Γράφει ο Σπύρος Α.
Πιστός fan των Scream και Final Destination, οι προσδοκίες μου δεν χάνονται και ας προσπαθούν για το αντίθετο.
Τα τελευταία sequels δεν δίνουν πολλές επιλογές, αφού πιστεύω πως ήταν και τα χειρότερα.
Το Scream 3 το 2000 και το The Final Destination (Final Destination 4) το 2009 κατέβασαν τη ποιότητα, όχι μόνο στις προσδοκίες, αλλά και στη παραγωγή.
Για το 2011 οι υποσχέσεις των παραγωγών και για τις δύο ταινίες είναι μεγάλες, προσπαθώντας να πετύχουν την εξιλέωση.
Μια φορά, οι πιθανότητες για τα συγκεκριμένα sequels δεν είναι με το μέρος τους.
Το FilmBoy συγκρίνει τα δυο sequel σε συγκεκριμένα σημεία, και βγάζει ένα πρωτο αποτέλεσμα στη μαχη των 2 αγαπημένων Horror sequel της επόμενης χρονιάς.
Μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με το που διάβασα ότι θα προστεθεί και τέταρτο κομμάτι στη σειρά των Scream.
Η σκηνοθεσία συνεχίζεται με τον Wes Craven, προκαλώντας αμφιβολίες.
Μετά από αρκετά καλές ταινίες τρόμου όπως οι Last House on the Left και The Hills Have Eyes, παίρνει μέρος στις μετριότατες Cursed και My Soul to Take.
Υποστηρίζοντας ότι υπάρχει λόγος να συμμετάσχει στο Scream 4, αν οι λόγοι είναι παρόμοιοι με το My Soul to Take τότε η αποτυχία είναι σίγουρη.
Αφού είναι ξεκάθαρο ότι έχει χάσει την εφηβική και νεανική ατμόσφαιρα που χάρισε το πρώτο Scream και ο Craven (το ίδιο και οι αρκετά μικρότεροι σε ηλικία ηθοποιοί τότε), το συναίσθημα του 16χρονου χάνει από παντού, κάτι που το πρώτο Scream είχε να παινεύεται και το Cursed κατέστρεψε.
Θετικό είναι το γεγονός που βγάζει τον Craven από το σενάριο του τέταρτου Scream και συνεχίζει με τον Kevin Williamson που υπογράφει το πρωτότυπο σενάριο.
Με το σενάριο του Scream 3 ασχολήθηκε ο Ehren Kruger (Ring, Skeleton Key, Transformers) και ήταν μέτριο όσο δεν πάει.
Μια “πινελιά” στο τέταρτο θα τη βάλει, αλλά οι ελπίδες που δίνει ο Williamson και η ανάμνηση που έχω από το πρώτο Scream με καθησυχάζουν.
Final Destination 5
Η σειρά των Final Destination «παίρνει και δίνει» σε αλλαγές και προσθήκες που αφορούν το σενάριο και τη σκηνοθεσία.
Στη σκηνοθεσία, τα μονά αναλαμβάνει ο James Wong και τα ζυγά ο David R. Ellis.
Στο σενάριο πιστός μένει μόνο ο Jeffrey Reddick (Tamara), ενώ τουλάχιστον 5 ακόμη σεναριογράφοι έχουν περάσει από το franchise.
Όλα αυτά μέχρι και το The Final Destination.
Στη νέα προσθήκη, την σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Steven Quale και το σενάριο ο Eric Heisserer με τον Gary Dauberman.
Για τον Quale οι προσδοκίες είναι μεγαλύτερες από τη στιγμή που δούλεψε για το Avatar στο πλευρό του Cameron.
Τραγικό μειονέκτημα του τελευταίου Final Destination ήταν τα special effects, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάστηκε και σε (άχρηστη εν τέλει) προβολή 3-D.
Ίσως το πάτημα να είναι οι γνώσεις του Quale για μια ταινία με πλούσια εφέ.
Για το δίδυμο του σεναρίου λίγα είναι γνωστά (σε μένα) εκτός από το reboot στο Nightmare on Elm Street του Heisserer.
Κατά τ’ άλλα, ασχολίες με τηλεταινίες και straight-to-DVD παραγωγές δεν ανεβάζουν την αξιοπιστία της ταινίας.
