Γράφει ο Γιάννης Βούρος.
Αν σας...εκνευρίζουν τα remake αλλά είστε fun του splatter, τότε αυτή η ταινία είναι για σας!
Remake μεν, αλλά ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ!
Βρείτε τον κοντινότερο κινηματογράφο που την προβάλλει σε 3D και σπεύστε!
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσετε καλά!
ΥΠΟΘΕΣΗ: Σε μια μικρή κωμόπολη κάπου στη Φλόριντα, όπου βρίσκεται η λίμνη Βικτώρια, σερίφης είναι μια δυναμική γυναίκα, η Τζούλι Φόρεστερ (Elisabeth Shue) με τα τρία της παιδιά, το ένα μάλιστα στην εφηβεία.
Προσπαθεί να συνδυάσει καριέρα και οικογένεια όπως όλες οι εργαζόμενες μητέρες, χωρίς πάντα να τα καταφέρνει.
Σκληρή και αποφασιστική όπου χρειάζεται, εφαρμόζει το νόμο σε όλους αδιακρίτως, ακόμη και στον έφηβο γιό της Τζέικ (Steven R. McQueen), έναν ντροπαλό νεαρό που προσπαθώντας ...
...να ξεφύγει απ το...στενό μαρκάρισμα της μάνας του, πολλές φορές καταλήγει σε γκάφες.
Ο μόνιμος πονοκέφαλος της Τζούλι είναι οι νεαροί (και νεαρές) που κάθε χρόνο σχεδόν κάνουν τις διακοπές τους εκεί, επιδιδόμενοι σε άκρως σκανδαλιστικές δραστηριότητες και ακολασίες.
Μια απ’ αυτές, είναι και ο διαγωνισμός Μις Βρεγμένο Μπλουζάκι, που μαζεύει ό,τι πιο hot υπάρχει σε teen γυναικεία κορμιά απ’ όλη την επικράτεια της πολιτείας, κορμιά που... κολάζουν ακόμη και τον ίδιο το διάβολο!
Στο μεταξύ, ένας σεισμός κάτω απο τον πυθμένα της λίμνης, σπάει ένα τούνελ που είχε δημιουργηθεί στην Κρητιδική Περίοδο και απελευθερώνει χιλιάδες προϊστορικά σαρκοβόρα ψάρια που ζούσαν μέσα σ’ αυτό, πρόγονοι των σημερινών «Πιράνχας» που ζούν στον Αμαζόνιο, τριπλάσια σε μέγεθος απ τα σημερινά και 10 φορές πιο επιθετικά και αιμοβόρα!
Πρίν προλάβει καλά καλά η Τζούλι να καταλάβει το τί ακριβώς συμβαίνει, τα αιμοβόρα ψάρια επιτίθενται κατά χιλιάδες πάνω στους νεαρούς που είχαν κατακλύσει τη λίμνη για το διαγωνισμό Μις Βρεγμένο Μπλουζάκι, δημιουργώντας μια απίστευτη εκατόμβη από ... ροκανισμένα νεανικά κορμιά, λίτρα αίματος και μαζική υστερία τρόμου.
Μέσα στον πανικό ψάχνει το γιό της για να δεί αν είναι καλά και ανακαλύπτει οτι βρίσκεται στο κότερο ενός ... κινηματογραφικού παραγωγού σόφτ πορνό μαζί με τ’άλλα δύο παιδιά της και οι οποίοι έχουν περικυκλωθεί από τα αιμοβόρα ψάρια που στο μεταξύ έχουν ήδη αχρηστέψει το κότερο και είναι ζήτημα λεπτών της ώρας για να εξαπολύσουν επίθεση πάνω τους!
Το οτι αντιπαθώ τα remake γενικώς, θαρρώ τό ‘χω δείξει αρκετές φορές μέσα απο τα κείμενά μου.
Το οτι επίσης αντιπαθώ τα teen χαζοταινιάκια American style με τα παντελώς ανόητα γυμνόστηθα (συνήθως) τρελογκομενάκια και τους (επιεικώς) ηλίθιους νεαρούς που τα σιγοντάρουν, δεν το ξέρατε, σας το λέω τώρα.
