9 Νέες ταινίες κάνουν πρεμιέρα σήμερα στις ελληνικές αίθουσες από τις οποίες 4 δε πρέπει να χάσετε αλλά αν βλέπετε ειδήσεις τελευταία, καλό θα είναι να τις δείτε όλες.
Είναι υγιέστερο!
Πόλεμος Εκτός Προγράμματος (In The Loop), του Armando Iannucci.
Αν θέλετε να πονέσει η κοιλιά σας από το πολύ γέλιο, δείτε αυτή τη Βρετανική κωμωδία με τις καλύτερες ατάκες που έχετε ακούσει ποτέ!
Γρήγορο σε βαθμό πανικού, θα γελάσετε με τη καρδιά σας αλλά δε θα δείτε καθόλου την οθόνη, μιας και θα διαβάζετε συνέχεια υπότιτλους για να μη χάσετε την επόμενη ατάκα (η βαριά Βρετανική προφορά δε βοηθάει καθόλου τους αγγλόφωνους, οπότε...).
Η ταινία παρουσιάζει ένα φανταστικό σενάριο για το πως αποφασίστηκε ο πόλεμος στο Ιράκ.
Από τη μια έχουμε τη Βρετανική κυβέρνηση, με τον Υπουργό που όταν ανοίξει το στόμα του λέει κοτσάνες και όλοι τρέχουν να τις καλύψουν (Tom Hollander), τον αθυρόστομο υπεύθυνο επικοινωνίας του (Peter Capaldi), τον εντελώς ανίδεο πολιτικό του σύμβουλο (Chris Addison) και μια σύμβουλο (Gina McGee).
Στην Αμερικάνικη πλευρά έχουμε το πολεμοχαρή Στρατηγό του Πενταγώνου (James Gandolfini) που δίνει μάχη με ένα μέλος του State Department (David Rasche) ο οποίος γράφει μια ένθερμη αντιπολεμική αναφορά, με τη βοήθεια της ημιτρελης βοηθού του (Anna Chlumsky).
Αποθέωση είναι ο ρόλος του υπεύθυνου επικοινωνίας και εφιάλτη του Υπουργού, Peter Capaldi.
Οι ...χιλιάδες βρισιές που ξεστομίζει σε ολόκληρη τη ταινία σε κάνουν να μένεις με το στόμα ανοιχτό.
Δεν υπάρχει ο τύπος, που λένε και στα μέρη μου.
Μην τη χάσετε.
Brothers, του Jim Sheridan.
Ένα πολύ ενδιαφέρον δραματικό σενάριο από την πρωτότυπη Δανέζικη ταινία του 2004 Brodbe της Susanne Bier, μαζί με τους δυο καλύτερους ηθοποιούς αυτή τη στιγμή στο Hollywood με ηλικία κάτω των 30, Natalie Portman και Jake Gyllenhaal, και έναν εξίσου καλό αλλά 34, τον Tobey Maguire.
Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;
Χήρα με δυο κόρες χάνει τον άντρα της στο πόλεμο (ή έτσι της λένε) και δημιουργεί σχέση με τον αδερφό του.
Ο σύζυγος όμως επιστρέφει και ...
Το καλό χαρτί της Lionsgate για τα Όσκαρ που θα βολευτεί τελικά με καμιά υποψηφιότητα στις ερμηνείες.
Μια Κάποια Εκπαίδευση (An Education), της Lone Scherfig.
Η Τζένη (Carrey Mulligan) σύντομα θα μπει στα 17 της και ζει μια βαρετή ζωή στα προάστια του Λονδίνου στη δεκαετία του ‘60.
Έχει συντηρητικούς γονείς (η Cara Seymour και ο εκπληκτικός Alfred Molina) και ένα λαμπρό μέλλον στην Οξφόρδη να τη περιμένει, κάτι που φαίνεται να υπαγορεύεται περισσότερο από τον πατέρα παρά να το θέλει η ίδια.
