********** 8/10
Ο Γερμανός Derrick Borte, γέννημα-θρέμμα και φυσικά οπαδός του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου, επιχειρεί εδώ με την πρώτη του υπερατλαντική ταινία να μας ...εκπλήξει και τα καταφέρνει!
Τούτη δώ η ...φαινομενικά σατυρική "κομεντί", δεν είναι τίποτε άλλο απο ένα ανελέητο "ξεβράκωμα" της βρόμικης και νοσηρής νοοτροπίας και τρόπου ζωής που επιβάλλουν "άλλοι" στους σημερινούς άνθρώπους.
Το περιφημο life-styling, το shopping, το "χρεώσου για να ...απολαύσεις", είναι το δόγμα μιας ...άλλης αισθητικής, που ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ, αλλά ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ!
Ψυχρά, υπολογίσιμα, απάνθρωπα!
Ο Στήβ και η Κέιτ Τζόουνς (David Duchovny και Demi Moore), μαζί με τα δυό τους παιδιά Τζένη και Μίκ (Amber Heard και Ben Hollingsworth), που βρίσκονται σε ...
...προχωρημένη εφηβική ηλικία, εγκαθίστανται στο νέο τους πολυτελές σπίτι, σε μια καινούργια σχετικά συνοικία - προάστειο του Σικάγο.
Φαίνονται να είναι μια ονειρική, τυπικό πρότυπο Αμερικάνικης οικογένειας, που...δεν τους λείπει τίποτε!
Πρόσωπα χαμογελαστά, διάχυτη η ευτυχία στα πρόσωπά τους, χωρίς ίχνος απ' αυτό που λέμε...στρές και ρουτίνα καθημερινότητας.
Με το που φτάνουν στο νέο τους σπίτι, οι μεταφορείς ήδη τους ξεφορτώνουν τα πράγματά τους κι εκείνοι, χωρίς κανένα άγχος απο τη μετακόμιση, βγάζουν τις κλασικές φωτογραφίες γι' αυτούς και τους συγγενείς τους με φόντο τη νέα τους κατοικία.
Ο Στήβ, ο ...άνδρας και κουβαλητής της οικογένειας, δείχνει με τη "πρώτη" οτι ειναι ένας επιτυχημένος επαγγελματίας, μεγαλοστέλεχος κάποιας πολυεθνικής, ενώ η Κέιτ, η γυναίκα του, επίσης τυπικότατο δείγμα Αμερικανίδας νοικοκυράς, που έχει την ευθύνη του σπιτιού και των παιδιών και που - στην ουσία - γεμίζει τις ώρες της περιποιούμενη τον εαυτό της.
Γυμναστήριο, shopping, βόλτα στη πόλη και με οποιοδήποτε μέσο, ξόδεμα των χρημάτων του άνδρα της.
Η Τζένη και ο Μίκ, στο τέλος της εφηβείας, έχουν όλες τις ανησυχίες και τα "θέλω" των νεαρών teenagers, τυπικότατο δείγμα εφήβων των 00's.
Ωραίο παρουσιαστικό, γοητεία, σεξ-απήλ και lifestyle.
Γκάρυ και Γκλέν Σάιμοντς (Gary Cole και Glenne Headly) για το ...τυπικό καλωσόρισμα στη γειτονιά, ζεύγος που - κατά κάποιο τρόπο - εκπροσωπεί και όλους τους υπόλοιπους γείτονες.
Αυτοί δηλαδή θα είναι εκείνοι που θα τους "εγκρίνουν" και θα τους βάλουν στον κύκλο τους, κύκλος που εμπεριέχει και όλους τους υπόλοιπους γείτονες.
Αγχωμένη η Γκλέν, η οποία παρεπιμπτόντως είναι και ...δόκιμη πωλήτρια καλλυντικών, ανάμεσα στα σχέδια τής είναι πρώτον να εντυπωσιάσει της κα Τζοουνς και δεύτερον, με τον τρόπο της, να της...πλασάρει και τη νέα συλλογή καλλυντικών του οίκου που εκπροσωπεί.
Αυτό όμως που συμβαίνει τελικά, είναι το...αντίστροφο!
Ο Γκάρυ και Γκλέν εντυπωσιάζονται τόσο πολύ από το γούστο, τη φινέτσα και την ...κοσμοπολίτικη διάθεση των Τζόουνς, που σχεδόν...κομπλάρουν μπροστά τους, βάζοντας στόχο να τους μοιάσουν, μυώντας τους εαυτούς τους στη νοοτροπία των γειτόνων τους και του τρόπου ζωής τους και σε λίγο, οι νεοφερμένοι Τζόουνς γίνονται το πρότυπό τους!
