********** 6/10
Είναι λίγο ρίσκο τα Secret Screenings.
Στο Fantastic Fest στο Austin, η ταινία που θα προβληθεί γίνεται γνωστή στους θεατές λίγα λεπτά πριν την έναρξη της αλλά εκεί είναι ένα σίγουρο bet, καθώς βρίσκεσαι ήδη στο Fantastic Fest άρα ξέρεις περίπου τι είδους ταινία θα δεις.
Το ρίσκο σε αυτές τις μυστικές prive προβολές έγκειται στο γεγονός ότι μπορεί κάλλιστα να σου βάλουν να δεις το Sex and the City marathon (1 και 2), να κλειδώσουν και τις πόρτες και να νιώσεις ακριβώς όπως ο Ryan Reynolds στο Buried!
Ευτυχώς, τα παιδιά στη Village δεν είχαν τη παραμικρή διάθεση για βασανιστήρια, έτσι είδαμε το Buried του Rodrigo Cortes.
Όταν πέρυσι μάθαινα ότι ο Ryan Reynolds θα πρωταγωνιστήσει σε ένα φιλμ γυρισμένο εξ ολοκλήρου σε ένα φέρετρο, δεν έδωσα ιδιαίτερη βάση μιας και τα παραδείγματα του Phone Booth και του πρόσφατου Devil είχαν παρόμοιο marketing (μια ταινία σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο και σε ένα ασανσέρ) αλλά φυσικά ...
...οι ταινίες είχαν πολλά ‘εξωτερικά’ πλάνα.
Το Buried δεν έχει ούτε ένα δευτερόλεπτο σκηνής έξω από το φέρετρο!
Ούτε καν η εναρκτήρια σκηνή!
Αυτό σημαίνει ότι δεν παίζει κανείς άλλος εκτός από τον Ryan;
Όχι γιατί υπάρχει αυτό το damn Blackberry που έχει πιο ... σήμα καμπάνα από το δικό μου, βγάζει video και τα στέλνει πιο γρήγορα απ’το δικό μου κι έχει μπαταρία μεγαλύτερη από ...άντε τώρα.
Το Buried πάντως δεν είναι ταινία για όλους.
Χρειάζεται κουράγιο στην αρχή, και δε μιλάω για το κλειστοφοβικό θεματάκι αλλά για το ότι υπάρχουν κάμποσα λεπτά διάσπαρτα με την οθόνη εντελώς σκοτεινή και τον Ryan να τον ακούμε να βογγάει (ναι, οι γυναίκες μπορείτε να κλείσετε τα μάτια και να ονειρευτείτε).
Επίσης στα πρώτα 20 λεπτά ίσως θυμίσει παρωδία, με τον κατακαημένο οδηγό φορτηγού Paul που ξύπνησε σε ένα φέρετρο να προσπαθεί να εξηγήσει σε πανηλίθιες τηλεφωνήτριες ότι δεν γνωρίζει τίποτα για την κατάσταση του (μια από αυτές μάλιστα του τη λέει κιόλας : ‘Κύριε, βρίσκεστε στο Ιράκ και πήρατε την Άμεση Δράση στο Ohio!’).
Από τη μέση και μετά όμως ο Cortes το σώζει.
Αν υπάρχει οτιδήποτε που μπορείς να κάνεις με έναν άνθρωπο σε ένα κουτί, ο Ισπανός σκηνοθέτης τα κάνει όλα, και τα κάνει καλά.
Παίζει αριστοτεχνικά με την ολοένα και μεγαλύτερη ανησυχία και απόγνωση του Paul, απεικονίζοντας μας έναν άνθρωπο που αργά αλλά σταθερά σπάει.
Πέρα από αυτό, το Buried έχει ένα πολύ καλό σενάριο (Chris Sparling), το οποίο μάλιστα ήταν στη περιβόητη και παγκοσμίως πια γνωστή Black List του Hollywood, ένα πάρα πολύ καλό μοντάζ από τον ίδιο τον Cortes (κάτι που γνωρίζει καλύτερα από τη σκηνοθεσία άλλωστε) με εναλλαγές γωνιών και πλάνων που νομίζεις ότι το κουτί είναι ευρύχωρο ή και κινείται, και έναν Ryan Reynolds που χωρίς να κάνει τίποτα συγκλονιστικό, παίζει το πιο δραματικό ρόλο της καριέρας του ως τώρα.
Γενικά το Buried αξίζει για τη δύσκολη προσπάθεια και για το καλό αποτέλεσμα.
Είμαι συγκρατημένος γιατί επαναλαμβάνω, δεν είναι η πιο διασκεδαστική ταινία, ούτε καν ταινία για αυτούς που θεωρούν κινηματογράφο οτιδήποτε παίζεται με πάνω από 2 ηθοποιούς.
Είναι απλά ένα πολύ καλό μάθημα στις σχολές κινηματογράφου, μια επίδειξη δεξιοτεχνίας ενός σίγουρα ταλαντούχου σκηνοθέτη και η καλύτερη διαφήμιση για τα Blackberry τηλέφωνα.
Περισσότερες λεπτομέρειες, trailer και poster, δείτε στο preview εδώ.
