Το The Descent του Neil Marshall ήταν από αυτές τις ταινίες που καταλαβαίνεις πόσο καλή ήταν, αρκετή ώρα αφού τελειώσει.
Αδυσώπητα έντονη, με καλογραμμένους χαρακτήρες και με μια από τις πιο τρομαχτικές τελικές σκηνές που έχω δει:
Μετά από μια ψευτο-ανακούφιση ότι γλίτωσε, η ηρωίδα (Shauna MacDonald) καταλαβαίνει ότι έχει χαθεί για πάντα στα σκοτεινά λαγούμια από τα οποία προσπαθούσε να βγει τα προηγούμενα 90 λεπτά!
Αυτό όμως, αν δεν είδες τη ταινία στις αμερικάνικες αίθουσες.
Στην αμερικάνικη εκδοχή, η ηρωίδα γλυτώνει και όλοι σας καταλαβαίνετε γιατί...
Το σενάριο του The Descent 2 (που σκηνοθετεί ο μοντέρ Jon Harris) ακολουθεί την πεπατημένη του sequel του Aliens.
Όπως στη ταινία του Cameron, η μοναδική επιζών από το πρωτο φιλμ επιστρέφει στο μέρος όπου έζησε τον εφιάλτη γιατί είναι η μόνη που γνωρίζει την απειλή και ακριβώς όπως στο Aliens, η νέα ομάδα που τη συνοδεύει πέφτει θύμα αυτής της απειλής.
Σ’αυτη τη περίπτωση, αυτό είναι το πρωτο που πρέπει να καταπιείς, το πως δηλαδή πείθεται μια γυναίκα σε τέτοια τραυματική κατάσταση να συνοδεύσει τις αρχές στο τόπο που είδε τις φίλες της να πεθαίνουν με φριχτό τρόπο, και μάλιστα τόσο σύντομα!
Ακόμα, πρέπει να καταπιείς την ανακάλυψη μιας εκ των κοριτσιών του πρώτου φιλμ (Natalie Jackson Mendoza) στη σπηλιά ζωντανή (!), τη στιγμή που τότε φαινόταν τόσο ...νεκρή!
Με την υποψία ότι κάτι τέτοιο ίσως μετριάσει τη σκληρότητα από τη πρώτη ταινία στα μάτια μας, οι 3 σεναριογράφοι, που δεν έχουν σχέση με το πρωτότυπο, επέλεξαν να μαλακώσουν τον προκάτοχο τους αντί να φτιάξουν ένα σενάριο της προκοπής.
Κατά τ’αλλα, η σκηνοθεσία ακολουθεί πιστά το στιλ και τη δομή του πρώτου, και η μουσική του David Julyan έχει πολλά ίδια κομμάτια που νομίζεις ότι βλέπεις την ίδια ταινία ξανά.
Όπως και τότε, θα χρειαστούμε και πάλι το κουμπί του slow motion για να καταλάβουμε τι επιτέθηκε αφού οι επιθέσεις γίνονται αστραπιαία.
Δε φαίνεται να είναι κακό θρίλερ αλλά δυστυχώς γι’αυτο, ο προκάτοχος του ήταν σπουδαίο.
Έχω μια ένσταση στο timing που προβάλλεται στην Ελλάδα, καθώς ένα τέτοιο θρίλερ δε ταιριάζει να είναι η πρώτη ταινία του 2010, και ειδικά σε μια περίοδο μεγάλων ταϊνιών και λίγες μέρες πριν τις Χρυσές Σφαίρες.
Η Audio Visual
Είδες για να αλλάζεις το τέλος;
Δείτε το trailer
1.jpg)
