********** 4/10
Αυτό που κατάλαβα παρακολουθώντας την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Kaare Andrews, Altitude είναι ότι όσο καλές προθέσεις κι αν έχεις, όσο κι αν στη διάθεσή σου έχεις νεαρούς που είναι πραγματικά ηθοποιοί και το δείχνουν, και όσο κι αν έχεις μια ιστορία με τεράστιες δυνατότητες, δε πρόκειται να κάνεις καλή ταινία αν είσαι τσαπατσούλης.
Γνωρίζω ότι αυτή είναι μια λέξη που δε θα περιμένατε να συναντήσετε σε μια κριτική ταινίας αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει σε αυτό το κλειστοφοβικό θρίλερ, ειδικά στο τέλος:
Τσαπατσουλιές! (αρχίζει να μ’αρεσει...)
Τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσε να είναι μια καλή προσπάθεια μίξης επεισοδίων από το Amazing Stories και το Twilight Zone και ενός κεφαλαίου από το Μύθο του Cthulhu του H.P. Lovecraft (με τον οποίο είχα μια τρέλα μικρός).
Αλλά δε μπορώ να συγχωρήσω τα υπερ-χοντροκομμένα λάθη στην εκτέλεση.
Δεν μπορείς σαν θεατής να βλέπεις έναν τύπο να κρεμιέται στον αέρα από ένα σκοινί στην ουρά του αεροπλάνου, ενώ εκείνο πετάει στα 15 χιλιάδες πόδια μέσα ...
...σε τρομερή κακοκαιρία, και να μην αναρωτηθείς ‘που είναι η candid κάμερα, πλάκα μου κάνουν!’
Το χειρότερο είναι στο τέλος, αν και ενδιάμεσα θα βρείτε πολλά τέτοια ερασιτεχνικά λάθη.
Η πρωταγωνίστρια κρεμιέται στο σπασμένο παρμπρίζ του αεροπλάνου (φυσικά εν πτήση, τι νομίζατε;) ενώ ένα πλοκάμι τη τραβάει από έξω και ο γκόμενος-φλώρος από μέσα.
Σε αυτή τη θέση λοιπόν, η κοπέλα βγάζει ένα λόγο 60 δευτερολέπτων, με ατάκες όπως ‘ ...οι γονείς σου θα είναι περήφανοι για σένα’ και άλλα τέτοια ψεύτικα.
Και βέβαια έχουμε δει και χειρότερα αλλά εδώ είναι εντελώς κακοφτιαγμένες οι σκηνές, δημιουργώντας την αίσθηση παιδικής παραγωγής.
Θετική έκπληξη η Jessica Lowndess, από το προπέρσινο Autopsy (αν και η αλήθεια είναι ότι δεν τη θυμόμουν) που είναι πολύ καλή σε ένα ρόλο που αν δεν ήταν, θα κατέστρεφε κι άλλο τη ταινία (...μη σας πω ότι μου θυμίζει λίγο τη Kate Beckinsale και με αρχίσετε στη καζούρα).
Υποδύεται τη Σαρα, μια ρούκι ερασιτέχνης πιλότος που πηγαίνει με τη παρέα της σε μια συναυλία μ’ένα νοικιασμένο αεροπλάνο.
Όλα δείχνουν ότι είναι πολύ καλή και ψύχραιμη και ότι ξέρει τι κάνει, μέχρι που μια μηχανική βλάβη τους αναγκάζει να ανεβάζουν ύψος ακατάπαυστα και να μπουν σε μια κατάμαυρη καταιγίδα όπου φωλιάζει ένα Λαβκραφτιανό τέρας.
Από εκεί και πέρα η ταινία αναλώνεται στη συμπεριφορά των χαρακτήρων και ελάχιστα στην απειλή, με έναν από αυτούς να είναι ο πιο αγενής και κακός χαρακτήρας σε ταινία έχετε δει, εξαιρούμενων των κατ’εξοχην villains.
Είναι ο Jake Weary στο ρόλο του Σαλ, τον οποίο δε περνά δευτερόλεπτο που να μην θέλεις να του δώσεις μια μπουνιά ...εκεί που ξέρεις.
Τόσο αχώνευτος, άξεστος, βάρβαρος, γκρινιάρης, γουρούνι χαρακτήρας δύσκολα θα ξαναβγάλουν.
Η κοπέλα του είναι η Μελ (Julianna Guill με ένα ρόλο στο Friday the 13th) που κάτι παίζει με τον κοινό τους φίλο Κόρυ (Ryan Donowho), αλλά το κλειδί στην ιστορία είναι ο Μπρους (Landon Liboiron), συλλέκτης κόμικ και γκόμενος της Σαρα.
Εν τέλει, το Altitude – που βγήκε μόνο σε DVD από την Anchor Bay – δε θα ήταν κακή ταινία αν δεν ήταν το ενοχλητικά κακοφτιαγμένο φινάλε, αφού θα μπορούσες να του συγχωρήσεις τα προηγούμενα στραβά του.
Αλλά είναι κρίμα γιατί η ανατροπή στο τέλος σεναριακά είναι πολύ έξυπνη ...η εκτέλεση τα χαλάει.
Δείτε το trailer.
