Σας προκαλώ να φέρετε στο μυαλό σας τις ταινίες που σας έρχονται όταν ακούτε το όνομα Michael Douglas.
Μην τις αναφέρετε, δεν έχει σημασία.
Υποδύεται σε αυτήν έναν τύπο που μεταξύ των άλλων, είναι ακαταμάχητος στις γυναίκες, έτσι δεν είναι;
Είναι απίστευτο ότι πάντα παίζει ρόλους όπου το γυναικείο φύλο σωριάζεται στο πέρασμα του σαν φύλλα το Φθινόπωρο!
Αυτός και ο Matthew McConaughey!
Φέτος επιχειρεί να κάνει το comeback του με το Wall Street 2 αλλά και το Solitary Man, στο οποίο θα ήταν αδύνατο να αντισταθεί ο οποιοσδήποτε ηθοποιός με ένα τόσο προσεγμένο cast: Susan Sarandon, Danny Devito, Mary-Louise Parker και Jesse Eisenberg.
Καμιά έκπληξη στις επιλογές του πάντως και προσωπικά μόνο το The Game του David Fincher 13 χρόνια πριν ...
...απόλαυσα μέχρι τώρα από όλο το βιογραφικό του.
Στην εναρκτήρια σκηνή μαθαίνουμε ότι ο Ben (Michael Douglas) είναι ‘the New York’s honest car dealer’ τη στιγμή που μαθαίνει κάποια κακά νέα για την υγεία του.
6 χρόνια μετά, κι ενώ ετοιμάζεται να μπει στα 60, πολλά έχουν αλλάξει.
Μια κομπίνα καταστρέφει την επιχείρηση και την υπόληψη του, οι γυναίκες τελειώνουν το γάμο του με τη Nancy (Susan Sarandon) και η ανευθυνότητα του απειλεί τη σχέση με την κόρη του (Jenna Fischer) και τον εγγονό του.
Βρίσκεται πλέον σε σχέση με τη Jordan (Mary-Louise Parker) η οποία του ζητά να συνοδεύσει την κόρη της (Imogen Poots) στο κολέγιο.
Στο κολέγιο, που άλλωστε φοίτησε και ο ίδιος, θα συναντήσει έναν πρωτοετή ντροπαλό φοιτητή (Jesse Eisenberg) και θα του μάθει τεχνικές για να πλησιάζει κοπέλες, αλλά και τον παλιό (και μοναδικό) του φίλο (Danny DeVito) ο οποίος έχει πλέον μια σταθερή αν και ανιαρή ζωή.
Ο χαρακτήρας του Douglas είναι αντιπαθητικός όσο δεν παίρνει.
Δεν πιστεύει στη φιλία και είναι οπαδός του δόγματος ‘Ο,τι κινείται, εκτελείται’, σε ότι αφορά το σεξ.
Το Solitary Man είναι μια ανιαρή ταινία, εκτός αν ο αυτοκαταστροφικός 60ρης γυναικάς που απογοητεύει όσους τον αγαπάνε, ξεδιάντροπα και χωρίς αναστολές είναι το στιλ ταινιών που προτιμάς.
Βρίσκεται κατεστραμμένος από εντελώς δικά του λάθη, απένταρος, χωρίς φίλους, διαζευγμένος και μόνος και για όλα τα παραπάνω φταίει ο ίδιος.
Ήταν ο καλύτερος αντιπρόσωπος αυτοκινήτων αλλά ήθελε να κάνει κομπίνα εξαπατώντας πολύ κόσμο και για να αποφύγει τη φυλακή έδωσε όλα του τα χρήματα σε εξαγορές και αποζημιώσεις, τακτοποιεί την παντρεμένη φίλη της κόρης του και την ίδια τη θετή του κόρη (!), την πέφτει στην έφηβη φιλενάδα του ντροπαλού νεαρού που τον έχει για μέντορα, μέχρι και ακόμα κι όταν η πραγματική κόρη του προσπαθεί να τον αλλάξει απειλώντας τον να μην ξαναδεί αυτή και τον εγγονό του, εκείνος δεν έχει καν δεύτερες σκέψεις και την απορρίπτει.
Μέχρι και στο τέλος που έχει πιάσει πάτο και η πρώην γυναίκα του του δίνει άλλη μια ευκαιρία, εκείνος δείχνει να το σκέφτεται και...
Γι’αυτο και το καλό είναι οι έξυπνοι διάλογοι που έχει η ταινία, αν και νομίζω ότι το παρακάναν στη ποσότητα.
Ένα άλλο καλό είναι η ερμηνεία του Michael Douglas - αν και δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα έλεγα εγώ τέτοιο πράγμα - που μου φάνηκε πιο στιβαρή και δυνατή από όσο θα περίμενα από τον συγκεκριμένο.
Οι άλλοι ρόλοι είναι μικροί ρόλοι για τα δεδομένα των ονομάτων τους, αλλά αν ήταν να σχολιάσω μια αυτή είναι η Jenna Fischer που έχει και τον πιο δραματικό και είναι πειστικότατη.
Ένα ενδιαφέρον έχει και η Imogen Poots αλλά ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω αν μου αρέσει ή όχι.
Ας τη δούμε και σε τίποτε άλλο (στον νέο Spiderman ίσως, όπως προτείναν οι αναγνώστες του έγκυρου FilmBoy, χε χε), και βλέπουμε.
Ίσως είναι μια αξιοπρεπής έκδοση αυτού του είδους των ταινιών, αλλά γιατί πρέπει να συνεχίσουμε να βλέπουμε τέτοιου είδους ταινίες;
Περισσότερες πληροφορίες, trailer και poster, δειτε στο preview εδώ.
