Εντάξει, το παραδέχομαι.
Ο μόνος λόγος για να πας σινεμά αυτή την εβδομάδα είναι να μην πρόλαβες κάποια ταινία της προηγουμένης.
Η να έχεις μόλις βγει από τα studio του X-factor!
Στα Άκρα (Duress), του Jordan Barker (...και οχι Durex βρε υπονομευτές!)
Ένα ψυχολογικό θρίλερ όπου ένας χήρος (Martin Donovan) προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την ανατροφή της κόρης του (Ariel Winter) η οποία φυσικά δεν είναι καλά συναισθηματικά μετά ...την αυτοκτονία της μητέρας της.
Σαν να μην είχε ήδη τόσα προβλήματα, βρίσκεται στο λάθος σημείο καθώς μια νύχτα σε ένα μαγαζί με ντόνατς ένας τρελαμένος serial killer (guess who...Sakis Rouvas) τον αναγκάζει να παίξει το παιχνίδι του, απειλώντας τον να σκοτώσει τη κόρη του.
Το νόημα της ταινίας είναι ότι όλοι μας ήμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι υπό συγκεκριμένες συνθήκες και πίεση.
Όσο κι αν ξινιζεστε, αυτός είναι ο σωστός τρόπος να δοκιμάσει κάποιος Έλληνας καριέρα στο Χόλιγουντ.
Μια ανεξάρτητη παραγωγή δηλαδή, πολύ συχνά θρίλερ, σε έναν ρόλο μετρίου ‘αναστήματος’, η οποία θα προβληθεί σε κάποια φεστιβάλ για να κυνηγήσει τη διανομή της στις αίθουσες.
Μέχρι τώρα δεν το έχει καταφέρει και μόνο οι Έλληνες έχουμε το προνόμιο να δούμε τον Σάκη ως serial-killer, αλλά πραγματικά θεωρώ πολύ σοβαρή τη κίνηση του Σάκη που απέφυγε σαχλαμάρες τύπου Nia Vardalos και παραγωγές στην Ακρόπολη, όπως κάποιοι άλλοι.
Pandorum, του Christian Alvart.
Δυο αστροναύτες, ο Dennis Quaid και ο Ben Foster (φάτσα που δε ξεχνιέται εύκολα), ξυπνάνε σε ένα διαστημικό σκάφος μετά από μακροχρόνια ύπνωση, χωρίς να θυμούνται πολλά.
Αφού περιπλανηθούν λίγο στο σκοτεινό και άδειο σκάφος, βρίσκουν άλλους δυο επιζώντες-αγουροξυπνημένους, το Βιετναμέζο σωματαρά Cung Le και τη σέξι Γερμανίδα Antje Auer, η οποία έχει και ένα παράξενο δεσμό με τον ωραίο Cam Gigandet (Twilight και The Unborn).
Όλοι αυτοί μαζί θα αναμετρηθούν με μεταλλαγμένα alien που σκάνε μύτη έξαφνα από σκοτεινές γωνίες και δωμάτια έρμα.
Κλειστοφοβικό διαστημικό θρίλερ στα χνάρια του Event Horizon του 1997, αλλά με κακές κριτικές και λίγα εισιτήρια στην Αμερική.
Δικό σας το ρίσκο.
Ακόμη παίζονται:
Συνοδός Πολυτελείας (The Girlfriend Experience) του Στηβεν Σοντερμπεργκ.
Μη τσιμπάτε!
Παρά τον πιασαρικο τίτλο, πρόκειται για ένα πέρασμα του Οσκαρικου Στηβεν στη κουλτούρα, απεικονίζοντας τη μοναχική ζωή ενός ακριβού κολ-γκερλ (escorts για όσους ξέρουνε...).
Προφητης (Un Prophete), του Ζακ Οντιαρ.
Γαλλικό δράμα με τις λέξεις ‘υπαρξιακό’ και ‘οδοιπορικό’ στις κριτικές του και με μεγάλο βραβείο στις Κάννες, είναι απαγορευτικό για το γούστο μου.
Zift, του Γιαβορ Γκαρντεφ.
Βουλγάρικη ασπρόμαυρη σινεφίλ!
Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο...;
Ο Άρθουρ και η Εκδίκηση του Μαλταζαρ, του Λικ Μπεσον.
Γαλλική ταινία ...ημι-κινουμένων σχεδίων.
Η παιδική πρόταση της εβδομάδας.
