Επειδή το καλοκαίρι το έχω συνδέσει με ταινίες τρόμου και στο Blog υπάρχει ενδιαφέρον, είπα να συνεχίσω με μία τρίτη λίστα αφιερωμένη στις καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες τρόμου της δεκαετίας.
Μην φύγει και το 2010 και μετά τρέχω.
Τα 00’s είναι η εποχή μου.
28 Days Later (2002)
Ο Danny Boyle έκανε πάλι το θαύμα του.
Με εκπληκτικές ταινίες στο ενεργητικό του (Trainspotting, The Beach, Sunshine, Slumdog Millionaire), σκηνοθετεί μία από τις καλύτερες βρετανικές ταινίες τρόμου της δεκαετίας.
Το σενάριο, με φόντο το ερημωμένο Λονδίνο, στρέφεται στην κοινωνική κατάρρευση με έναν ιο να μετατρέπει ανθρώπους σε ένα είδος “zombie” γύρω από τέσσερις επιζώντες.
Υπάρχουν παραπομπές στον George A. Romero και στην πρωτότυπη τριλογία, ενώ η έμπνευση είναι από το 'The Day of the Triffids' (νουβέλα του 1951).
Ο Boyle χαρακτηρίζει το 28 Days Later περισσότερο ως δράμα παρά ως science fiction/horror.
Το sequel του 2007 28 Weeks Later συνεχίζει στα ίδια χνάρια με στρατιωτικές προσθήκες.
High Tension a.k.a. Switchblade Romance (2003)
Η Γαλλία είναι η συμπάθειά μου.
Το ίδιο και οι γαλλικές ταινίες.
Το Haute Tension είναι σε σκηνοθεσία και σενάριο του Alexandre Aja (The Hills Have Eyes, Mirrors, P2, Piranha 3-D) και η καλύτερη δουλειά του μέχρι τώρα.
Η Lions Gate Entertainment τσίμπησε την ταινία αμέσως μετά την επιτυχημένη προβολή της στο φεστιβάλ του Toronto (και καλά έκανε).
Η πρωταγωνίστρια (Cécile de France) προσπαθεί να σώσει(;) τη φίλη της μετά από την επιδρομή ενός serial killer στο σπίτι των γονιών της στη μέση του πουθενά.
Μια ταινία γεμάτη άγχος, ένταση και καλοφτιαγμένες στιγμές gore.
Σκηνοθεσία, φωτογραφία, σενάριο, ερμηνείες και μουσική όπως μας έχει συνηθίσει η Γαλλία τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο.
A Must See.
The Descent (2005)
Τα έχω ξαναπεί πάνω κάτω σε προηγούμενη λίστα.
Ταινία τρόμου, βρετανικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Neil Marshall (Doomsday).
Μια ομάδα έξι γυναικών παγιδεύεται σε μία υπόγεια σπηλιά που δεν έχει χαρτογραφηθεί από κανέναν.
Εκεί θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει μια φωλιά από ανθρωπόμορφα πλάσματα που έχουν εξελιχθεί και προσαρμοσθεί στο υπόγειο περιβάλλον.
Σκοτεινό και κλειστοφοβικό, με αρκετά καλές ερμηνείες και σενάριο, είναι από τα καλύτερα που έχει προσφέρει η Αγγλία τα τελευταία χρόνια.
Them (Ils) (2006)
Την τελευταία περίοδο ταινίες όπως το Eden Lake και The Strangers έχουν αποκτήσει μεγάλο κοινό και προβολή.
Το Ils, υποστηρίζοντας ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, έρχεται από τη Γαλλία και είναι αν όχι το καλύτερο, ένα από τα καλύτερα του είδους του.
Ένα ζευγάρι μόλις μετακόμισε σε μια ερημική περιοχή κοντά στο Βουκουρέστι όπου θα τρομοκρατηθεί, κυνηγηθεί και βασανιστεί από μία ομάδα που “παίζει” μέσα και έξω από το σπίτι.
Γυρισμένο στη Γαλλία και Ρουμανία, οι David Moreau και Xavier Palud σε σκηνοθεσία και σενάριο, αποδεικνύουν ότι τον γαλλικό κινηματογράφο δεν τον ξεχνάς εύκολα.
“They wouldn’t play with us”
ΥΓ: Mεγάλη απογοήτευση είναι η επόμενη δουλειά τους, με το remake του The Eye.
