********** 9/10 Δε χρειάζεται και πολύ προσπάθεια για να καταλάβεις ότι η Lionsgate παίζει τα ρέστα της για τα Όσκαρ με το δραματικό Brothers.
Σε τέτοιες περιπτώσεις όμως φαίνεται το πόσο λεπτή υπόθεση είναι η επιλογή του σκηνοθέτη για μια παραγωγή που, με τη πρώτη ματιά, φαίνεται να τα έχει όλα.
-Ένα πολύ ενδιαφέρον δραματικό σενάριο από την πρωτότυπη Δανέζικη ταινία του 2004 Brodbe της Susanne Bier, που διασκεύασε ο David Benioff της Τροίας και του Wolverine.
-Ίσως τους δυο καλύτερους ηθοποιούς αυτή τη στιγμή στο Hollywood με ηλικία κάτω των 30, Natalie Portman και Jake Gyllenhaal, και έναν εξίσου καλό αλλά 34, τον Tobey Maguire.
Τι άλλο θα χρειαζόταν για να έχουμε μια πολύ καλή ταινία και αναπόφευκτα ένα Οσκαρικο θρίαμβο; Κι όμως.
Σε ένα σύνολο 88 δημοσιευμένων κριτικών, οι μισές περίπου θάβουν τη ταινία του Jim Sheridan, ο οποίος για κάποιες από αυτές είναι και η αιτία.
Ο Tobby Maguire είναι ένας πατριώτης έτοιμος να κάνει το καθήκον του ως Πεζοναύτης και με έτοιμες βαλίτσες για το Αφγανιστάν, παντρεμένος με την Natalie Portman (αυτή η κοπέλα μου αρέσει πολύ, μου θυμίζει πολλά και δεν με αφήνει να ξεχάσω το υπέροχο Closer) και πατέρας δυο κοριτσιών.
Ο αδερφός του είναι ο Jake Gyllenhaal, ένας νέος γεμάτος προβλήματα, που μόλις έχει αποφυλακιστεί.
Τα δυο αδέρφια ξανασμίγουν (χωρίς να είχε δημιουργηθεί κάτι για το αντίθετο...εκτός από τη φυλακή), μέχρι να αποχαιρετήσει ο πρώτος την οικογένεια του για να πάει στο μέτωπο όπου όπως λέει ‘...It’s my job.’
‘His job’ καταλήγει σε εφιάλτη όπου αιχμαλωτίζεται από τους Ταλιμπαν και βασανίζεται με σκληρές μεθόδους, και που επίσημα θεωρείται νεκρός.
Ο αδερφός που μένει σπίτι αναλαμβάνει το ‘ιερό’ χρέος να προστατεύσει-παρηγορήσει τη χήρα με τα δυο ορφανά, και φυσικά συμβαίνει ο,τι θα συνέβαινε στον καθένα μας αν η χήρα ήταν η Natalie Portman!
Ο Ιρλανδός σκηνοθέτης του In The Name of the Father (1993) επιλέγει να μας δείχνει παράλληλα τη φρίκη του πολέμου με τον αιχμάλωτο κλειδωμένο σε σκοτεινά μέρη και την οικογενειακή γαλήνια ζωή, με τη γυναίκα, τον αδερφό και τα δυο παιδιά του να κάνουν ice skating.
Ο σύζυγος όμως επιστρέφει, ημιτρελος από τα βασανιστήρια, και η ταινία γίνεται υπέρ-δραματική με σκοπό ίσως να δείξει ότι ο πόλεμος καταστρέφει τα πάντα (ή ότι είναι προτιμότερο να πεθάνεις παρά να επιστρέψεις πίσω!)
Ο Jim Sheridan είναι γνώστης τέτοιων δραματικών χαρακτήρων (ρωτήστε το Daniel Day Lewis) και εδώ έχει και ικανούς ηθοποιούς για να το κάνει.
Τώρα, τι έφταιξε και δεν άρεσε στους κριτικούς...τι να σας πω.
Αν δε σας το είπα, η Natalie Portman είναι η αγαπημένη μου ...στα πάντα!
Μου φτάνει μόνο να τη χαζεύω.
Στην Αμερική έκανε πρεμιέρα τη περασμένη Παρασκευή και δεν πήγε καλά με 9,7 εκατομμύρια δολάρια.
Στην Ελλάδα θα το δούμε από τη Spentzos Films μια εβδομάδα μετά, στις 10 Δεκεμβρίου.
Δείτε το trailer.
1.jpg)