Μέχρι που φτάνει στη ζωή της ο Ντειβιντ (Peter Sarsgaard).
Ένας γοητευτικός τριαντάρης, υπέροχος ακροατής αλλά και τέλειος συζητητής, εύπορος αλλά χωρίς εμφανή δουλειά, με τρόπους και με φωνή που σε υπνωτίζει, που γνωρίζει στη Τζένη έναν κόσμο πιο σικάτο αλλά και πιο διασκεδαστικό.
Και το κάνει δίχως να επιζητά επίμονα την παρθενία της μικρής, κάτι που σίγουρα θα σκεφτήκατε.
Πολλοί στοιχηματίζουν για 1ο γυναικείο ρόλο, κάποιοι άλλοι λιγότερο ένθερμα για καλύτερο σενάριο, οι υπεραισιόδοξοι φτάνουν μέχρι και καλύτερης ταινίας.
Το σίγουρο είναι ότι συνοδεύεται από εξαιρετικές κριτικές και είναι η πρώτη σοβαρή υποψηφιότητα για φέτος.
Καπιταλισμός: Ιστορία Ενός Έρωτα (Capitalism: A Love Story) του Michael Moore.
‘Ο παράξενος αυτός τύπος’ που τριγυρνά με μια κάμερα έξω από το κοινοβούλιο και το Κογκρέσο και ‘ενοχλεί’ τους πολιτικούς, είπε να πάει και μια βόλτα μέχρι τη Wall Street, μήπως και εκεί δεν είχε αποκτήσει ακόμα εχθρούς, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από πιθανή υποψηφιότητα στα Όσκαρ!
Το ντοκιμαντέρ εστιάζει στη καταστροφική επιρροή της κυριαρχίας των μεγαλοεταιρειων στη καθημερινή ζωή των Αμερικανών πολιτών, και κατ’επεκταση όλου του κόσμου.
...'Ποιο είναι το τίμημα της αγάπης στον Καπιταλισμό; Πριν χρόνια, αυτή η αγάπη έμοιαζε αθώα. Τώρα, το αμερικάνικο όνειρο έγινε εφιάλτης με το κόσμο να πληρώνει το τίμημα με τις δουλειές του, το σπίτι του και τα χρήματα του.'
Ίσως μας ενδιαφέρει...
Παίζονται ακόμα:
Η Κληρονόμος, του Παναγιώτη Φαφούτη.
Η Σμαραγδα Καρυδη στο ρόλο της Ντάλιας του ΠαραΠεντε, όπου κληρονομεί μια ποδοσφαιρική ομάδα όταν ο σύζυγος-πρόεδρος πεθαίνει.
(Δηλαδή αν συνέβαινε κάτι στο Θοδωρή θα είχα για πρόεδρο την Λίλλη;;)
Στα Όρια Του Ελέγχου (The Limits Of Control), του Τζιμ Τζαρμους.
Σινεφίλ ταινία που περιγράφεται ως ‘υπαρξιακό road movie’!
Έχω την αίσθηση ότι ορθώς δεν παρουσιάστηκε στο KostasBlog, αν και έχει καλές κριτικές.
Χρειάζεται κουράγιο για να τη δεις, και τελευταία μου σώνεται.
Γλυκιά Έξαψη (Tatarak), του Αντρει Βαιντα.
Ερωτικό δράμα εποχής από τη Πολωνία με 20λεπτο μονόλογο!
Ουφ!
Maradona, του Εμιρ Κουστουριτσα.
Ο Ντιέγκο με μια πιο προσωπική και αυτοκριτική ματιά, με πιασαρικες ατάκες και λίγο ποδόσφαιρο.
Γιατί μου το χαλάτε;
Η Μάχη Του Αλγερίου (La Battaglia Di Algeri), του Τζιλο Ποντεκορβο.
Ιταλοαλγερινο πολιτικό ψευτοντοκιμαντερ που δεν περιέχει ούτε μια σκηνή αρχειακού υλικού αλλά που ορκίζεσαι για τ’αντιθετο!
