********** 4/10
Από το 2003, και μετά το Oldboy, οι πόρτες της αμερικάνικης αγοράς για τον Park Chan-woon είναι ορθάνοιχτες, σε σημείο που πολύ περίμεναν τη μετάβαση του στο Χόλλυγουντ τα επόμενα χρόνια.
Αντί γι’αυτο όμως ο Νοτιοκορεάτης δημιουργός συνεχίζει να σαρώνει ταμεία στη χώρα του και να παίρνει βραβεία στις Κάννες.
Από το 2003, και μετά το Oldboy, οι πόρτες της αμερικάνικης αγοράς για τον Park Chan-woon είναι ορθάνοιχτες, σε σημείο που πολύ περίμεναν τη μετάβαση του στο Χόλλυγουντ τα επόμενα χρόνια.
Αντί γι’αυτο όμως ο Νοτιοκορεάτης δημιουργός συνεχίζει να σαρώνει ταμεία στη χώρα του και να παίρνει βραβεία στις Κάννες.
Όπως ακριβως τότε, έτσι και τώρα με το Thirst πήρε πάλι το βραβείο κοινού και έχασε πάλι στο τσακ το Χρυσό Φοίνικα.
Οι ομοιότητες όμως σταματούν εδώ.
Το Thirst (Bakjwi, για όσους ξέρουν κορεάτικα) είναι πολύ διαφορετικό από το Oldboy ως προς τη θεματολογία του κατ’αρχας, αλλά και πιο ακραίο.
Το μόνο που δεν αλλάζει είναι η υψηλής ποιότητας παραγωγή που χαρακτηρίζει τις ταινίες του και που υπογραμμίζονται σε όλες τις κριτικές που διάβασα, και οι οποίες είναι στο σύνολο τους πολύ καλές.
Ένας παπάς (Song Kang-ho, μεγάλος σταρ στη χώρα του) σε μια μικρή επαρχιακή πόλη είναι αφοσιωμένος στο θεάρεστο έργο του.
Είναι λάτρης και υμνητής της ζωής και γι’αυτο δέχεται να λάβει μέρος σε ένα ιατρικό πείραμα που ίσως σώσει ζωές.
Το πείραμα αποτυγχάνει, εκείνος επιζεί, αλλά προσβάλλεται από έναν ιό μετά τη μετάγγιση αίματος που του έγινε, και καταλήγει...βρικόλακας!
Αυτό που καταλαβαίνει αργότερα όμως είναι ότι εκτός από την ανάγκη του να πίνει αίμα για να επιβιώσει, διψάει και για άλλες ...αμαρτωλές απολαύσεις.
Η παλιά του αγαπημένη από το σχολείο (Kim Ok-vin) είναι απογοητευμένη από τη ζωή της και όταν τον πλησιάζει, εκείνος δε διστάζει να την κάνει vampire.
Όπως θα δείτε και στο κόκκινο trailer (έτσι λέγονται όλα τα trailer που είναι rated και που χρειάζεται να βάλετε μια ημερομηνία για να το δείτε) o Park Chan-woon ξεσαλώνει με ακραίες σκηνές και παίζει με θέματα θρησκείας, αλλά παραδόξως το μόνο που κόπηκε από τους Νοτιοκορεάτες ήταν ένα poster (για την ακριβεια δυο ποδια απο το poster).
Έχοντας κερδίσει το τίτλο της εμπορικότερης ταινίας στη χώρα της αλλά και πολλά βραβεία (εκτός αυτό των Καννών) , όχι μόνο πήρε διανομή στην Αμερική από τη Focus Features για τις 31 Ιουλίου, όχι μόνο ξεκίνησε σε 4 αίθουσες και τρεις εβδομάδες μετά παίζεται ακόμα σε 15, αλλά πήρε και χρηματοδότηση από τη Universal, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά για φιλμ της χώρας.
Αυτό ακριβώς το γεγονός βοήθησε και τη διανομή σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες μέσα στο χειμώνα, και με χαρά μαθαίνω ότι η AMA Films το φέρνει και στην Ελλάδα,
Στο τέλος θα μείνετε λιγότερο δυσαρεστημενοι που το είδατε από ότι θα πιστέψετε στη μέση της ταινίας, αν βέβαια αντέξετε 133 λεπτά με τόσο αργό ρυθμό.
Ναι, εχει εικονες που ψιλοσοκαρουν και βγαζει τη γλωσσα σε θεματα της εκκλησιας.
Πολυ προσεγμενη παραγωγη, τεχνικα αρτια, ...αλλα πολυ ωρα για να πεις λιγα.
