GRACE

**********   3/10

Ανάμεσα στα πράγματα που θα δείτε στο Grace είναι ένα μπιμπερό γεμάτο με αίμα και ένα νεκρό βρέφος.

Τώρα που το ξέρετε αυτό, ίσως κάποιοι να μην θέλουν να διαβάσουν καν παρακάτω...

Και ίσως χαλαστηκατε που όλη η εβδομάδα κύλησε στο blog με θρίλερ, δυο εκ των οποίων ιδιαιτέρως σκληρά και με ενδείξεις μισογυνισμού, το Antchrist και το Grace.

Πιστέψτε με, τυχαίο ήταν.

Τον Paul Solet δεν τον ξέραμε. Πριν 3 χρόνια έκανε μια μικρού μήκους ταινία με θέμα μια γυναίκα που φέρνει στο κόσμο ένα νεκρό παιδί, και που μυστηριωδώς ζωντανεύει.

Το φιλμάκι προκάλεσε μια αναστάτωση και κάποιοι τον έπεισαν να το κάνει κανονική ταινία.

Το αποτέλεσμα είναι ένα άκρως ενοχλητικό θρίλερ, σκοτεινό και ‘βρόμικο’, που έκανε την εμφάνιση του το Γενάρη στο φεστιβάλ του Sundance (και αργότερα το Μάρτη στο SFF-rated της Αθήνας) και που είχε ως αποτέλεσμα να έχουμε και πάλι λιποθυμίες (δυο εδώ και τέσσερις στον Αντίχριστο στις Κάννες!).

Όχι, δεν αναφέρθηκαν λιποθυμίες στην Αθήνα...ο,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Μια γυναίκα (Jordan Labb, που με ρόλους στο Hostel 2 και στο Death Proof του Ταραντίνο μπήκε στο Νο 5 της λίστας του Maxim ως ‘Hottest Woman of Horror Movies’) μένει έγκυος μετά από χρόνια προσπαθειών με τον βαρετό άντρα της (Stephen Park). Η πεθερά της (Gabrielle Rose) ξέρει σε ποιον γιατρό να πάει να γεννήσει, πως να το κάνει και τι ακριβώς πρέπει να τρώει (ως γνήσια πεθερά που τα ξέρει όλα).

Η εγκυμονούσα όμως, που στο μεταξύ τα’χει παίξει και λίγο, εμπιστεύεται μια παλιά φίλη (Samantha Ferris), με πτυχίο ιατρικής αλλά με παράξενες τακτικές.

Στο μεταξύ ένα ατύχημα σκοτώνει τον άντρα της και βάζει την εγκυμοσύνη της σε κίνδυνο. Λίγες μέρες πριν γεννήσει, μαθαίνει πως το παιδί είναι ήδη νεκρό, παρ’ολα αυτά συνεχίζει να εγκυμονεί και τελικά γεννάει ένα κορίτσι που, μυστηριωδώς, έρχεται και πάλι στη ζωή. Και ξέρουμε, από τα τόσα θρίλερ που έχουμε δει, για τι διψάει ένας άνθρωπος που επιστρέφει από το θάνατο...κι ας είναι και βρέφος.

Ο δημιουργός αυτού του psycho thriller αφήνει το αίμα να κυλήσει άφθονο, και πραγματικά βλέπουμε ΠΟΛΥ αίμα!

Άνθρωποι αιμορραγούν από απίστευτα σημεία του σώματος (...ναι από κει!!) και για απίστευτους λόγους (...ναι, γι’αυτο!!), και ο Paul Solet δε ντρέπεται να τα δείξει.

Ειδικά η σκηνή της γέννας ακούω ότι είναι ιδιαιτέρως σκληρή, και η μουσική υπογραμμίζει κάθε τι σκληρό δείχνει η οθόνη.

Γενικά, θα ανησυχούσα για τη ψυχική υγεία οποιουδήποτε δει ολόκληρη τη ταινία χωρίς καν να ανατριχιάσει!

Στην Αμερική βρήκε διανομή σε ελάχιστες αίθουσες από την Anchor Bay Enterprises στις 14 Αυγούστου και αμέσως πήρε το δρόμο του DVD.

Στην Ελλάδα δεν έχω πολλές ελπίδες για διανομή στο σινεμά, αλλά θα το δω το σ/κ σπίτι(...και χωρίς τζάκι ακόμα).

Update: Παιρνω πισω αυτο που εγραψα πιο πανω. Το 'ανατριχιασει' δεν ειναι η σωστη λεξη. Θα ανησυχουσα για τη ψυχικη υγεια οποιουδηποτε δει το Grace χωρις να εκνευριστει! Και καταλαβαινω απολυτα τις γυναικες που λιποθυμισαν οταν το ειδαν, οχι απο τη σκληροτητα της ταινιας αλλα απο την αηδια και το θυμο. 

Το φιλμ ειναι πνιγμενο στο αιμα, οχι απο σκοτωμους αλλα απο τη βρωμα, το μωρο ...βρωμαει(!), οι μυγες ειναι παντου, η μαμα δεν ειναι μεν τοσο κακια αλλα ειναι αδικαιολογητα στενοκεφαλη και η πεθερα ειναι ισως η πιο τρελαμενη απο ολους.

Δε ξερω αν με αυτα τα συστατικα θα μπορουσε μια τετοια ταινια να ειναι και καλη, αυτη παντως σιγουρα δεν ειναι. Δεν υπαρχει καθολου μουσικη παρα τριξιματα και παιδικο κλαμα, βαρετα πλανα (αν δεν σε θυμωσουν πρωτα) και γενικα ενα κακο και βεβηλο φιλμ για τη μητροτητα και το θηλασμο. 
Απαγορευτικο για μητερες...

Δείτε το trailer.

Σεπτεμβρίου 05, 2009