Όσοι θυμάστε το One Hour Photo, εκείνο το μετριότατο θριλεράκι με τον Robin Williams σε ρόλο ψυχασθενούς φωτογράφου σε πολυκατάστημα(!), θα ξέρετε και τον σκηνοθέτη Mark Romanek.
Οι υπόλοιποι όχι.
Η δεύτερη μόλις ταινία του – εν μέσω πολλών μουσικών video clips – είναι το Never Let Me Go, ένα δράμα εποχής βασισμένο στο βιβλίο του Kazuo Ishiguro και μιλάει για ένα ερωτικό τρίγωνο εφήβων που μεγαλώνουν στη Βρετανία ...αλλά όχι μόνο.
Η αλήθεια είναι ότι έχω μια δυσκολία στη παρουσίαση αυτής της ταινίας γιατί δε θέλω να μπω σε spoiler zone, από την άλλη δε μπορείς να μην περιγράψεις το στόρι αν δε πεις κάποια πραγματάκια που κάνουν το φιλμ ...ιδιαίτερο.
Η Κάθυ (Carey Mulligan, από το υπέροχο An Education αλλά και το πρόσφατο Wall Street 2), ο Τόμμυ (Andrew Garfield, ο νέος Spiderman) και η Ρουθ (Keira Knightley ...ποιος θυμάται το The Edge of Love;) μεγαλώνουν σε ένα εσωτερικό σχολείο της Αγγλίας στα τέλη του 70.
Υπάρχει ένα στοιχείο επιστημονικής φαντασίας εδώ, αλλά θα το ξεπεράσω.
Η Καθυ αρχίζει να έχει αισθήματα για τον Τόμμυ αλλά η Ρουθ της τον κλέβει, και όλα αυτά στην ηλικία των 12.
Τα χρόνια περνούν και τα τρία παιδιά μεγαλώνουν μαζί, με τη Καθυ να μην εξωτερικεύει ποτέ τα συναισθήματα της για τον Τομμυ, μέχρι την ...
...ανατροπή στο τέλος που κανείς (ευτυχώς) δεν τόλμησε να αποκαλύψει.
Έχω ακούσει πολλά παράξενα για αυτό το φιλμ (που έχει τις ταμπέλες drama και thriller μαζί) αλλά τα περισσότερα είναι θετικά:
Για την καλή φωτογραφία της ταινίας, για τη τεράστια ερμηνεία της Mulligan που κλέβει τη παράσταση, για την εξαιρετική μουσική επένδυση της Rachel Portman (που ειδικεύεται σε εποχής δράματα, όπως το The Cider House Rules και The Duchess) και το εξαιρετικό σενάριο γενικά.
Η μόνη παραφωνία που διάβασα ήταν στους χαρακτήρες τους οποίους δεν γνωρίζουμε όσο ίσως έπρεπε και γενικά οι κριτικές είναι απλά καλούτσικες στο σύνολο τους κι όχι κάτι το φοβερό.
Ένα άσχετο περιστατικό πάντως δείχνει πόσο αυστηρές είναι οι διαδικασίες στα πλατό ενός φιλμ.
Το σενάριο απαιτούσε το χαρακτήρα της Mulligan να οδηγεί σε δημόσιο δρόμο, αλλά η ηθοποιός δεν είχε δίπλωμα οδήγησης.
Μετά από εντατικά μαθήματα δυο εβδομάδων, η Carey έδωσε εξετάσεις για να βγάλει δίπλωμα και ...κόπηκε!
Χρειάστηκε ειδική άδεια και να γυριστεί η σκηνή σε ιδιωτικό δρόμο για να πιάσει τιμόνι η πρωταγωνίστρια.
Δεν έρχονταν στην Ελλάδα να το βγάλουν στο πι και φι με 100 Euro...
Στην Αμερική έκανε πρεμιέρα σε 4 αίθουσες στις 17 Σεπτεμβρίου αλλά για όλο τον Οκτώβριο παιζόταν σε τριψήφιο αριθμό αιθουσών, ενώ στην Ελλάδα θα το δούμε στις 7 Απριλίου 2011 από την Odeon.
