Γράφει ο Γιαννης Βούρος.
Eδώ έχουμε το ΑΠΟΛΥΤΟ!
Την έχετε ακούσει ή δεί τη συγκεκριμένη ταινία;
Αν όχι, χάνετε!
Δεν πρόκειται απλώς για μια ακόμη b-movie, αλλά για κάτι περισσότερο.
Για την πιο...χάλια ταινία που έχει γυριστεί ποτέ, με θέμα την Αποκάλυψη και το τέλος του – γνωστού μας – κόσμου.
Σκηνοθέτης της, κάποιος Robert Marcarelli, αγνώστων λοιπών στοιχείων, ο οποίος έχει γυρίσει καμμιά...δεκαριά θρησκευτικές ταινίες – κατά παραγγελία μάλλον – και φαίνεται βαριόταν τόσο πολύ, που μάλλον ουτέ κάν...πήγαινε στα γυρίσματα, γιατί αν πήγαινε θα το καταλαβαινες σα θεατής απ’το παίξιμο και μόνο των ηθοποιών, που θυμίζουν ...
...πολύ έντονα σχολική παράσταση απο ... ανίδεους μαθητές!
Η ΥΠΟΘΕΣΗ: Ένας νεαρός καθηγητής Θρησκειολογίας, καλείται από κάποιον μυστηριώδη δημοφιλή ηγέτη να βρεί το κλειδί που σπάει το κωδικοποιημένο βιβλίο της Αποκάλυψης, έτσι ώστε να μπορέσει αυτός να πάρει τα ηνία της απόλυτης παγκόσμιας εξουσίας και έτσι να εκπληρωθεί η προφητεία του Δανιήλ που μιλάει για τον ερχομό και τη βασιλεία του Αντίχριστου.
Και θα μπορούσε να είναι ακόμη περισσότερο, εαν:
1) Υπήρχε όντως στιβαρό σενάριο, σωστά δομημένο με χαρακτήρες που θα μπορούσαν να σταθούν επάξια και να τρέξουν το έργο (κρίμα, διότι τρείς συγγραφείς συνεργάστηκαν, θα μπορούσαν – διάολε - να κάνουν κάτι πολύ καλυτερο)
2) Υπήρχαν σοβαροί ηθοποιοί (πλήν Michael York) να ερμηνεύσουν τους ρόλους αυτούς, και
3) Μια δυνατή εταιρεία παραγωγής να το στηρίξει.
Τίποτε απ όλα αυτά δεν υπάρχει στη συγκεκριμένη ταινία, που δεν της έφταναν τα...βάσανά της, απέκτησε και...sequel!
Kι όμως, παρ όλη την ... ανυπαρξία της, η ταινία προσπαθεί να γίνει κάτι σαν...εικονογράφηση του αποκαλυπτικού κειμένου του Ιωάννη και το καλό (ε, δε γίνεται να μην υπάρχει κι αυτό) είναι οτι τα καταφέρνει!
Μας δείχνει, ας πούμε, την αντιστοιχία των διαφόρων φιαλών με τις πληγές που εκχύουν οι Άγγελοι με τις αρρώστιες, τους πολέμους, την αναρχία, τα διάφορα...μαγικά με τα οποία θα προσπαθήσει να πλανίσει τους πάντες ο...Οξωαποδώ, την εμφάνιση – κυρίως αυτή – των δύο «εξαφανισμένων» προφητών Ηλία και Ενώχ που ξεμπροστιάζουν το Θηρίο και που σκοτώνονται απ τους στρατιώτες του σε ... απ’ευθείας τηλεποτική μετάδοση ανα τον κόσμο, την ανατίναξη του Τεμένους του Ομάρ για να χτιστεί πάνω στα ερείπιά του ο Ναός του Σολομώντα, εκεί δηλ. που θα χριστεί ο Αντίχριστος Παγκόσμιος Ηγέτης και Μεσσίας των Εβραίων κλπ.