Καλό Σινεμά.
Ο μόνος λόγος για να πας σινεμά αυτή την εβδομάδα είναι να μην πρόλαβες κάποια ταινία της προηγουμένης.
Η να έχεις μόλις βγει από τα studio του X-factor!
Στα Άκρα (Duress), του Jordan Barker (...και οχι Durex βρε υπονομευτές!)
Ένα ψυχολογικό θρίλερ όπου ένας χήρος (Martin Donovan) προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την ανατροφή της κόρης του (Ariel Winter) η οποία φυσικά δεν είναι καλά συναισθηματικά μετά ...την αυτοκτονία της μητέρας της.
Σαν να μην είχε ήδη τόσα προβλήματα, βρίσκεται στο λάθος σημείο καθώς μια νύχτα σε ένα μαγαζί με ντόνατς ένας τρελαμένος serial killer (guess who...Sakis Rouvas) τον αναγκάζει να παίξει το παιχνίδι του, απειλώντας τον να σκοτώσει τη κόρη του.
Το νόημα της ταινίας είναι ότι όλοι μας ήμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι υπό συγκεκριμένες συνθήκες και πίεση.
Όσο κι αν ξινιζεστε, αυτός είναι ο σωστός τρόπος να δοκιμάσει κάποιος Έλληνας καριέρα στο Χόλιγουντ.
Μια ανεξάρτητη παραγωγή δηλαδή, πολύ συχνά θρίλερ, σε έναν ρόλο μετρίου ‘αναστήματος’, η οποία θα προβληθεί σε κάποια φεστιβάλ για να κυνηγήσει τη διανομή της στις αίθουσες.
Μέχρι τώρα δεν το έχει καταφέρει και μόνο οι Έλληνες έχουμε το προνόμιο να δούμε τον Σάκη ως serial-killer, αλλά πραγματικά θεωρώ πολύ σοβαρή τη κίνηση του Σάκη που απέφυγε σαχλαμάρες τύπου Nia Vardalos και παραγωγές στην Ακρόπολη, όπως κάποιοι άλλοι.
Pandorum, του Christian Alvart.
Δυο αστροναύτες, ο Dennis Quaid και ο Ben Foster (φάτσα που δε ξεχνιέται εύκολα), ξυπνάνε σε ένα διαστημικό σκάφος μετά από μακροχρόνια ύπνωση, χωρίς να θυμούνται πολλά.
Αφού περιπλανηθούν λίγο στο σκοτεινό και άδειο σκάφος, βρίσκουν άλλους δυο επιζώντες-αγουροξυπνημένους, το Βιετναμέζο σωματαρά Cung Le και τη σέξι Γερμανίδα Antje Auer, η οποία έχει και ένα παράξενο δεσμό με τον ωραίο Cam Gigandet (Twilight και The Unborn).
Όλοι αυτοί μαζί θα αναμετρηθούν με μεταλλαγμένα alien που σκάνε μύτη έξαφνα από σκοτεινές γωνίες και δωμάτια έρμα.
Κλειστοφοβικό διαστημικό θρίλερ στα χνάρια του Event Horizon του 1997, αλλά με κακές κριτικές και λίγα εισιτήρια στην Αμερική.
Δικό σας το ρίσκο.
Ακόμη παίζονται:
Συνοδός Πολυτελείας (The Girlfriend Experience) του Στηβεν Σοντερμπεργκ.
Μη τσιμπάτε!
Παρά τον πιασαρικο τίτλο, πρόκειται για ένα πέρασμα του Οσκαρικου Στηβεν στη κουλτούρα, απεικονίζοντας τη μοναχική ζωή ενός ακριβού κολ-γκερλ (escorts για όσους ξέρουνε...).
Προφητης (Un Prophete), του Ζακ Οντιαρ.
Γαλλικό δράμα με τις λέξεις ‘υπαρξιακό’ και ‘οδοιπορικό’ στις κριτικές του και με μεγάλο βραβείο στις Κάννες, είναι απαγορευτικό για το γούστο μου.
Zift, του Γιαβορ Γκαρντεφ.
Βουλγάρικη ασπρόμαυρη σινεφίλ!
Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο...;
Ο Άρθουρ και η Εκδίκηση του Μαλταζαρ, του Λικ Μπεσον.
Γαλλική ταινία ...ημι-κινουμένων σχεδίων.
Η παιδική πρόταση της εβδομάδας.
Καλό Σινεμά.