Τούτο δώ όμως το...απείρου κάλλους και παντελώς underground splatter b-movie έχει και τα δύο είδη σε ένα και είναι...από τις καλύτερες funny movies που έχω δεί!
Θεοπάλαβη εντελώς ταινία, ξεκινώντας από ένα εντελώς παρανοϊκό σενάριο (προϊστορικά «πιράνχας» που ήρθαν απ το...πουθενά!) και καταλήγοντας σε μια σκηνοθεσία εκτός ορίων!
Αν ο Τim Burton μας αιφνιδίασε το 1996 με κείνη την τρελλιάρικη Mars Attacks, ο Alexandre Aja μας...ισοπεδώνει μ΄ ένα απίστευτα χαβαλεδιάρικο splatter b-movie και μάλιστα σε 3D!
Kατ’ αρχάς, θέλω να σημειώσω οτι η ταινία δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ με την ταινία Πιράνχας, τα σαρκοφάγα του Joe Dante, παραγωγής 1978.
Λογίζεται όμως ώς remake της αλλά μόνο ως τίτλος, τίποτε άλλο.
Γι’ αυτό και τη...συμπάθησα εν πρώτοις.
Αλλά φαίνεται πως δέν ήμουν ο μόνος που τη συμπάθησε.
«Είμαστε ενθουσιασμένοι που οι θεατές δεν ικανοποιήθηκαν απλά με το Piranha 3D αλλά ζητωκραύγαζαν στις αίθουσες” δήλωσε ο παραγωγός Mark Canton.
“Είναι εκπληκτικό επίσης που τόσοι κριτικοί κινηματογράφου έπιασαν το πνεύμα της ταινίας και την συστήνουν»
Βέβαια, δεν είναι να εμπιστεύεσαι και πολύ τους Αμερικανούς νεαρούς θεατές, γιατί όχι μόνο είναι συνηθισμένοι στον «πόπ κόρν» σινεμά αλλά και μπουχτισμένοι είναι με ό,τι ...πιο ελεεινό κουτόχορτο τους ταΐζει το Hollywood εδώ και χρόνια.
Αρα, για να αποκτήσω κι εγώ άποψη, πήγα – ως συνήθως – με τη συμβία μου, να τη δώ.
«Ε, 3D είναι, λέω, μοβόρικο είναι, σαχλαμαρίτσα είναι, πιράνχας έχει, καλά θα περάσουμε».
Και δεν περάσαμε απλώς καλά.
Καί τρομάξαμε, και πιράνχας ερχόταν κατά κύματα πάνω μας ελέω 3D και γελάσαμε και ... κολυμπήσαμε στο αίμα!
Μια χαρά...χαράδρα δηλαδή!
Αν ο James Cameron με την πρώτη του ταινία, Πιράνχας 2: Ιπτάμενοι Δολοφόνοι το 1981, έκανε το κοινό να...σκιρτήσει θανάσιμα, ο Alexander Aja επιστρατεύει ό,τι πιο ψηφιακά τελειοποιημένο εφέ έχει στα χέρια του για να κάνει τους πάντες να αλλάξουν 15 χρώματα απ το φόβο τους!
Αλλά πιστέψτε με, δεν ήταν ακριβώς αυτή μόνο η πρόθεσή του.
Eίναι φανερό ότι ήθελε να ... υμνήσει στην κυριολεξία το είδος των b-movies, σατιρίζοντας και ... σαρκάζοντας.
Οι αναφορές του σ’ αυτές τις ταινίες – προπομπούς και μεταπομπούς των Σαγονιών του Spielberg (Στα Δόντια του Λευκού Καρχαρία του Thomas Harrison (1975), Στα Δόντια του Κροκοδείλου του Tobe Hooper (1979) κλπ) είναι οφθαλμοφανείς.
Γυμνό, ερωτισμός, καυτά κορμιά και αίμα, πολύ αίμα.
Στην ταινία Στα Δόντια του Κροκοδείλου μάλιστα, υπάρχει μια σκηνή όπου μια κοπέλα, μετά απο αχαλίνωτο έρωτα με δυό αγόρια, τρέχει ολόγυμνη όπως ήταν και πέφτει να δροσιστεί στο ποτάμι, όπου ζούσε εκεί ο πεινασμένος τεράστιος κροκόδειλος, κατοικίδιο(!) ενός ψυχωτικού δολοφόνου και καταλήγει στα σαγώνια του!