Αν θέλετε μη τη δείτε, αλλά ρίξτε μια ματιά στο trailer.
Ανέφερα ότι γυρίστηκε το 1960; Απίστευτο!
Καλό Σινεμά.
Είναι υγιέστερο!
Αν θέλετε να πονέσει η κοιλιά σας από το πολύ γέλιο, δείτε αυτή τη Βρετανική κωμωδία με τις καλύτερες ατάκες που έχετε ακούσει ποτέ!
Γρήγορο σε βαθμό πανικού, θα γελάσετε με τη καρδιά σας αλλά δε θα δείτε καθόλου την οθόνη, μιας και θα διαβάζετε συνέχεια υπότιτλους για να μη χάσετε την επόμενη ατάκα (η βαριά Βρετανική προφορά δε βοηθάει καθόλου τους αγγλόφωνους, οπότε...).
Η ταινία παρουσιάζει ένα φανταστικό σενάριο για το πως αποφασίστηκε ο πόλεμος στο Ιράκ.
Από τη μια έχουμε τη Βρετανική κυβέρνηση, με τον Υπουργό που όταν ανοίξει το στόμα του λέει κοτσάνες και όλοι τρέχουν να τις καλύψουν (Tom Hollander), τον αθυρόστομο υπεύθυνο επικοινωνίας του (Peter Capaldi), τον εντελώς ανίδεο πολιτικό του σύμβουλο (Chris Addison) και μια σύμβουλο (Gina McGee).
Στην Αμερικάνικη πλευρά έχουμε το πολεμοχαρή Στρατηγό του Πενταγώνου (James Gandolfini) που δίνει μάχη με ένα μέλος του State Department (David Rasche) ο οποίος γράφει μια ένθερμη αντιπολεμική αναφορά, με τη βοήθεια της ημιτρελης βοηθού του (Anna Chlumsky).
Αποθέωση είναι ο ρόλος του υπεύθυνου επικοινωνίας και εφιάλτη του Υπουργού, Peter Capaldi.
Οι ...χιλιάδες βρισιές που ξεστομίζει σε ολόκληρη τη ταινία σε κάνουν να μένεις με το στόμα ανοιχτό.
Δεν υπάρχει ο τύπος, που λένε και στα μέρη μου.
Μην τη χάσετε.
Ένα πολύ ενδιαφέρον δραματικό σενάριο από την πρωτότυπη Δανέζικη ταινία του 2004 Brodbe της Susanne Bier, μαζί με τους δυο καλύτερους ηθοποιούς αυτή τη στιγμή στο Hollywood με ηλικία κάτω των 30, Natalie Portman και Jake Gyllenhaal, και έναν εξίσου καλό αλλά 34, τον Tobey Maguire.
Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;
Χήρα με δυο κόρες χάνει τον άντρα της στο πόλεμο (ή έτσι της λένε) και δημιουργεί σχέση με τον αδερφό του.
Ο σύζυγος όμως επιστρέφει και ...
Το καλό χαρτί της Lionsgate για τα Όσκαρ που θα βολευτεί τελικά με καμιά υποψηφιότητα στις ερμηνείες.
Η Τζένη (Carrey Mulligan) σύντομα θα μπει στα 17 της και ζει μια βαρετή ζωή στα προάστια του Λονδίνου στη δεκαετία του ‘60.
Έχει συντηρητικούς γονείς (η Cara Seymour και ο εκπληκτικός Alfred Molina) και ένα λαμπρό μέλλον στην Οξφόρδη να τη περιμένει, κάτι που φαίνεται να υπαγορεύεται περισσότερο από τον πατέρα παρά να το θέλει η ίδια.
Μέχρι που φτάνει στη ζωή της ο Ντειβιντ (Peter Sarsgaard).
