3 Χρόνια μετά την επιτυχία του Trainspotting το 1997 και αμέσως μετά το mega-blockbuster Star Wars: Episode I, ο Ewan McGregor είδε στο σενάριο του Eye of the Beholder αυτό που δεν είδε το σύνολο των κριτικών:
Μια υπέροχη ταινία με φοβερές δυνατότητες.
Λίγο πιο μακριά, μια πολύ καλή ηθοποιός, η Ashley Judd προσπαθούσε να κάνει μια μεγάλη ταινία στην οποία θα είχε βασικό ρόλο και όχι εντελώς συμπληρωματικό, όπως είχε μέχρι τότε στο Heat (1995) ή στο A Time To Kill (1996) στα οποία δεν υπήρχε ούτε στο poster!
Είδε την ευκαιρία διαβάζοντας το σενάριο του Eye of the Beholder και, παρά το γεγονός ότι η ηρωίδα ήταν μεγαλύτερης ηλικίας από εκείνη, έδωσε μάχη να πάρει το ρόλο και τελικά κατάφερε να πείσει το σκηνοθέτη Stephan Elliott.
Ένα σκηνοθέτη που διαβάζοντας το βιβλίο του Marc Behm, είδε τη ταινία που θα τον έβαζε για τα καλά στο χώρο, αφού μέχρι τότε είχε κάνει τρεις μικρές ταινίες (μπορεί το The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert να κέρδισε Oscar, αλλά ήταν στα κοστούμια).
Λίγα χρόνια αργότερα, ένας ...
...Έλληνας σινεφιλ (και μετέπειτα ιδρυτής του καλύτερου ελληνικού movie blog) έτυχε να δει τη ταινία και να τη συμπεριλάβει σε μια πολύ μικρή λίστα ταινιών που τον στοίχειωσαν και που βλέπει ακόμα και τώρα τις σκηνές της μπροστά του λες και την είδε χθες.
Πιθανότατα να ήταν ο μόνος.
Το Eye of the Beholder μπορεί να άνοιξε στη 1η θέση του box office το Γενάρη του 2000 (μια βδομάδα πριν τη πρεμιέρα του Scream 3) αλλά δεν άρεσε στο φεστιβάλ της Βενετίας και σε κανένα κριτικό, αποτρέποντας έτσι τις μεγάλες εταιρείες να το αγοράσουν και καταλήγοντας στην μικρών δυνατοτήτων Destination Film και στον κατ’εξοχην χάλια μήνα του Ιανουαρίου.
Κι όμως ήταν ένα τέλειο νέο-noir ψυχολογικό θρίλερ, με μια ιστορία άψογα δεμένη από την αρχή μέχρι το τέλος, ωραία ατμόσφαιρα και αφοσιωμένες ερμηνείες, ένα θρίλερ που κατά τη ταπεινή μου γνώμη δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το Vertigo του Alfred Hithcock!
Ο Ewan McGregor είναι ένας πράκτορας που έχει ως αποστολή να παρακολουθεί μια γυναίκα (Ashley Judd) που φέρεται να εκβιάζει έναν Βρετανό ακόλουθο.
Προσπαθεί συγχρόνως να ξεπεράσει το χαμό της κορούλας του (για τον οποίο θεωρεί υπεύθυνο τον εαυτό του), την οποία βλέπει συχνά δίπλα του ως ψευδαίσθηση αλλά που γρήγορα θα αρχίσει να της μιλάει και να τον συνοδεύει σε κάθε ταξίδι του.
Τα χρόνια περνάνε και αποδεικνύεται ότι η γυναίκα που παρακολουθεί σε πολλές πόλεις της Αμερικής είναι κάτι περισσότερο από μια εκβιάστρια, αφού σκοτώνει τους άντρες της πιο γρήγορα κι από ότι τους αποπλανεί.
Σε όλα αυτά τα χρόνια που την παρακολουθεί, εκείνη δεν μαθαίνει ποτέ την ύπαρξη του αν και αρχίζει να καταλαβαίνει ότι έχει έναν φύλακα-άγγελο που τη προστατεύει...και είναι αλήθεια.
Εκείνος κάνει τα πάντα να σώσει τους άντρες της από το θάνατο αλλά κάνει επίσης τα πάντα για να είναι καλά η γυναίκα, της οποίας το δράμα είναι μεγαλύτερο από το δικό του.
Η ταινία τελειώνει με μια υπέροχη σκηνή σε slow motion που μαθαίνω ότι είδαν μόνο στη Βρετανική έκδοση του DVD.