Αγοράζουν ό,τι προϊόντα αγοράζουν αυτοί, ζούν με τον ίδιο τρόπο που ζούν αυτοί, αλλάζουν τη διακόσμηση του σπιτιού τους έτσι ώστε να συμφωνεί με το γούστο των γειτόνων τους, αποκτούν χόμπι ανάλογα με αυτούς.
Ομως, κανείς απ' τους γείτονές τους δεν ξέρει τί πραγματικά συμβαίνει στο σπίτι των...ευτυχισμένων αυτών ανθρώπων με το ...τυπικό επίθετο "Τζόουνς", τη στιγμή που σβήνουν τα πολλά φώτα το βράδυ και κλείνουν ερμητικά οι πόρτες πίσω τους.
Ποιοί είναι;
Απο πού ήρθαν;
Είναι πράγματι αυτοί που "δείχνουν";
Η μήπως κρύβεται κάτι άλλο πίσω από τα συνεχώς χαμογελαστά και πρόσχαρα πρόσωπά τους;
Πανέξυπνο σενάριο, που το υπογράφουν ο σκηνοθέτης μαζί με τον Randy T. Dinzler, εκπληκτική ιδέα θα έλεγα, που κινείται (δεν είμαι υπερβολικός) σε...καφκικά βήματα, αναμοχλεύοντας την ανθρώπινη ψυχή και μυαλό, που στην ουσία "ερμηνεύει" τα μηνύματα και τις πληροφορίες ανάλογα με το τι "βλέπει" και όχι με το τι "κρύβεται" πίσω απο αυτό που "βλέπει", δημιουργώντας ένα καυστικό σχόλιο πάνω στην ξέφρενη και καταστροφική καταναλωτική κουλτούρα.
Εδώ ακριβώς ταιριάζει γάντι η λαϊκή θυμοσοφία με την παροιμία της "Ο,τι λάμπει, δεν είναι χρυσός"!
Απίστευτο, ε;!
Ο Στήβ, η Κέιτ, η Τζένη και ο Μίκ, είναι απλώς....συνεργάτες, που συγκροτούν μια ομάδα κρυφών πωλητών, με σκοπό να "πουλήσουν" - τι; - μα τον ίδιο τους τον εαυτό, λουστραρισμένο από χιλιάδες προϊόντα - ρούχα, αυτοκίνητα, πιστωτικές κάρτες, τραπεζικά δάνεια, τρόφιμα, έπιπλα, αξεσουάρ, κοσμήματα.
"Ετσι ζεί ο σύγχρονος άνθρωπος, έτσι πρέπει να ζήσετε κι εσείς!"
Και φυσικά, εισπράττουν τα ποσοστά τους από τις πωλήσεις, από όλα αυτά τα...άχρηστα στην ουσία τους πράγματα που πλασάρουν με
...επιστημονικό τρόπο στους γείτονες και...φίλους τους, με αποτέλεσμα το δικό τους πλουτισμό έναντι της...συνεχούς αδεκαρίας των...άλλων που τα αγοράζουν!
Δηλαδή με άλλα λόγια, τα ...αθώα καλέσματα σε πάρτι, γιορτές, γενέθλια ή και ακόμη οι απλές...επισκέψεις δεν είναι τίποτε άλλο από μία...τεχνική πωλήσεων!
Ενα ψεύτικο "καλωσόρισμα" στη Χώρα των Ονειρικών Απολαύσεων"!
Που θα πρέπει να πληρώσει "αδρά" κάποιος, ακόμα και με την ίδια τη ζωή του, για να γευτεί.
Το ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΛΕΕΙΝΟ ΚΑΙ ΒΡΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ του σημερινού ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΙΔΕΩΔΟΥΣ.
Αυτό, που οδήγησε τους σύγχρονους ανθρώπους με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη χρεοκοπία (ξοδεύω περισσότερα απ' ό,τι παράγω), πλουτίζοντας στην αντίπερα όχθη μια μικρή, ολιγαρχική ομάδα στυγνών πατρώνων του χρήματος.
Η κάμερα του Borte, κινείται ψυχρά, χωρίς έλεος, καταγράφοντας αυτά που φαίνονται και αυτά που κρύβονται.
Το κλίμα εκτός του οίκου, ονειρικό και ευτυχισμένο, μαυρίζει
απότομα όταν η πόρτα κλείνει.
Ο Στήβ, που δεν είναι ο Στήβ παρά ένας απλός, ανερχόμενος πωλητής, αντιπαλεύει με τη συνείδηση του γι αυτό που κάνει και - παρά τις καθημερινά ανερχόμενες - "πωλήσεις" του, η συνείδησή του τού λέει πως δεν είναι αυτό που ζητάει στ' αλήθεια απ τη ζωή του.