Αυτό που κατάλαβα παρακολουθώντας την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Kaare Andrews, Altitude είναι ότι όσο καλές προθέσεις κι αν έχεις, όσο κι αν στη διάθεσή σου έχεις νεαρούς που είναι πραγματικά ηθοποιοί και το δείχνουν, και όσο κι αν έχεις μια ιστορία με τεράστιες δυνατότητες, δε πρόκειται να κάνεις καλή ταινία αν είσαι τσαπατσούλης.
Γνωρίζω ότι αυτή είναι μια λέξη που δε θα περιμένατε να συναντήσετε σε μια κριτική ταινίας αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει σε αυτό το κλειστοφοβικό θρίλερ, ειδικά στο τέλος:
Τσαπατσουλιές! (αρχίζει να μ’αρεσει...)
Τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσε να είναι μια καλή προσπάθεια μίξης επεισοδίων από το Amazing Stories και το Twilight Zone και ενός κεφαλαίου από το Μύθο του Cthulhu του H.P. Lovecraft (με τον οποίο είχα μια τρέλα μικρός).
Αλλά δε μπορώ να συγχωρήσω τα υπερ-χοντροκομμένα λάθη στην εκτέλεση.
Δεν μπορείς σαν θεατής να βλέπεις έναν τύπο να κρεμιέται στον αέρα από ένα σκοινί στην ουρά του αεροπλάνου, ενώ εκείνο πετάει στα 15 χιλιάδες πόδια μέσα ...
...σε τρομερή κακοκαιρία, και να μην αναρωτηθείς ‘που είναι η candid κάμερα, πλάκα μου κάνουν!’
Το χειρότερο είναι στο τέλος, αν και ενδιάμεσα θα βρείτε πολλά τέτοια ερασιτεχνικά λάθη.
Η πρωταγωνίστρια κρεμιέται στο σπασμένο παρμπρίζ του αεροπλάνου (φυσικά εν πτήση, τι νομίζατε;) ενώ ένα πλοκάμι τη τραβάει από έξω και ο γκόμενος-φλώρος από μέσα.
Σε αυτή τη θέση λοιπόν, η κοπέλα βγάζει ένα λόγο 60 δευτερολέπτων, με ατάκες όπως ‘ ...οι γονείς σου θα είναι περήφανοι για σένα’ και άλλα τέτοια ψεύτικα.
Και βέβαια έχουμε δει και χειρότερα αλλά εδώ είναι εντελώς κακοφτιαγμένες οι σκηνές, δημιουργώντας την αίσθηση παιδικής παραγωγής.
Θετική έκπληξη η Jessica Lowndess, από το προπέρσινο Autopsy (αν και η αλήθεια είναι ότι δεν τη θυμόμουν) που είναι πολύ καλή σε ένα ρόλο που αν δεν ήταν, θα κατέστρεφε κι άλλο τη ταινία (...μη σας πω ότι μου θυμίζει λίγο τη Kate Beckinsale και με αρχίσετε στη καζούρα).
Υποδύεται τη Σαρα, μια ρούκι ερασιτέχνης πιλότος που πηγαίνει με τη παρέα της σε μια συναυλία μ’ένα νοικιασμένο αεροπλάνο.
Όλα δείχνουν ότι είναι πολύ καλή και ψύχραιμη και ότι ξέρει τι κάνει, μέχρι που μια μηχανική βλάβη τους αναγκάζει να ανεβάζουν ύψος ακατάπαυστα και να μπουν σε μια κατάμαυρη καταιγίδα όπου φωλιάζει ένα Λαβκραφτιανό τέρας.
Από εκεί και πέρα η ταινία αναλώνεται στη συμπεριφορά των χαρακτήρων και ελάχιστα στην απειλή, με έναν από αυτούς να είναι ο πιο αγενής και κακός χαρακτήρας σε ταινία έχετε δει, εξαιρούμενων των κατ’εξοχην villains.
Είναι ο Jake Weary στο ρόλο του Σαλ, τον οποίο δε περνά δευτερόλεπτο που να μην θέλεις να του δώσεις μια μπουνιά ...εκεί που ξέρεις.
Τόσο αχώνευτος, άξεστος, βάρβαρος, γκρινιάρης, γουρούνι χαρακτήρας δύσκολα θα ξαναβγάλουν.
Η κοπέλα του είναι η Μελ (Julianna Guill με ένα ρόλο στο Friday the 13th) που κάτι παίζει με τον κοινό τους φίλο Κόρυ (Ryan Donowho), αλλά το κλειδί στην ιστορία είναι ο Μπρους (Landon Liboiron), συλλέκτης κόμικ και γκόμενος της Σαρα.
Εν τέλει, το Altitude – που βγήκε μόνο σε DVD από την Anchor Bay – δε θα ήταν κακή ταινία αν δεν ήταν το ενοχλητικά κακοφτιαγμένο φινάλε, αφού θα μπορούσες να του συγχωρήσεις τα προηγούμενα στραβά του.
Αλλά είναι κρίμα γιατί η ανατροπή στο τέλος σεναριακά είναι πολύ έξυπνη ...η εκτέλεση τα χαλάει.
Δείτε το trailer.