Είμαι σίγουρος ότι η σύνοψη δε θα σας κάνει να δείτε το φιλμ, κι εγώ αν το διάβαζα θα μπερδευόμουν.
Θα είναι όμως κρίμα.
Μια υπέροχη ταινία με φοβερές δυνατότητες.
Λίγο πιο μακριά, μια πολύ καλή ηθοποιός, η Ashley Judd προσπαθούσε να κάνει μια μεγάλη ταινία στην οποία θα είχε βασικό ρόλο και όχι εντελώς συμπληρωματικό, όπως είχε μέχρι τότε στο Heat (1995) ή στο A Time To Kill (1996) στα οποία δεν υπήρχε ούτε στο poster!
Είδε την ευκαιρία διαβάζοντας το σενάριο του Eye of the Beholder και, παρά το γεγονός ότι η ηρωίδα ήταν μεγαλύτερης ηλικίας από εκείνη, έδωσε μάχη να πάρει το ρόλο και τελικά κατάφερε να πείσει το σκηνοθέτη Stephan Elliott.
Ένα σκηνοθέτη που διαβάζοντας το βιβλίο του Marc Behm, είδε τη ταινία που θα τον έβαζε για τα καλά στο χώρο, αφού μέχρι τότε είχε κάνει τρεις μικρές ταινίες (μπορεί το The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert να κέρδισε Oscar, αλλά ήταν στα κοστούμια).
Λίγα χρόνια αργότερα, ένας ...
...Έλληνας σινεφιλ (και μετέπειτα ιδρυτής του καλύτερου ελληνικού movie blog) έτυχε να δει τη ταινία και να τη συμπεριλάβει σε μια πολύ μικρή λίστα ταινιών που τον στοίχειωσαν και που βλέπει ακόμα και τώρα τις σκηνές της μπροστά του λες και την είδε χθες.
Πιθανότατα να ήταν ο μόνος.
Το Eye of the Beholder μπορεί να άνοιξε στη 1η θέση του box office το Γενάρη του 2000 (μια βδομάδα πριν τη πρεμιέρα του Scream 3) αλλά δεν άρεσε στο φεστιβάλ της Βενετίας και σε κανένα κριτικό, αποτρέποντας έτσι τις μεγάλες εταιρείες να το αγοράσουν και καταλήγοντας στην μικρών δυνατοτήτων Destination Film και στον κατ’εξοχην χάλια μήνα του Ιανουαρίου.
Κι όμως ήταν ένα τέλειο νέο-noir ψυχολογικό θρίλερ, με μια ιστορία άψογα δεμένη από την αρχή μέχρι το τέλος, ωραία ατμόσφαιρα και αφοσιωμένες ερμηνείες, ένα θρίλερ που κατά τη ταπεινή μου γνώμη δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το Vertigo του Alfred Hithcock!
Ο Ewan McGregor είναι ένας πράκτορας που έχει ως αποστολή να παρακολουθεί μια γυναίκα (Ashley Judd) που φέρεται να εκβιάζει έναν Βρετανό ακόλουθο.
Προσπαθεί συγχρόνως να ξεπεράσει το χαμό της κορούλας του (για τον οποίο θεωρεί υπεύθυνο τον εαυτό του), την οποία βλέπει συχνά δίπλα του ως ψευδαίσθηση αλλά που γρήγορα θα αρχίσει να της μιλάει και να τον συνοδεύει σε κάθε ταξίδι του.
Τα χρόνια περνάνε και αποδεικνύεται ότι η γυναίκα που παρακολουθεί σε πολλές πόλεις της Αμερικής είναι κάτι περισσότερο από μια εκβιάστρια, αφού σκοτώνει τους άντρες της πιο γρήγορα κι από ότι τους αποπλανεί.
Σε όλα αυτά τα χρόνια που την παρακολουθεί, εκείνη δεν μαθαίνει ποτέ την ύπαρξη του αν και αρχίζει να καταλαβαίνει ότι έχει έναν φύλακα-άγγελο που τη προστατεύει...και είναι αλήθεια.
Εκείνος κάνει τα πάντα να σώσει τους άντρες της από το θάνατο αλλά κάνει επίσης τα πάντα για να είναι καλά η γυναίκα, της οποίας το δράμα είναι μεγαλύτερο από το δικό του.
Η ταινία τελειώνει με μια υπέροχη σκηνή σε slow motion που μαθαίνω ότι είδαν μόνο στη Βρετανική έκδοση του DVD.
Είμαι σίγουρος ότι η σύνοψη δε θα σας κάνει να δείτε το φιλμ, κι εγώ αν το διάβαζα θα μπερδευόμουν.
Θα είναι όμως κρίμα.