμαστε για λιγο μετα το τελος της.
Σε καμια περιπτωση δε θα το παρατησετε στη μεση, αλλα οπως καθε ταινια του David Lynch, στο τελος θα μεινετε με μια αισθηση ανολοκληρωσης και αποριας.
Καθολου κακο, αξιζει τα λεφτα του για την ...ενοικιαση.
1.jpg)