Διψάει για μια αληθινή οικογένεια, μια οικογένεια που δεν είχε ποτέ, και προσπαθεί μέσα από τούτο εδώ το στημένο σκηνικό "φαμίλιας", να νιώσει κάποια "ψήγματα" ζεστασιάς και οικογενειακής θαλπωρής.
Στο βάθος όμως, προσπαθεί η ίδια να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό της, πλασάροντας έναν εαυτό που γαλουχείται με στατιστικά νούμερα πωλήσεων, ενώ και η ίδια "υποφέρει" με την ιδέα ότι ποτέ δεν θα μπορεσει να αποκτήσει μιαν αληθινή ταυτότητα και μια πραγματική οικογένεια.
Η "Τζένη" και ο "Μίκ", πραγματικοί έφηβοι αλλά και δόκιμοι πωλητές, που στην ουσία απέτυχαν να γίνουν οτιδήποτε άλλο, παραμένουν "εκκολαπτόμενοι ενήλικες" και κινούνται μέσα σ' αυτό το πλαίσιο.
Εκείνη, "οργισμένη" εκπρόσωπος της γενιάς της, αδυνατεί να βρει την αγάπη και τον έρωτα ανάμεσα στους συνομήλικους της - πράγμα
που της ...επιβάλλεται από "άνωθεν" - αλλά την ψάχνει - εκτός δουλειάς - στην αγκαλιά ενός παντρεμένου γείτονα της.
Εκείνος, συνεσταλμένος νεαρός που μόλις αρχίζει να "αντιλαμβάνεται" το τί παίζει γύρω του, αδυνατεί να βρει την αγάπη και τον έρωτα ανάμεσα στις συνομήλικες του κοπέλες - πράγμα που του...επιβάλλεται επίσης απο "άνωθεν" - επειδή είναι...gay!!!
Πάνω σ' αυτά τα χαρακτηρολογικά μοτίβα, ξετυλίγεται μια απίστευτα πολυεπίπεδη ταινία, που ζητά να δώσει "ταυτότητα" σε ανθρώπους που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ την έχουν ανάγκη!
Σ' αυτούς που "αγοράζουν" χωρίς να ξέρουν το γιατί και - κυρίως - σ' αυτούς που "πουλάνε" μια "βρόμικη" ευτυχία σε πολυτελές περιτύλιγμα.
Από τη μέση και μετά, το φιλμ "απογειώνεται" χάρη στη μαεστρία του σκηνοθέτη που "ρίχνει" βαρύγδουπα τις "μάσκες" των ηρώων του, με αποκορύφωμα ένα υπέροχο και γεμάτο συμβολισμούς φινάλε.
Υπέροχες ερμηνείες από τους David Duchovny και Demi Moore (που συμμετείχαν σχεδόν...τσάμπα στην ταινία), δίνοντας στους "δυσυπόστατους" χαρακτήρες τους αληθοφάνεια και "μετρημένο" συναίσθημα.
Ιδίως ο Duchovny, που προσπαθεί εδώ και πολλά χρόνια να "ξεφύγει" από το φάντασμα των X-Files παίζοντας τη μία αποτυχία πίσω απ' την άλλη.
Η Demi Moore δεν είναι πλέον η "λαμπερή" στάρ των '80 και '90, αλλά σίγουρα η εμπειρία της πάνω σε τέτοιους ρόλους είναι μεγάλη και το αποδεικνύει εδώ περίτρανα.
Δεν είναι τυχαίο που η ταινία αυτή είναι ανεξάρτητη παραγωγή.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι προτάθηκε να τη διανείμει η Paramount Vintage αλλά στο τέλος την απέρριψε.
Ε, δεν είναι και το πιο εύκολο για μια εταιρεία, ουσιαστικά εκπρόσωπο του American Dream, να ...πατρονάρει το "ξεγύμνωμα" αυτού που εκπροσωπεί!
Παρ' όλα αυτά όμως, το "The Joneses" παρ'ότι τελικά παίχτηκε σε περιορισμένες αίθουσες της Αμερικής, τα κατάφερε, βγάζοντας τα λεφτά της (5.000.000 budget μόνο!) κι ένα ...μικρό κέρδος.
Ας ευχηθούμε το πέρασμά της κι από τις ελληνικές αίθουσες (28 Οκτωβρίου) να μη μείνει απλώς...πέρασμα.
Περισσότερες πληροφορίες, trailer και poster, δείτε στο preview εδώ.
