Όσοι ετοιμάζεστε για διακοπές δε νομίζω ότι οι 3 νέες ταινίες που βγαίνουν σήμερα στις αίθουσες θα σας κάνουν να το καθυστερήσετε.
22 Σφαιρες (L’Immortel), του Richard Berry.
Μετά από μια μακρά, βίαιη κι επιτυχημένη καριέρα στη Μαρσεγεζικη Μαφία, ο Τσάρλι (Jean Reno) αποφασίζει να αποσυρθεί.
Για 3 χρόνια ζει μια ήσυχη ζωή αφοσιωμένος στη γυναίκα του (Fani Kolarova...) και τα δυο του παιδιά, μέχρι που ένα χειμωνιάτικο πρωινό κάποιοι μασκοφορεμένοι εκτελεστές τον γαζώνουν με 22 σφαίρες.
Αντί να πεθάνει, πέφτει σε κώμα και σαν από θαύμα συνέρχεται.
Το φιλμ είναι παραγωγής της εταιρείας του Besson, Europa Corp. και αυτή είναι η 4η μόλις συνεργασία του με τον Jean Reno.
Ο Τελευταίος Σταθμός (The Last Station), του Michael Hoffman.
Απομονωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, ο Leo Tolstoy (Christopher Plummer) ζει μαζί με την επί 48 χρόνια σύζυγο του Σοφία (Helen Mirren) και ...την αυλή του, πιστοί αφοσιωμένοι νεαροί μαθητευόμενοι.
Ένας από αυτούς (Paul Giamatti) αποσκοπεί στα δικαιώματα των έργων του και έχει τις χειρότερες σχέσεις με τη γυναίκα του δασκάλου του.
Προσλαμβάνει έναν πιτσιρικά (James McAvoy) ως γραμματέα αλλά στη πραγματικότητα ως χαφιέ για να μαθαίνει τι γίνεται μέσα στο σπίτι.
Εκείνος όμως αναπτύσσει πολύ καλές σχέσεις με τη σύζυγο και ...ακόμα καλύτερες με μια νεαρή (Kerry Condon) η οποία μπαίνει κρυφά στο δωμάτιο του το βράδυ και κλέβει τη καρδιά του για το υπόλοιπο της ταινίας.
Βρετανική παραγωγή με γυρίσματα στη Γερμανία και τη Ρωσία, με αναφορές στα έργα του Tolstoy αλλά και μια εμμονή στην ερωτική του σχέση με τη γυναίκα του.
Baaria: Η Πόλη του Ανέμου, του Giuseppe Tornatore.
Κάπου ανάμεσα στη τοπική μαφία, στον ιταλικό στρατό του Μουσολίνι, τις αμερικάνικες δυνάμεις κατοχής και το ξεπέταγμα του κομμουνισμού, κάπου στη Σικελία (Bagheria ή αλλιώς Baaria), μεγαλώνει ο Πεπίνο (Francesko Scianna), κατ’ ουσία η κινηματογραφική απεικόνιση του πατέρα του Tornatore, μιας και η ταινία είναι βιογραφική.
Προσπαθεί να είναι πολιτική κωμωδία, αλλά μάλλον δεν θα πείτε ότι αυτό είναι το φόρτε της.
Η ταινία με τον κλασικό Italian way προσπαθεί να μας διηγηθεί με χιούμορ τα χρόνια του πατέρα του Tornatore και παραπλεύρως και του ιδίου.
Παίζονται ακόμη:
Το Πνεύμα του Μελισσιού (El Espiritu de la Colmena), του Βικτορ Εριθε.
Ισπανικό δράμα με μια 6χρονη που εμπνέεται από το παραμορφωμένο πρόσωπο του Φρανκενσταιν που είδε στο σινεμά.
Μπονι και Κλαιντ (Bonnie and Clyde), του Αρθουρ Πεν.
Το κλασικό αριστούργημα του 1967 με τον Γουορεν Μπιτυ και τη Φει Νταναγουεη.
Καλό σινεμά.
Μετά από μια μακρά, βίαιη κι επιτυχημένη καριέρα στη Μαρσεγεζικη Μαφία, ο Τσάρλι (Jean Reno) αποφασίζει να αποσυρθεί.
Για 3 χρόνια ζει μια ήσυχη ζωή αφοσιωμένος στη γυναίκα του (Fani Kolarova...) και τα δυο του παιδιά, μέχρι που ένα χειμωνιάτικο πρωινό κάποιοι μασκοφορεμένοι εκτελεστές τον γαζώνουν με 22 σφαίρες.
Αντί να πεθάνει, πέφτει σε κώμα και σαν από θαύμα συνέρχεται.
Το φιλμ είναι παραγωγής της εταιρείας του Besson, Europa Corp. και αυτή είναι η 4η μόλις συνεργασία του με τον Jean Reno.
Απομονωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, ο Leo Tolstoy (Christopher Plummer) ζει μαζί με την επί 48 χρόνια σύζυγο του Σοφία (Helen Mirren) και ...την αυλή του, πιστοί αφοσιωμένοι νεαροί μαθητευόμενοι.
Ένας από αυτούς (Paul Giamatti) αποσκοπεί στα δικαιώματα των έργων του και έχει τις χειρότερες σχέσεις με τη γυναίκα του δασκάλου του.
Προσλαμβάνει έναν πιτσιρικά (James McAvoy) ως γραμματέα αλλά στη πραγματικότητα ως χαφιέ για να μαθαίνει τι γίνεται μέσα στο σπίτι.
Εκείνος όμως αναπτύσσει πολύ καλές σχέσεις με τη σύζυγο και ...ακόμα καλύτερες με μια νεαρή (Kerry Condon) η οποία μπαίνει κρυφά στο δωμάτιο του το βράδυ και κλέβει τη καρδιά του για το υπόλοιπο της ταινίας.
Βρετανική παραγωγή με γυρίσματα στη Γερμανία και τη Ρωσία, με αναφορές στα έργα του Tolstoy αλλά και μια εμμονή στην ερωτική του σχέση με τη γυναίκα του.
Κάπου ανάμεσα στη τοπική μαφία, στον ιταλικό στρατό του Μουσολίνι, τις αμερικάνικες δυνάμεις κατοχής και το ξεπέταγμα του κομμουνισμού, κάπου στη Σικελία (Bagheria ή αλλιώς Baaria), μεγαλώνει ο Πεπίνο (Francesko Scianna), κατ’ ουσία η κινηματογραφική απεικόνιση του πατέρα του Tornatore, μιας και η ταινία είναι βιογραφική.
Προσπαθεί να είναι πολιτική κωμωδία, αλλά μάλλον δεν θα πείτε ότι αυτό είναι το φόρτε της.
Η ταινία με τον κλασικό Italian way προσπαθεί να μας διηγηθεί με χιούμορ τα χρόνια του πατέρα του Tornatore και παραπλεύρως και του ιδίου.
Παίζονται ακόμη:
Το Πνεύμα του Μελισσιού (El Espiritu de la Colmena), του Βικτορ Εριθε.
Ισπανικό δράμα με μια 6χρονη που εμπνέεται από το παραμορφωμένο πρόσωπο του Φρανκενσταιν που είδε στο σινεμά.
Μπονι και Κλαιντ (Bonnie and Clyde), του Αρθουρ Πεν.
Το κλασικό αριστούργημα του 1967 με τον Γουορεν Μπιτυ και τη Φει Νταναγουεη.
Καλό σινεμά.
1.jpg)