Δηλαδή, μια χαρά εικονίτσες για σχολική διδασκαλία Θρησκευτικών.
Κάτι είναι κι αυτό.
Η ταινία ΚΑΙ αδικεί τον εαυτό της (ώς παραγωγή) ΚΑΙ ΑΔΙΚΕΙΤΑΙ απ τους ίδιους της τους δημιουργούς.
Αν ήθελαν όλοι αυτοί να κάνουν μια θρησκευτική ταινία, είμαι ΑΠΟΛΥΤΩΣ βέβαιος πως μπορούσαν να τα καταφέρουν μια χαρά.
Εστω και μ’ αυτό το υποτυπώδες σενάριο!
Γιατί υπάρχουν πάρα πολλές ταινίες που έγιναν αριστουργήματα με μέτρια σενάρια έχοντας μεγάλους ηθοποιούς και χαρισματικούς σκηνοθέτες και το αντίστροφο, υπέροχα σενάρια που σε χέρια...ανύπαρκτων σκηνοθετών που έγιναν...πιλάφια!
Η ταινία θα περπάταγε αρκετά καλά πιστεύω, όχι μόνο για το...επίκαιρο θέμα της (εσχατολογία, Αντίχριστος, Αρμαγεδδών, κώδικες, μυστήρια, Βίβλος) αλλά και γιατί τα θρίλερ του είδους θεωρούνται εν τη γεννέση τους πιασάρικα.
Οι ερμηνευτές, με εξαίρεση τον Michael York που ο άνθρωπος είναι ηθοποιάρα με τα όλα του και παίζει τον Οξαποδώ με απόλυτη ειλικρίνεια (ποιός δε θυμάται την ανατριχιαστική του ερμηνεία στο ρόλο του Ιωάννη του Βαπτιστή στο Ιησούς απο τη Ναζαρέτ), όλοι οι υπόλοιποι κακώς φέρουν τον τίτλο του ηθοποιού.
Ο Casper Van Dien αποδεδειγμένα δε ξέρει να παίζει το παλικάρι, η Catherine Oxenberg το είχε πάρει κάποτε απάνω της όταν τη φώναξαν να παίξει ένα ρόλο στην αλήστου μνήμης σαπουνόπερα Δυναστεία και νόμιζε οτι έγινε ...θεά της Υποκριτικής(!) ώσπου παντρεύτηκε έναν «λεφτά» και μας απάλλαξε απ τη παρουσία της και ο Michael Ironside, που μόνο κακός μπορεί να παίξει αλλά κι αυτό ... παίζεται.
Πέραν αυτών, το ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΗΔΕΝ.
Ασφαλώς και η ταινία είναι παράγωγο ή καλύτερα κατάλοιπο της αριστουργηματικής Προφητείας του Richard Donner και η σύγκριση, - παρ ότι είναι θαρρώ ιεροσυλία και μόνο η σκέψη του να συγκριθεί με την εν λόγω ταινία – δεν είναι παρά απλό σημείο αναφοράς.
Δηλαδή πώς το μέτριο σενάριο του David Seltzer στηριζόμενο κι απο σπουδαίους ερμηνευτές (Gregory Peck, Lee Remick, David Warner) γίνεται αριστουργηματική ταινία στα χέρια ενός ευφυούς σκηνοθέτη (Richard Donner).
Δεν ΥΠΑΡΧΕΙ θεατής που να δεί αυτή την ταινία και να ΜΗΝ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΕΙ!
Όσα χρόνια κι αν περάσουν!
Συμπέρασμα: Το The Omega Code ήταν ένα έργο καταδικασμένο εν τη γενέσει του στη χλεύη.
Κρίμα, γιατί και μόνο απ τον τίτλο του, σε προδιέθετε για κάτι καλό.
Δείτε το trailer.
Ποιος έχει δει τη ταινία;
Συμφωνείτε;
1.jpg)
