Το Please Give της Nicole Holofcener είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική ταινία για τη πόλη της Νέας Υόρκης.
Είναι απολύτως κατανοητή για τους κατοίκους της πιο όμορφης πόλης στο κόσμο (για μένα), και ειδικά του Manhattan, αλλά ίσως προκαλέσει μια σύγχυση στους υπόλοιπους.
Βεβαίως και η ταινία αγγίζει καταστάσεις παγκοσμίου ενδιαφέροντος, όπως ηθικές αξίες, προδοσίες στο γάμο, εφηβική αβεβαιότητα και την ενοχή της υψηλής κοινωνίας, αλλά το επίκεντρο της είναι ένα Νεουορκεζικο φαινόμενο, αυτό των κατοικιών στο πολυπληθέστατο Manhattan.
Ο παράξενος τίτλος της δραμοκομεντι μάλλον δεν είναι τόσο εύστοχος και στους τίτλους τέλους υπάρχει ο κανονικός (Feelin’ Guilty) που βγάζει καλύτερα νόημα.
Η Catherine Keener (με ένα μικρό ρόλο στο Percy Jackson & The Olympians και με έναν ακόμα μικρότερο στο The Soloist) υποδύεται μια γυναίκα που νοιώθει ένοχη που βγάζει πολλά λεφτά αυτή και ο άντρας της (Oliver Platt, Year One), και προσπαθεί να το...
...συμψηφίσει δίνοντας χρήματα σε κάθε άστεγο που βλέπει στο δρόμο.
Η υπόλοιπη οικογένεια δεν έχει τις δικές της εμμονές - η κόρη της(Sarah Steele) μάχεται με την ακμή στο πρόσωπο της και ο άντρας της μπήκε στη κλιμακτήριο.
Εντωμεταξύ, οι δυο εγγονές της γιαγιάς που μένει σε ένα διαμέρισμα ιδιοκτησίας της οικογένειας, αντιμετωπίζουν τους ιδιοκτήτες με διαφορετικό τρόπο.
Η μια (η Βρετανή Rebecca Hall) επισκέπτεται τη γιαγιά της καθημερινά και φέρεται ευγενικά σε όλους ενώ η άλλη (Amanda Peet, 2012) φέρεται άσχημα στη γιαγιά της και ακόμη χειρότερα στους δίπλα.
Η Catherine Keener είναι το alter ego της σκηνοθέτιδας καθώς έχει παίξει και σε άλλες της ταινίες, και ίσως γι’αυτό όλο το φιλμ επικεντρώνεται πάνω της.
Αυτό είναι και το μοναδικό παράπονο όσων την είδαν στο Sundance και το Βερολίνο, και πριν βγει στις αμερικανικές αίθουσες στις 30 Απριλίου, μια ταινία με παρά πολύ καλές κριτικές (85% στο RT) γενικά.
Το σενάριο είναι επίσης της Nicole Holofcener.
Η Sony Classics έβγαλε τη ταινία σε 5 αίθουσες τη πρώτη εβδομάδα και τώρα, 4 εβδομάδες μετά, παίζεται σε 53 φτάνοντας το 1 εκ. δολάρια σε Εισπράξεις.
Στην Ελλάδα ίσως δεν τη δούμε ποτέ, αλλά ...γι’αυτό δε παρακολουθείτε το KostasBlog;
Δείτε το trailer.
Είναι απολύτως κατανοητή για τους κατοίκους της πιο όμορφης πόλης στο κόσμο (για μένα), και ειδικά του Manhattan, αλλά ίσως προκαλέσει μια σύγχυση στους υπόλοιπους.
Βεβαίως και η ταινία αγγίζει καταστάσεις παγκοσμίου ενδιαφέροντος, όπως ηθικές αξίες, προδοσίες στο γάμο, εφηβική αβεβαιότητα και την ενοχή της υψηλής κοινωνίας, αλλά το επίκεντρο της είναι ένα Νεουορκεζικο φαινόμενο, αυτό των κατοικιών στο πολυπληθέστατο Manhattan.
Ο παράξενος τίτλος της δραμοκομεντι μάλλον δεν είναι τόσο εύστοχος και στους τίτλους τέλους υπάρχει ο κανονικός (Feelin’ Guilty) που βγάζει καλύτερα νόημα.
Η Catherine Keener (με ένα μικρό ρόλο στο Percy Jackson & The Olympians και με έναν ακόμα μικρότερο στο The Soloist) υποδύεται μια γυναίκα που νοιώθει ένοχη που βγάζει πολλά λεφτά αυτή και ο άντρας της (Oliver Platt, Year One), και προσπαθεί να το...
...συμψηφίσει δίνοντας χρήματα σε κάθε άστεγο που βλέπει στο δρόμο.
Η υπόλοιπη οικογένεια δεν έχει τις δικές της εμμονές - η κόρη της(Sarah Steele) μάχεται με την ακμή στο πρόσωπο της και ο άντρας της μπήκε στη κλιμακτήριο.
Εντωμεταξύ, οι δυο εγγονές της γιαγιάς που μένει σε ένα διαμέρισμα ιδιοκτησίας της οικογένειας, αντιμετωπίζουν τους ιδιοκτήτες με διαφορετικό τρόπο.
Η μια (η Βρετανή Rebecca Hall) επισκέπτεται τη γιαγιά της καθημερινά και φέρεται ευγενικά σε όλους ενώ η άλλη (Amanda Peet, 2012) φέρεται άσχημα στη γιαγιά της και ακόμη χειρότερα στους δίπλα.
Η Catherine Keener είναι το alter ego της σκηνοθέτιδας καθώς έχει παίξει και σε άλλες της ταινίες, και ίσως γι’αυτό όλο το φιλμ επικεντρώνεται πάνω της.
Αυτό είναι και το μοναδικό παράπονο όσων την είδαν στο Sundance και το Βερολίνο, και πριν βγει στις αμερικανικές αίθουσες στις 30 Απριλίου, μια ταινία με παρά πολύ καλές κριτικές (85% στο RT) γενικά.
Το σενάριο είναι επίσης της Nicole Holofcener.
Η Sony Classics έβγαλε τη ταινία σε 5 αίθουσες τη πρώτη εβδομάδα και τώρα, 4 εβδομάδες μετά, παίζεται σε 53 φτάνοντας το 1 εκ. δολάρια σε Εισπράξεις.
Στην Ελλάδα ίσως δεν τη δούμε ποτέ, αλλά ...γι’αυτό δε παρακολουθείτε το KostasBlog;
Δείτε το trailer.