Ο ωμός ρεαλισμός και η πιστότητα με την οποία περιγράφεται το αρρωστημένο μυαλό ενός τρελού είναι πολύ πετυχημένα και πειστικά αλλά αυτό είναι και το μειονέκτημα της αμφιλεγόμενης ταινίας του Michael Winterbottom, The Killer Inside Me.
Αφήστε με να το εξηγήσω όσο μπορώ.
Ο σερίφης Lou Ford (Casey Affleck, στου οποίου την ερμηνεία δε βρήκα κάτι φοβερό) είναι ένας χαμηλών τόνων καθημερινός τύπος που θα κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά του, θα πιει ένα ποτό στο μπαρ ήσυχα ήσυχα και φεύγοντας θα σβήσει ένα τσιγάρο στο χέρι ενός ζητιάνου!
Είναι καλός και τρυφερός εραστής για την επίσημη φίλη του (Kate Hudson), καλός και προστατευτικός εραστής για την παράνομη σχέση του (Jessica Alba) και τελειώνοντας αυτές τις σχέσεις θα κάνει τη φάτσα της δεύτερης κιμά από το ξύλο και θα ...
...σκοτώσει με τα πόδια του τη πρώτη.
Μόλις τελειώσει την εργασία του και πάει σπίτι, θα αράξει στο σαλόνι ήρεμος να διαβάσει ένα βιβλίο (τη Βίβλο σε μια περίπτωση) και όταν δεχτεί έκκληση για βοήθεια από έναν έφηβο φίλο του, θα τρέξει ως καλός φίλος και μέντορας του μικρού και θα τον πείσει ...να κρεμαστεί.
Η ψυχή του είναι αυτό που εύστοχα ονομάζουμε pure evil αλλά οι θεατές δεν το βλέπουν έτσι.
Την ιστορία τη βλέπουμε μέσα από τα μάτια και το μυαλό του τρελού, αυτό σημαίνει ότι η πραγματικότητα είναι διαστρεβλωμένη, δεν φαίνεται να υπάρχει καμία αιτία για όλα αυτά (κάποια φλασμπακ με ... αλλόκοτα παιδικά χρόνια δεν είναι ικανά να δικαιολογήσουν όλο αυτό) και το κυριότερο, είναι τόσο καλογραμμένο και έντονο που είναι πειστικότατο.
Εκεί είναι και το πρόβλημα.
Αν δεν είσαι παρανοϊκός, αν δε νομίζεις ότι είσαι η Κλεοπάτρα και ο ποιητής Φανφάρας και τα μυαλά σου δουλεύουν με την ορθή φορά, θα μείνεις ανικανοποίητος γιατί δεν υπάρχει καμία εξήγηση και λογική.
‘Γιατί;’
‘Γιατί έτσι!’
Και σε άλλες ταινίες τα κίνητρα δεν εξηγούνται, έχετε δίκιο, αλλά εδώ είναι τόσο απροσδόκητες οι πράξεις όπως σας περιέγραψα πιο πάνω που δε βγαίνει κανένα νόημα και τελικά αυτό που σου μένει είναι ένα μεγάλο κενό, μια έκθεση χωρίς θέμα, μια ταινία χωρίς τέλος.
Ο άλλος λόγος που δε μου άρεσε είναι το ξύλο.
Δε μου κάνει εντύπωση που η Jessica Alba σηκώθηκε κι έφυγε από τη προβολή...ξέρω μάλιστα ακριβώς το σημείο που θα έφυγε!
Το στομάχι σου σφίγγεται από τη βία και φανταστείτε να βλέπεις τον εαυτό σου να τις τρώει έτσι.
Για να καταλάβετε, εκεί που είσαι σίγουρος ότι δεν έχει άλλο, ότι δεν μπορεί να κάνει μεγαλύτερη ζημιά στο πρόσωπο της από όση έχει κάνει ήδη και ότι το πολύ πολύ να έρχεται το τελικό χτύπημα, αρχίζει να ξαναχτυπά καμία δεκαριά φορές ακόμα!
Η Kate Hudson ήταν περισσότερο τυχερή αλλά λιγότερο ...ανθεκτική.
Στη τελική σκηνή προσπαθούμε να κάνουμε κι ένα Ταραντινικό φινάλε με μέτρια αποτελέσματα.
Ως κατάληξη, αυτό που σου μένει είναι ένα μεγάλο κενό και φυσικά, το σφίξιμο.
Και ένα συμπέρασμα:
Οι ιστορίες με παρανοϊκούς, σχιζοφρενής και βάναυσους τρελούς είναι γοητευτικότατες για το σινεμά, εκτός αν μας βάζουν στο μυαλό τους.
Είμαι σίγουρος ότι ο Charles Manson αν ζούσε θα τη λάτρευε τη ταινία.
Λεπτομέρειες και trailer από το The Killer Inside Me μπορείτε να δείτε στο preview εδώ.