Εναλλαγή συναισθημάτων, που τότε στους θεατές (των «κακόφημων» σινεμά πάντα) προκαλούσε απίστευτα ρίγη!
Εντονος ερωτικός ερεθισμός που εναλλασόταν με φρίκη και τρόμο!
Στα Piranha του ο Aja δεν σταματάει εδώ.
Προχωρεί πολύ παραπέρα, αναμειγνύοντας τον ερωτισμό (τα κορμιά των Dina Meyer, Riley Steele, Jessica Szohr Θ-Ε-Ι-Κ-Α), τη φρίκη (τα «πιράνχας» που τα ...ροκανίζουν) και το αβίαστο ξέσπασμα γέλιου ταυτόχρονα (η σκηνή με το ...κομμένο πέος που πέφτει αργά προς τον πυθμένα της λίμνης και δυό πιράνχας ορμούν πάνω του και το καταβροχθίζουν θα μείνει στην ιστορία!!!), δείχνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο ότι όχι μόνο δεν είχε σκεφτεί κάν να πάρει τη ταινία του στα σοβαρά, αλλά και το οτι το δημιούργημά του είχε έναν και μόνο σκοπό:
Να κάνει μια ...φρικιαστική τρισδιάστατη φάρσα στους θεατές του, υμνώντας το είδος των b-movies.
Η συμμετοχή δε, του Richard Dreyfuss στην αρχική σεκάνς, χωρίς να βγάλει ατάκα απ το στόμα του και που καταλήγει βορά στα αιμοδιψή σαρκοβόρα ψάρια, δεν είναι τίποτε άλλο απο έναν απλό φόρο τιμής στα Σαγόνια του Καρχαρία και στην πρώτη σκηνή της ταινίας, όπου μια ανυποψίαστη κοπέλα γίνεται το πρώτο θύμα του κήτους.
Το ανυποψίαστο θύμα εδώ είναι ο ίδιος ο Richard, που στην ταινία εκείνη ήταν ο πρωταγωνιστής της.
Ο Aja, έτσι κι αλλοιώς, ξέρει πολύ καλά τον...τρόμο και πώς να τον μεταδίδει.
Το απέδειξε με την πρώτη του ταινία Mirrors, καταφέρνοντας να δημιουργήσει πολλές – μεταφιλμικές- φοβίες για τους καθρέφτες που όλοι έχουμε σπίτια μας.
Να σημειώσω επίσης οτι για τον ρόλο του Τζέικ, του μεγαλύτερου γιου της Τζούλι, ο Aja πήρε τον Steven McQueen, εγγονό του θρυλικού Steve McQueen.
"Έχει κάτι από Mat Dillon, που μου κέντρισε το ενδιαφέρον", τονίζει ο Aja, "γιατί έχει έναν "αφελή" τρόπο να περιγράφει και ήταν κατάλληλος για τον ρόλο.
Όταν όμως ο κίνδυνος κάνει την εμφάνισή του, δείχνει το απαραίτητο σθένος και τη δύναμη να τον αντιμετωπίσει."...
Σίγουρα η ταινία δεν αντέχει σε περαιτέρω κριτική.
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο για να πεί κάποιος γι αυτήν.
Αλλωστε, μέχρι τα Χριστούγεννα θά χει ήδη βγεί σε DVD και Blu-Ray και το μόνο που θά ‘χουμε να συζητούμε είναι τα extras και το άν θα βγεί σε 3D έκδοση με τη χρήση ειδικής οθόνης και γυαλιών.
Το μόνο που μένει να προσθέσω είναι η φοβερή ατάκα του Peter Travers, κριτικού του περιοδικού Rolling Stone για την ταινία:
«Το Piranha 3D σηματοδοτεί το τέλος του καλοκαιριού με μια νότα αδιάντροπα διασκεδαστικού B-movie».
Συμφωνώ απολύτως.
Στην Ελλαδα θα το δούμε στις 30 Σεπτεμβρίου απο την Odeon.
Δείτε το trailer.