Ένας γοητευτικός τριαντάρης, υπέροχος ακροατής αλλά και τέλειος συζητητής, εύπορος αλλά χωρίς εμφανή δουλειά, με τρόπους και με φωνή που σε υπνωτίζει, που γνωρίζει στη Τζένη έναν κόσμο πιο σικάτο αλλά και πιο διασκεδαστικό.
Και το κάνει δίχως να επιζητά επίμονα την παρθενία της μικρής, κάτι που σίγουρα θα σκεφτήκατε.
Πολλοί στοιχηματίζουν για 1ο γυναικείο ρόλο, κάποιοι άλλοι λιγότερο ένθερμα για καλύτερο σενάριο, οι υπεραισιόδοξοι φτάνουν μέχρι και καλύτερης ταινίας.
Το σίγουρο είναι ότι συνοδεύεται από εξαιρετικές κριτικές και είναι η πρώτη σοβαρή υποψηφιότητα για φέτος.
‘Ο παράξενος αυτός τύπος’ που τριγυρνά με μια κάμερα έξω από το κοινοβούλιο και το Κογκρέσο και ‘ενοχλεί’ τους πολιτικούς, είπε να πάει και μια βόλτα μέχρι τη Wall Street, μήπως και εκεί δεν είχε αποκτήσει ακόμα εχθρούς, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από πιθανή υποψηφιότητα στα Όσκαρ!
Το ντοκιμαντέρ εστιάζει στη καταστροφική επιρροή της κυριαρχίας των μεγαλοεταιρειων στη καθημερινή ζωή των Αμερικανών πολιτών, και κατ’επεκταση όλου του κόσμου.
...'Ποιο είναι το τίμημα της αγάπης στον Καπιταλισμό; Πριν χρόνια, αυτή η αγάπη έμοιαζε αθώα. Τώρα, το αμερικάνικο όνειρο έγινε εφιάλτης με το κόσμο να πληρώνει το τίμημα με τις δουλειές του, το σπίτι του και τα χρήματα του.'
Ίσως μας ενδιαφέρει...
Παίζονται ακόμα:
Η Κληρονόμος, του Παναγιώτη Φαφούτη.
Η Σμαραγδα Καρυδη στο ρόλο της Ντάλιας του ΠαραΠεντε, όπου κληρονομεί μια ποδοσφαιρική ομάδα όταν ο σύζυγος-πρόεδρος πεθαίνει.
(Δηλαδή αν συνέβαινε κάτι στο Θοδωρή θα είχα για πρόεδρο την Λίλλη;;)
Στα Όρια Του Ελέγχου (The Limits Of Control), του Τζιμ Τζαρμους.
Σινεφίλ ταινία που περιγράφεται ως ‘υπαρξιακό road movie’!
Έχω την αίσθηση ότι ορθώς δεν παρουσιάστηκε στο KostasBlog, αν και έχει καλές κριτικές.
Χρειάζεται κουράγιο για να τη δεις, και τελευταία μου σώνεται.
Γλυκιά Έξαψη (Tatarak), του Αντρει Βαιντα.
Ερωτικό δράμα εποχής από τη Πολωνία με 20λεπτο μονόλογο!
Ουφ!
Maradona, του Εμιρ Κουστουριτσα.
Ο Ντιέγκο με μια πιο προσωπική και αυτοκριτική ματιά, με πιασαρικες ατάκες και λίγο ποδόσφαιρο.
Γιατί μου το χαλάτε;
Η Μάχη Του Αλγερίου (La Battaglia Di Algeri), του Τζιλο Ποντεκορβο.
Ιταλοαλγερινο πολιτικό ψευτοντοκιμαντερ που δεν περιέχει ούτε μια σκηνή αρχειακού υλικού αλλά που ορκίζεσαι για τ’αντιθετο!
Αν θέλετε μη τη δείτε, αλλά ρίξτε μια ματιά στο trailer.
Ανέφερα ότι γυρίστηκε το 1960; Απίστευτο!
Καλό Σινεμά.
1.jpg)