Είναι λίγο ρίσκο τα Secret Screenings.
Στο Fantastic Fest στο Austin, η ταινία που θα προβληθεί γίνεται γνωστή στους θεατές λίγα λεπτά πριν την έναρξη της αλλά εκεί είναι ένα σίγουρο bet, καθώς βρίσκεσαι ήδη στο Fantastic Fest άρα ξέρεις περίπου τι είδους ταινία θα δεις.
Το ρίσκο σε αυτές τις μυστικές prive προβολές έγκειται στο γεγονός ότι μπορεί κάλλιστα να σου βάλουν να δεις το Sex and the City marathon (1 και 2), να κλειδώσουν και τις πόρτες και να νιώσεις ακριβώς όπως ο Ryan Reynolds στο Buried!
Ευτυχώς, τα παιδιά στη Village δεν είχαν τη παραμικρή διάθεση για βασανιστήρια, έτσι είδαμε το Buried του Rodrigo Cortes.
Όταν πέρυσι μάθαινα ότι ο Ryan Reynolds θα πρωταγωνιστήσει σε ένα φιλμ γυρισμένο εξ ολοκλήρου σε ένα φέρετρο, δεν έδωσα ιδιαίτερη βάση μιας και τα παραδείγματα του Phone Booth και του πρόσφατου Devil είχαν παρόμοιο marketing (μια ταινία σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο και σε ένα ασανσέρ) αλλά φυσικά ...
...οι ταινίες είχαν πολλά ‘εξωτερικά’ πλάνα.
Το Buried δεν έχει ούτε ένα δευτερόλεπτο σκηνής έξω από το φέρετρο!
Ούτε καν η εναρκτήρια σκηνή!
Αυτό σημαίνει ότι δεν παίζει κανείς άλλος εκτός από τον Ryan;
Όχι γιατί υπάρχει αυτό το damn Blackberry που έχει πιο ... σήμα καμπάνα από το δικό μου, βγάζει video και τα στέλνει πιο γρήγορα απ’το δικό μου κι έχει μπαταρία μεγαλύτερη από ...άντε τώρα.
Το Buried πάντως δεν είναι ταινία για όλους.
Χρειάζεται κουράγιο στην αρχή, και δε μιλάω για το κλειστοφοβικό θεματάκι αλλά για το ότι υπάρχουν κάμποσα λεπτά διάσπαρτα με την οθόνη εντελώς σκοτεινή και τον Ryan να τον ακούμε να βογγάει (ναι, οι γυναίκες μπορείτε να κλείσετε τα μάτια και να ονειρευτείτε).
Επίσης στα πρώτα 20 λεπτά ίσως θυμίσει παρωδία, με τον κατακαημένο οδηγό φορτηγού Paul που ξύπνησε σε ένα φέρετρο να προσπαθεί να εξηγήσει σε πανηλίθιες τηλεφωνήτριες ότι δεν γνωρίζει τίποτα για την κατάσταση του (μια από αυτές μάλιστα του τη λέει κιόλας : ‘Κύριε, βρίσκεστε στο Ιράκ και πήρατε την Άμεση Δράση στο Ohio!’).
Από τη μέση και μετά όμως ο Cortes το σώζει.
Αν υπάρχει οτιδήποτε που μπορείς να κάνεις με έναν άνθρωπο σε ένα κουτί, ο Ισπανός σκηνοθέτης τα κάνει όλα, και τα κάνει καλά.
Παίζει αριστοτεχνικά με την ολοένα και μεγαλύτερη ανησυχία και απόγνωση του Paul, απεικονίζοντας μας έναν άνθρωπο που αργά αλλά σταθερά σπάει.
Πέρα από αυτό, το Buried έχει ένα πολύ καλό σενάριο (Chris Sparling), το οποίο μάλιστα ήταν στη περιβόητη και παγκοσμίως πια γνωστή Black List του Hollywood, ένα πάρα πολύ καλό μοντάζ από τον ίδιο τον Cortes (κάτι που γνωρίζει καλύτερα από τη σκηνοθεσία άλλωστε) με εναλλαγές γωνιών και πλάνων που νομίζεις ότι το κουτί είναι ευρύχωρο ή και κινείται, και έναν Ryan Reynolds που χωρίς να κάνει τίποτα συγκλονιστικό, παίζει το πιο δραματικό ρόλο της καριέρας του ως τώρα.
Γενικά το Buried αξίζει για τη δύσκολη προσπάθεια και για το καλό αποτέλεσμα.
Είμαι συγκρατημένος γιατί επαναλαμβάνω, δεν είναι η πιο διασκεδαστική ταινία, ούτε καν ταινία για αυτούς που θεωρούν κινηματογράφο οτιδήποτε παίζεται με πάνω από 2 ηθοποιούς.
Είναι απλά ένα πολύ καλό μάθημα στις σχολές κινηματογράφου, μια επίδειξη δεξιοτεχνίας ενός σίγουρα ταλαντούχου σκηνοθέτη και η καλύτερη διαφήμιση για τα Blackberry τηλέφωνα.
Περισσότερες λεπτομέρειες, trailer και poster, δείτε στο preview εδώ.