Μια πανεπιστημιακή διατριβή για τις φοβίες μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα.
Μπορείς να στήσεις μια κάμερα και να βρεις συνηθισμένους ανθρώπους να σου εξομολογηθούν τι είναι αυτό που τους τρομάζει περισσότερο, κάτι που ίσως συνέβη στη ζωή τους και τους δημιούργησε τραύμα, βοηθώντας τους έτσι να το ξεπεράσουν ή έστω να βγάλουν από μέσα τους το βάρος.
Ή πάλι, μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτές τις φοβίες για να τους σακατέψεις ψυχικά και σωματικά, με τους πιο δυσάρεστους και βασανιστικούς τρόπους!
Αυτό είναι το Dread, ένα σαδιστικό θρίλερ βασισμένο σε μια ιστορία από το Books of Blood του Clive Barker, και είναι ο καλύτερος τρόπος να αρχίσει ένα Horrorfest.
Ένας γοητευτικός φοιτητής (Shaun Evans), ερασιτέχνης ζωγράφος και περιστασιακά οξύθυμος πείθει δυο συμφοιτητές του (ο Jackson Rathbone – ο Γιασπερ στο Twilight: New Moon – και η Hanne Steen) να ‘κυνηγήσουν το δράκο’ εννοώντας τις φοβίες τους, κάνοντας αυτή τη διατριβή.
Ο ίδιος υποφέρει από εφιάλτες που τον κυνηγάνε από τα παιδικά του χρόνια όταν ...
...οι γονείς του δολοφονήθηκαν από έναν serial με ένα τσεκούρι μπροστά στα μάτια του.
Ενώ όλα φαίνονται να πηγαίνουν καλά και ο βαθμός είναι καλός, ο φοιτητής δε φαίνεται ικανοποιημένος μόνο με τα video και θέλει να περάσουν στο επόμενο στάδιο.
Το τελευταίο τρίτο της ταινίας είναι βίαιο, σκληρό κι απάνθρωπο και μη νομίζετε ότι μιλάω για ένα κλασικό δολοφόνο με τσεκούρι.
Εδώ μιλάμε για έναν δημιουργικό ψυχοπαθή με διεστραμμένες κι ενοχλητικές μεθόδους βασανισμού (δε μπορείτε να φανταστείτε τι κάνει σε μια κοπέλα που δε τρώει κρέας), που όσο κι αν τον μισήσετε, δε θα σταματήσετε ν’αναρωτιεστε τι άλλο σκέφτηκε.
Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Anthony DiBlasi που αν και είναι η πρώτη του ταινία, μου έκαναν εντύπωση τα ακίνητα πλάνα του από ψηλές γωνίες, το γρήγορο μοντάζ και δυο-τρεις εξαιρετικές σκηνές τρόμου.
Το Dread είναι μια ταινία που σίγουρα αξίζει να δείτε.
Ίσως στο πρώτο μισό να σας φανεί λίγο στάσιμο (αν και σεναριακα δεν είναι) και λίγο σκοτεινό στο σύνολο του, αλλά δεν θα δείτε σεναριακες βλακείες παρά ωμή βία, σκληρότητα και ένα καθόλου feel good τέλος.
Άλλωστε, δεν έχετε βαρεθεί με τα εμπορικά θρίλερ των happy end;
Η ταινία εκτός από πολλά άλλα φεστιβάλ, βρήκε διανομή και στη Τουρκία αλλά στην Ελλάδα οι πιθανότητες είναι ελάχιστες.
Ψάξτε το σε DVD.
Δείτε το trailer.
1.jpg)