Scream 4
Το 1996 το Scream παρουσίασε ένα cast ηθοποιών λιγότερο γνωστών, που στη συνέχεια τα κατάφεραν και «κάθισαν» στο βάθρο των πιο εμπορικών και γνωστών.
Το Scream 4 παρουσιάζει ένα μεγαλόπρεπο cast με ονόματα όπως David Arquette, Neve Campbell, Courteney Cox, Emma Roberts, Hayden Panettiere, Rory Culkin, Marley Shelton, Adam Brody, Antony Anderson, Kristen Bell και Anna Paquin.
Οι Arquette, Campbell και Cox επιστρέφουν και το ερώτημα αν θα είναι καλοί είναι μάλλον άχρηστο.
Πέρα από τη πείρα, οι ρόλοι είναι γνωστοί και ίδιοι, με την αξιοπρέπεια στην ερμηνεία να είναι υποχρεωτική.
Φαίνεται να είναι χρέος τους να ανοίξουν το δρόμο για τη «νέα γενιά», κάτι που μπορεί να καταστρέψει τη ταινία από τη συγκεκριμένη πλευρά.
Πιστεύω όχι.
Με εξαίρεση τη γλυκανάλατη Roberts και τον αδιάφορο Anderson (Scary Movie), το (όχι-και-τόσο φρέσκο) cast είναι αρκετά υποσχόμενο.
Η Panettiere γνωστή από το πρωταγωνιστικό ρόλο στο Heroes και το πρόσφατο I Love You Beth Cooper, o Culkin αξιέπαινος στο Signs και Mean Creek, μαζί με τους αξιοπρεπέστατους Kristen Bell, Adam Brody και Anna Paquin, γνωστή κυρίως από το Trick ‘r Treat, το The Romantics και φυσικά το True Blood, κλείνουν μια σειρά ηθοποιών μαζεμένων σε μια ταινία κλασσικού τρόμου, που αν αυτό δεν την ανεβάζει εισπρακτικά, δεν ξέρω τι άλλο.
Final Destination 5
Εδώ τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Μόνο στα δύο πρώτα υπήρχε κάποια συνέχεια στους ρόλους, ενώ στα επόμενα δύο το casting άλλαζε συνεχώς.
Κυρίως άγνωστοι και νέοι.
Τώρα η τακτική αλλάζει.
Ο Tony Todd από προηγούμενα Final Destination επιστρέφει, κάτι αρκετά θετικό αφού μπορεί να υπάρξει κάποιος συσχετισμός στο σενάριο και να παρουσιάσει μια «συνέχεια» που λείπει.
Ο Nicholas D’Agosto, με εξαίρεση το Fired Up!, οι κριτικές και οι παρουσιάσεις είναι με το μέρος του και δείχνει ότι μπορεί να αντέξει τις απαιτήσεις ενός πρωταγωνιστικού ρόλου.
Ταυτόχρονα, αρκετά χαρμόσυνη είναι η προσθήκη της Emma Bell.
Μετά την αρκετά καλή ερμηνεία της στο Frozen πεθαίνω να τη δω ξανά σε μια ανάλογη ταινία.
Φαντάζομαι ότι στις προτεραιότητές της η συγκεκριμένη ταινία είναι στη πρώτη θέση, αφού μπορεί να την απογειώσει έχοντας το background του Frozen και κρατώντας μια επαγγελματική ερμηνεία.
Το cast συμπληρώνουν οι Arlen Escarpeta (Friday the 13th), David Koechner (Anchorman) και Miles Fisher (Pinkberry: the Movie).
Scream 4
Μέσα σε 4 χρόνια (1996-1997-2000) ολοκληρώθηκε η μέχρι τότε τριλογία του Scream και ο χρόνος ήταν μικρός για να κουράσει.
Το πρώτο αρκετά καλό με ένα φοιτητικό και νεανικό φόντο, τόσο των θυμάτων όσο και του δολοφόνου, που πραγματικά χάρηκα να παρακολουθώ.
Το πνεύμα της ταινίας ακολουθούσε την ίδια πορεία, με την γνωστή αναζήτηση, τρόμο και δολοφονία.
Τόνοι δραματικής ειρωνείας με το φινάλε του πρώτου αρκετά ενδιαφέρον.
Δυστυχώς τα sequels, ειδικά το τελευταίο (Scream 3), δεν παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον στο σενάριο, που αν και προσπαθεί να γίνει ανατρεπτικό, χάνει στην ουσία και στο λόγο.
