Ο Σουρεαλισμός “ξεπήδησε από το αριστερό αφτί του ντανταϊσμού” και προσέφερε αυτό που έλειπε από τον ίδιο το Ντανταϊσμό.
Δεν αρκέστηκε στο να γκρεμίζει αλλά κατέθεσε μια νέα πρόταση, ένα νέο ορισμό της πραγματικότητας.
Επιρροές από τον Φρόιντ, απελευθέρωση της φαντασίας, κανένας ηθικός προβληματισμός, τυχαία δημιουργία και υποσυνείδητο, τα βασικά χαρακτηριστικά του.
Μπορεί ο Σουρεαλισμός να μην έδωσε πολλά σπουδαία έργα αλλά επηρέασε σε μεγάλο βαθμό δεκάδες καλλιτέχνες και ίσως να ήταν το κίνημα που επηρέασε περισσότερο τη μοντέρνα τέχνη.
Τέλη του 1929, κυκλοφορεί στη Γαλλία Ο Ανδαλουσιανός Σκύλος και ενώ ξεκίνησε με αρκετά περιορισμένη διανομή (μία αίθουσα), κατέληξε να προβάλλεται για οκτώ μήνες.
Με τον Ανδαλουσιανό Σκύλο και με σκηνοθεσία του Ισπανού Luis Bunuel, σε συνεργασία του Salvador Dali (η πρώτη του ταινία), ο σουρεαλιστικός κινηματογράφος ...
...φτάνει στην πιο ολοκληρωμένη του μορφή και έκφραση.
Βασισμένη σε όνειρα των Bunuel και Dali, ο Ανδαλουσιανός Σκύλος αποτελεί συρραφή φαινομενικά ασύνδετων, απρόσμενων και αισθητικά προκλητικών σκηνών, οι οποίες έχουν κατά καιρούς ερμηνευτεί ως αλληγορίες, συχνά υπό το πρίσμα των φροϋδικών θεωριών.
Η 16λεπτη αυτή ταινία είναι το σημαντικότερο επίτευγμά του σουρεαλισμού και παραμένει κλασική μέχρι και σήμερα.
Μία ταινία χωρίς “συνηθισμένη” πλοκή και συνέχεια, χωρίς ήρωες και πρωταγωνιστές, χωρίς ονόματα, πληροφορίες και κίνητρα.
Ενάντια σε όλους τους (τότε) κανόνες, είναι ένα κινηματογραφημένο όνειρο με την απουσία κάθε αφηγηματικής ενότητας, που σοκάρισε το μέσο θεατή, ώστε να μην αντέχει στη θέα των διάσπαρτων αντικειμένων που προβάλλονται τόσο σπασμωδικά.
Το σχίσιμο του ματιού της κοπέλας (Simone Mareuil) στην αρχή της ταινίας αποτελεί ίσως το πιο γνωστό πλάνο στην ιστορία του κινηματογράφου.
Στην πρώτη εκδοχή της ταινίας δεν περιλαμβάνεται μουσική και προστίθεται στη δεύτερη και στη τρίτη.
Το σενάριο της ταινίας ολοκληρώθηκε σε έξι ημέρες και τα γυρίσματα σε δεκαπέντε, ενώ το budget ήταν μηδαμινό.
Λόγω προβλημάτων, ο Dali τελικά δεν συμμετείχε, πέρα από το σενάριο και τη σκηνή με το χέρι (του) και τα έντομα, σε τίποτα άλλο στη ταινία, ενώ έτσι είχε κανονιστεί.
Μία “μη γοητευτική” ταινία, από τις δημοφιλέστερες όλων των εποχών στο είδος της και όχι μόνο.
Un chien Andalou (1928)