Οι υπόλοιποι όχι.
Η δεύτερη μόλις ταινία του – εν μέσω πολλών μουσικών video clips – είναι το Never Let Me Go, ένα δράμα εποχής βασισμένο στο βιβλίο του Kazuo Ishiguro και μιλάει για ένα ερωτικό τρίγωνο εφήβων που μεγαλώνουν στη Βρετανία ...αλλά όχι μόνο.
Η αλήθεια είναι ότι έχω μια δυσκολία στη παρουσίαση αυτής της ταινίας γιατί δε θέλω να μπω σε spoiler zone, από την άλλη δε μπορείς να μην περιγράψεις το στόρι αν δε πεις κάποια πραγματάκια που κάνουν το φιλμ ...ιδιαίτερο.
Η Κάθυ (Carey Mulligan, από το υπέροχο An Education αλλά και το πρόσφατο Wall Street 2), ο Τόμμυ (Andrew Garfield, ο νέος Spiderman) και η Ρουθ (Keira Knightley ...ποιος θυμάται το The Edge of Love;) μεγαλώνουν σε ένα εσωτερικό σχολείο της Αγγλίας στα τέλη του 70.
Υπάρχει ένα στοιχείο επιστημονικής φαντασίας εδώ, αλλά θα το ξεπεράσω.
Η Καθυ αρχίζει να έχει αισθήματα για τον Τόμμυ αλλά η Ρουθ της τον κλέβει, και όλα αυτά στην ηλικία των 12.
Τα χρόνια περνούν και τα τρία παιδιά μεγαλώνουν μαζί, με τη Καθυ να μην εξωτερικεύει ποτέ τα συναισθήματα της για τον Τομμυ, μέχρι την ...
...ανατροπή στο τέλος που κανείς (ευτυχώς) δεν τόλμησε να αποκαλύψει.
Έχω ακούσει πολλά παράξενα για αυτό το φιλμ (που έχει τις ταμπέλες drama και thriller μαζί) αλλά τα περισσότερα είναι θετικά:
Για την καλή φωτογραφία της ταινίας, για τη τεράστια ερμηνεία της Mulligan που κλέβει τη παράσταση, για την εξαιρετική μουσική επένδυση της Rachel Portman (που ειδικεύεται σε εποχής δράματα, όπως το The Cider House Rules και The Duchess) και το εξαιρετικό σενάριο γενικά.
Η μόνη παραφωνία που διάβασα ήταν στους χαρακτήρες τους οποίους δεν γνωρίζουμε όσο ίσως έπρεπε και γενικά οι κριτικές είναι απλά καλούτσικες στο σύνολο τους κι όχι κάτι το φοβερό.
Ένα άσχετο περιστατικό πάντως δείχνει πόσο αυστηρές είναι οι διαδικασίες στα πλατό ενός φιλμ.
Το σενάριο απαιτούσε το χαρακτήρα της Mulligan να οδηγεί σε δημόσιο δρόμο, αλλά η ηθοποιός δεν είχε δίπλωμα οδήγησης.
Μετά από εντατικά μαθήματα δυο εβδομάδων, η Carey έδωσε εξετάσεις για να βγάλει δίπλωμα και ...κόπηκε!
Χρειάστηκε ειδική άδεια και να γυριστεί η σκηνή σε ιδιωτικό δρόμο για να πιάσει τιμόνι η πρωταγωνίστρια.
Δεν έρχονταν στην Ελλάδα να το βγάλουν στο πι και φι με 100 Euro...
Στην Αμερική έκανε πρεμιέρα σε 4 αίθουσες στις 17 Σεπτεμβρίου αλλά για όλο τον Οκτώβριο παιζόταν σε τριψήφιο αριθμό αιθουσών, ενώ στην Ελλάδα θα το δούμε στις 7 Απριλίου 2011 από την Odeon.