Το Scream 2 και 3 χάνουν στο σενάριο των sequels, σε αντίθεση με το Final Destination, γιατί δεν το «σηκώνουν».
Ένα κλασσικό σενάριο τρόμου που τραβιέται από τα μαλλιά, γιατί κάποιος πρέπει με το ζόρι να είναι ο δολοφόνος που δεν έχουμε ακόμα βρει.
Final Destination 5
Αντίθετα, το Final Destination δεν παρουσιάζει κάτι συγκεκριμένο σεναριακά που μπορεί να σταθεί μόνο σε συγκεκριμένα πρόσωπα και ιστορίες.
Εδώ τα sequels μπορεί να θεωρηθούν κάπως δικαιολογημένα.
Από το «θάνατο» δεν γλιτώνεις.
Ποιοτικά όμως, το ένα είναι χειρότερο από το άλλο.
Οι χαρακτήρες είναι κενοί και το σενάριο επαναλαμβάνεται δικαιολογημένα αλλά κακογραμμένα.
Το πρώτο παρουσίαζε ζωντανούς χαρακτήρες που τίποτα δεν τους ήταν έτοιμο και γνωστό τόσο απλά ενώ η μάχη με το θάνατο και οι ευρηματικοί τρόποι αποφυγής έδεναν αρκετά καλά.
Στα επόμενα, το μόνο αίσθημα που μου άφησαν ήταν ένα απίστευτο κυνηγητό χωρίς ουσία.
Στην ουσία έχουμε τους παλιούς του Scream με τους νέους του Final Destination, να πολεμούν να κερδίσουν ένα κοινό στο ίδιο είδος.
Η σκηνοθετική ικανότητα του Wes Craven είναι γνωστή.
Το ίδιο και το σενάριο του Kevin Williamson.
Αλλά οι τελευταίες προσπάθειες του Craven είναι αρκετά απογοητευτικές και η επιστροφή του Ehren Kruger τη ρίχνουν ένα πόντο κάτω.
Στο Final Destination το σενάριο του Heisserer μου είναι σχεδόν άγνωστο και μπορεί να σε κερδίσει συγκριτικά σε πρωτοπορία.
Η σκηνοθεσία του Steven Quale και η δυνατότητά του στα εφέ μπορούν να δώσουν στη ταινία αυτό που χρειάζεται.
Έτσι και αλλιώς τα «ανοίγματα» των Final Destination, η πρώτη σκηνή καταστροφής και οι μαζικοί θάνατοι ήταν από τα αβαντάζ τους.
Το casting του Scream φαίνεται να είναι αρκετά καλύτερο και μπορεί να κρατήσει ένα sequel με ενδιαφέρον.
Το πλεονέκτημα του Final Destination είναι η επιστροφή χαρακτήρων και η ενδεχόμενη σεναριακή συνέχεια που μπορεί να ενσωματώσει με αυτή την επιστροφή, κάτι που έλειπε παντελώς από το τέταρτο.
Οι μέχρι τώρα πληροφορίες και trailer δείχνουν το Scream να κερδίζει ποιοτικά και από άποψη παραγωγής.
Και τα sequel ίσως δείχνουν το ίδιο.
Εγώ πάντως, εισιτήριο θα κόψω για το Scream 4. Εσείς;
Πιστός fan των Scream και Final Destination, οι προσδοκίες μου δεν χάνονται και ας προσπαθούν για το αντίθετο.
Τα τελευταία sequels δεν δίνουν πολλές επιλογές, αφού πιστεύω πως ήταν και τα χειρότερα.
Το Scream 3 το 2000 και το The Final Destination (Final Destination 4) το 2009 κατέβασαν τη ποιότητα, όχι μόνο στις προσδοκίες, αλλά και στη παραγωγή.
Για το 2011 οι υποσχέσεις των παραγωγών και για τις δύο ταινίες είναι μεγάλες, προσπαθώντας να πετύχουν την εξιλέωση.
Μια φορά, οι πιθανότητες για τα συγκεκριμένα sequels δεν είναι με το μέρος τους.
Το FilmBoy συγκρίνει τα δυο sequel σε συγκεκριμένα σημεία, και βγάζει ένα πρωτο αποτέλεσμα στη μαχη των 2 αγαπημένων Horror sequel της επόμενης χρονιάς.
Σκηνοθεσία & Σενάριο
Scream 4 Μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με το που διάβασα ότι θα προστεθεί και τέταρτο κομμάτι στη σειρά των Scream.