Rec (2007)
Μια ακόμα προσθήκη στις ισπανικές ταινίες τρόμου που δεν θα περάσει όμως απαρατήρητη.
Και αυτό γιατί είναι καλογραμμένη, πρωτότυπη, τρομαχτική ... εχουν ειπωθεί τόσα που νιώθω ότι κάνω copy-paste.
Πιθανόν άμα κυκλοφορούσε σήμερα, να μην είχε την ίδια απήχηση αλλά από ό,τι φαίνεται το κοινό διψάει για μία καλή ταινία τρόμου που να μην είναι απολύτως ίδια με τις προηγούμενες.
Η προοπτική του «ψευδο- ντοκιμαντέρ» κάνει θαύματα τελικά.
Μια ταινία φτιαγμένη αποκλειστικά για προβολή σε αίθουσα και όχι για DVD, με το τελευταίο δεκάλεπτο να δίνει ρέστα.
Το sequel συμπαθητικό και το remake αξιοπρεπέστατο.
Έχει και συνέχεια.
.jpg)
Frontier(s) (2007)
Τρίτη γαλλική παραγωγή και θα έχετε μάλλον εκνευριστεί.
Συνεχίζω εγώ.
Μετά την εκλογή άκρο-δεξιού υποψήφιου στη Γαλλία, μια ομάδα προσπαθεί να ξεφύγει από το Παρίσι και τις αναταρραχές, αφού έχει διαπράξει ληστείες.
Η απόφασή τους να μέινουν σε ένα ξενοδοχείο-hostel θα τους οδηγήσει σε μία οικογένεια νεο-Ναζί που τρέφονται από πελάτες και προσπαθούν να διατηρήσουν το “καθαρό” αίμα της οικογένειας.
Υπέροχες ερμηνείες, άρτιο σε σκηνοθεσία και σενάριο του Xavier Gens με τους παραγωγούς του High Tension.
Martyrs (2008)
Το καλύτερο όμως της Γαλλίας είναι το Martyrs.
Πάντα υποκειμενικός, το θεωρώ αριστούργημα.
Υπέροχο σενάριο και ερμηνείες, υπερβολικά σκληρό που δικαιολογεί όμως με τον καλύτερο τρόπο τον χαρακτήρα του.
Προβλήθηκε για πρώτη φορά στις Κάννες το 2008 και δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είχα την ευκαιρία να το παρακολουθήσω σε μεγάλη οθόνη.
Συνδυάζει, με τον καλύτερο τρόπο, ψυχολογικό θρίλερ, τρόμο και gore.
Μετά την υπερβολικά καλή πρώτη σκηνή που σε ετοιμάζει για τα χειρότερα, η ιστορία αναφέρεται στην προσπάθεια μιας κοπέλας να πάρει εκδίκηση ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να αποφύγει τις επιθέσεις ενός “πλάσματος”.
Στη προσπάθειά τους θα ανακαλύψουν μια ομάδα που σκοπός της είναι να δημιουργεί μάρτυρες ώστε να μάθει το μυστικό-αλήθεια για την μετά-θάνατο ζωή, όταν αυτοί βρίσκονται στο τελικό στάδιο των βασανιστηρίων.
Την ταινία απέρριψαν τα μεγαλύτερα γαλλικά studio παραγωγής και οι περισσότερες ηθοποιοί.
Ευτυχώς υπάρχει το Canal+ που έσωσε την ταινία.
Αν το remake είναι αποτυχία θα κάνω μήνυση.
Μία γρήγορη ανασκόπηση με άλλες αξιομνημόνευτες :
The Devil’s Backbone (2001) Ισπανία:
Σκηνοθεσία Guillermo Del Toro και παραγωγή Pedro Almodóvar.
The Orphanage (2007) Ισπανία:
Ομορφα παλαιομοδίτικο.
Eden Lake (2008) Αγγλία:
Χειρότερο του Them, αλλά αρκετά καλό.
Let The Right One In (2008) Σουηδία:
'Ο,τι και να λέτε η σκηνοθεσία και η φωτογραφία ήταν υπέροχη.
Hidden (Skjult) (2009) Νορβηγία:
Από το τέταρτο After Dark Horrorfest.
Ωραιότατο σενάριο και σκηνοθεσία.
Antichrist (2009) Δανία:
Ενοχλητικά ωραία του Lars Von Trier.
Εσείς τί λέτε;
1.jpg)
