Εκτός από κόκκινη σάλτσα και μουσική με σπαρακτικά τριξίματα, υπάρχει και κάτι άλλο που χρειάζεται κάθε monster movie και γενικά ένα θρίλερ:
Χαζούς πρωταγωνιστές.
Αν σε κάθε ταινία, ο πρωταγωνιστής που είναι σε κίνδυνο ζήταγε απλά βοήθεια και δεν έμπαινε στο σκοτεινό δωμάτιο ρωτώντας αφελέστατα ‘Ποιος είναι εκεί;’, δε θα υπήρχε ταινία τρόμου.
Το καταλαβαίνω.
Κάπου κάπου όμως, συναντάμε και ταινίες που οι πρωταγωνιστές κάνουν απίστευτα χαζά πράγματα χωρίς να δικαιολογούνται από το σενάριο και το χειρότερο, προσπαθούν να περάσουν ως φυσικά από τους δημιουργούς.
Το Monsters είναι ένα τέτοιο φιλμ.
Προφανώς αξίζει ένα μπράβο για τη προσπάθεια της 1ης ταινίας του ντοκιμενταρίστα Gareth Edwards, που σκηνοθέτησε, έγραψε και έφτιαξε μόνος του τα εφε στο laptop του, αλλά ...
...αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι ενώ έχει κάποιες ικανότητες στο να μας δείχνει όμορφα πλάνα από ενδιαφέρουσες γωνίες (αν και βοήθησε πολύ η ενδοχώρα της Κεντρικής Αμερικής με τις άγριες τοποθεσίες της, βλ. Costa Rica, Guatemala, Mexico), δεν έχει ιδέα πώς να πει μια ιστορία.
Οι επίσημες συνόψεις του φιλμ (γιατί στο φιλμ δε το λέει πουθενά) λένε ότι πριν κάποια χρόνια έπεσε στο Μεξικό ένα αεροσκάφος που μετέφερε εξωγήινα όντα, τα οποία δεν αντιδρούν καλά όταν έρχονται σε επαφή με ανθρώπους.
Μόλις ανοίγει η ταινία, ένα μεγάλο μέρος της χώρας του Μεξικό έχει μπει σε καραντίνα με το στρατό να μάχεται να περιορίσει τη δράση των τεράτων.
Αντί γι’αυτό καταλήγει να πάρει υπό την προστασία του τη κόρη του αφεντικού, την όμορφη Sam (Whitney Able) που βρέθηκε εκεί για διακοπές (!) και να την φέρει πίσω στην Αμερική σώα.
Ενώ λοιπόν βρίσκονται στο τρένο καθ’οδον, ένα πρόβλημα αναγκάζει το τρένο να επιστρέψει πίσω, κι εκείνος αποφασίζει να πηδήξουν από το τρένο μέσα στο σκοτάδι και την ερημιά, για να πάνε περπατώντας!
Ναι, σε άγνωστη χώρα, μέσα από δάση και ερημιές γεμάτες εξωγήινα χταπόδια!
Μετά από κάποιες ακόμα πιο ηλίθιες αποφάσεις (ο μ…..ς χάνει το διαβατήριο της κοπέλας γιατί ήθελε να μαμήσει σε ένα μπαρ(!) και χάνει το πιο σημαντικό πλοίο της ζωής του επειδή ...τον πήρε ο ύπνος!), βρίσκονται στο ποταμό Rio Grande να προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα σαν λαθρομετανάστες.
Το ενοχλητικό στη χαζομάρα δεν είναι αυτή καθ’αυτή, αλλά το πώς αντιμετωπίζεται.
Οι δυο πρωταγωνιστές έχουν μια απάθεια στο βλέμμα τους (σχεδόν αφασία) σε ότι τρομερό τους συμβαίνει και συμπεριφέρονται σαν να πρόκειται για ένα βαρετό τριήμερο στην εξοχή.
Οι διάλογοι είναι βλακωδέστατοι εκτός από την απάντηση του φωτογράφου στην ερώτηση της Sam ‘Πως αισθάνεσαι που πρέπει να γίνει συμφορά για να πληρωθείς;’
‘Ξέρεις πόσα πληρώνει ο πατέρας σου για μια φώτο από ένα σκοτωμένο παιδί; Πολλά.
Ξέρεις πόσα πληρώνει για μια φώτο ενός παιδιού που γελά;
Τίποτα.’
Ο Edwards έφτιαξε το Monsters με λιγότερο από 15 χιλιάδες δολάρια, συμπεριλαμβανομένου τα εισιτήρια 2 ηθοποιών και μιας κάμερας χειρός όπου τράβαγε ότι μέρος συναντούσε.
Η επεξεργασία των εφε έγινε στο σπίτι του αλλά περιέργως, φαίνονται πολύ ...στουντιακά και αν μπορείς να κάνεις τέτοια alien με home software κι ένα laptop, τότε εγώ είμαι ο νέος Bill Gates! (…έχει γούστο.)
Εν τέλει, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν το παρόμοιο οπτικά Cloverfield και το παρόμοιο θεματικά District 9, το Monsters και πάλι θα ήταν ένα πολύ μέτριο φτηνό φιλμάκι.
