Πριν μάθω για αυτή τη ταινία, ομολογώ δεν ήξερα τίποτα για την ομάδα με το όνομα The Broken Lizard, και δεν είχα και σοβαρό λόγο άλλωστε.
Αποτελούνται από 5 τύπους που γράφουν σενάρια κωμωδίας (κάτι σαν την ομάδα του Judd Apatow), παίζουν σε αυτές και ενίοτε τις σκηνοθετούν.
Είναι οι Jay Chandrasekhar, Steve Lemme, Paul Soter, Erik Stolhanske και Kevin Heffernan ο οποίος είναι στη σκηνοθετική καρέκλα και όλοι μαζί στα σεναριακά credits.
Μετά το trailer του The Slammin’ Salmon θα τους έχω από κοντά, μιας και πρόκειται για ένα χαοτικό 2λεπτο από έξυπνες ατάκες, φοβερό χιούμορ και – νομίζω – καθόλου τραβηγμένο.
Η κατά τεκμήριο πιο αστεία ταινία στο περσινό Slamdance, έχει μια έκπληξη: τον Michael Clarke Duncan.
Ο μαύρος γίγαντας του Green Mile αποδεικνύεται ο ικανότερος να υποδυθεί έναν πρώην μποξέρ που ανοίγει εστιατόριο στο Μαϊάμι και, αν και δεν έχει ιδέα από τέτοιες δουλειές, συμπεριφέρεται ως ειδήμων αφεντικό με ...άγριες διαθέσεις.
Εμφανίζεται σε λίγες σκηνές αλλά νομίζεις ότι το φιλμ περιστρέφεται γύρω του, καθώς διαβάζω ότι όλη η ταινία κερδίζει πόντους όταν αυτός βρίσκεται ...around (δείτε τη σκηνή που φωνάζει αγριεμένος ΟΛΟΥΣ στο γραφείο του...και σηκώνονται ΟΛΟΙ...ακόμα και οι πελάτες!).
Για να δώσει κίνητρα στο προσωπικό του – το οποίο απέχει πολύ για να χαρακτηριστεί νορμάλ – βάζει έπαθλο 10.000 δολάρια σε όποιον κάνει περισσότερες πωλήσεις, αλλά και ένα σπασμένο πλευρό – δώρο σε όποιον χάσει!
Οι σερβιτόροι / ες επίσης δε στέκουν στα καλά τους.
Ένας από αυτούς (Jay Chandrasekhar) είναι ψυχοπαθής και ξεφεύγει όταν δε πάρει τα φάρμακα του, ένας άλλος (Steve Lemme) ήταν σε σίριαλ όπου τον απόλυσαν όταν έκανε πλαστική στη μύτη...κι ενώ ο ρόλος του είχε τεραστία μύτη(!), και άλλα τέτοια.
Αντιγράφω για τον Michael Clarke Duncan ότι ‘...the man is a comic force of nature. He's finally gotten a smarter, richer film in which to prove it.’
Οι κριτικές γενικά είναι μέτριες και είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που το KostasBlog είναι περίεργος να δει γιατί.
Μια ταινία που προσωπικά δε πρόκειται να χάσω, τη στιγμή που ...με ενδιαφέρει και επαγγελματικά.
Σε περιορισμένη διανομή (11 αίθουσες) από την Anchor Bay οι Αμερικανοί το είδανε στις 11 Δεκέμβρη και μακάρι να ερχόταν και στην Ελλάδα αλλά ...μπα.
Δείτε το trailer.
Αποτελούνται από 5 τύπους που γράφουν σενάρια κωμωδίας (κάτι σαν την ομάδα του Judd Apatow), παίζουν σε αυτές και ενίοτε τις σκηνοθετούν.
Είναι οι Jay Chandrasekhar, Steve Lemme, Paul Soter, Erik Stolhanske και Kevin Heffernan ο οποίος είναι στη σκηνοθετική καρέκλα και όλοι μαζί στα σεναριακά credits.
Μετά το trailer του The Slammin’ Salmon θα τους έχω από κοντά, μιας και πρόκειται για ένα χαοτικό 2λεπτο από έξυπνες ατάκες, φοβερό χιούμορ και – νομίζω – καθόλου τραβηγμένο.
Η κατά τεκμήριο πιο αστεία ταινία στο περσινό Slamdance, έχει μια έκπληξη: τον Michael Clarke Duncan.
Ο μαύρος γίγαντας του Green Mile αποδεικνύεται ο ικανότερος να υποδυθεί έναν πρώην μποξέρ που ανοίγει εστιατόριο στο Μαϊάμι και, αν και δεν έχει ιδέα από τέτοιες δουλειές, συμπεριφέρεται ως ειδήμων αφεντικό με ...άγριες διαθέσεις.
Εμφανίζεται σε λίγες σκηνές αλλά νομίζεις ότι το φιλμ περιστρέφεται γύρω του, καθώς διαβάζω ότι όλη η ταινία κερδίζει πόντους όταν αυτός βρίσκεται ...around (δείτε τη σκηνή που φωνάζει αγριεμένος ΟΛΟΥΣ στο γραφείο του...και σηκώνονται ΟΛΟΙ...ακόμα και οι πελάτες!).
Για να δώσει κίνητρα στο προσωπικό του – το οποίο απέχει πολύ για να χαρακτηριστεί νορμάλ – βάζει έπαθλο 10.000 δολάρια σε όποιον κάνει περισσότερες πωλήσεις, αλλά και ένα σπασμένο πλευρό – δώρο σε όποιον χάσει!
Οι σερβιτόροι / ες επίσης δε στέκουν στα καλά τους.
Ένας από αυτούς (Jay Chandrasekhar) είναι ψυχοπαθής και ξεφεύγει όταν δε πάρει τα φάρμακα του, ένας άλλος (Steve Lemme) ήταν σε σίριαλ όπου τον απόλυσαν όταν έκανε πλαστική στη μύτη...κι ενώ ο ρόλος του είχε τεραστία μύτη(!), και άλλα τέτοια.
Αντιγράφω για τον Michael Clarke Duncan ότι ‘...the man is a comic force of nature. He's finally gotten a smarter, richer film in which to prove it.’
Οι κριτικές γενικά είναι μέτριες και είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που το KostasBlog είναι περίεργος να δει γιατί.
Μια ταινία που προσωπικά δε πρόκειται να χάσω, τη στιγμή που ...με ενδιαφέρει και επαγγελματικά.
Σε περιορισμένη διανομή (11 αίθουσες) από την Anchor Bay οι Αμερικανοί το είδανε στις 11 Δεκέμβρη και μακάρι να ερχόταν και στην Ελλάδα αλλά ...μπα.
Δείτε το trailer.