Η σκηνοθεσία συνεχίζεται με τον Wes Craven, προκαλώντας αμφιβολίες.
Μετά από αρκετά καλές ταινίες τρόμου όπως οι Last House on the Left και The Hills Have Eyes, παίρνει μέρος στις μετριότατες Cursed και My Soul to Take.
Υποστηρίζοντας ότι υπάρχει λόγος να συμμετάσχει στο Scream 4, αν οι λόγοι είναι παρόμοιοι με το My Soul to Take τότε η αποτυχία είναι σίγουρη.
Αφού είναι ξεκάθαρο ότι έχει χάσει την εφηβική και νεανική ατμόσφαιρα που χάρισε το πρώτο Scream και ο Craven (το ίδιο και οι αρκετά μικρότεροι σε ηλικία ηθοποιοί τότε), το συναίσθημα του 16χρονου χάνει από παντού, κάτι που το πρώτο Scream είχε να παινεύεται και το Cursed κατέστρεψε.
Θετικό είναι το γεγονός που βγάζει τον Craven από το σενάριο του τέταρτου Scream και συνεχίζει με τον Kevin Williamson που υπογράφει το πρωτότυπο σενάριο.
Με το σενάριο του Scream 3 ασχολήθηκε ο Ehren Kruger (Ring, Skeleton Key, Transformers) και ήταν μέτριο όσο δεν πάει.
Μια “πινελιά” στο τέταρτο θα τη βάλει, αλλά οι ελπίδες που δίνει ο Williamson και η ανάμνηση που έχω από το πρώτο Scream με καθησυχάζουν.
Final Destination 5
Η σειρά των Final Destination «παίρνει και δίνει» σε αλλαγές και προσθήκες που αφορούν το σενάριο και τη σκηνοθεσία.
Στη σκηνοθεσία, τα μονά αναλαμβάνει ο James Wong και τα ζυγά ο David R. Ellis.
Στο σενάριο πιστός μένει μόνο ο Jeffrey Reddick (Tamara), ενώ τουλάχιστον 5 ακόμη σεναριογράφοι έχουν περάσει από το franchise.
Όλα αυτά μέχρι και το The Final Destination.
Στη νέα προσθήκη, την σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Steven Quale και το σενάριο ο Eric Heisserer με τον Gary Dauberman.
Για τον Quale οι προσδοκίες είναι μεγαλύτερες από τη στιγμή που δούλεψε για το Avatar στο πλευρό του Cameron.
Τραγικό μειονέκτημα του τελευταίου Final Destination ήταν τα special effects, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάστηκε και σε (άχρηστη εν τέλει) προβολή 3-D.
Ίσως το πάτημα να είναι οι γνώσεις του Quale για μια ταινία με πλούσια εφέ.
Για το δίδυμο του σεναρίου λίγα είναι γνωστά (σε μένα) εκτός από το reboot στο Nightmare on Elm Street του Heisserer.
Κατά τ’ άλλα, ασχολίες με τηλεταινίες και straight-to-DVD παραγωγές δεν ανεβάζουν την αξιοπιστία της ταινίας.
Ηθοποιοί
Scream 4
Το 1996 το Scream παρουσίασε ένα cast ηθοποιών λιγότερο γνωστών, που στη συνέχεια τα κατάφεραν και «κάθισαν» στο βάθρο των πιο εμπορικών και γνωστών.
Το Scream 4 παρουσιάζει ένα μεγαλόπρεπο cast με ονόματα όπως David Arquette, Neve Campbell, Courteney Cox, Emma Roberts, Hayden Panettiere, Rory Culkin, Marley Shelton, Adam Brody, Antony Anderson, Kristen Bell και Anna Paquin.
Οι Arquette, Campbell και Cox επιστρέφουν και το ερώτημα αν θα είναι καλοί είναι μάλλον άχρηστο.
Πέρα από τη πείρα, οι ρόλοι είναι γνωστοί και ίδιοι, με την αξιοπρέπεια στην ερμηνεία να είναι υποχρεωτική.
Φαίνεται να είναι χρέος τους να ανοίξουν το δρόμο για τη «νέα γενιά», κάτι που μπορεί να καταστρέψει τη ταινία από τη συγκεκριμένη πλευρά.
Πιστεύω όχι.
Με εξαίρεση τη γλυκανάλατη Roberts και τον αδιάφορο Anderson (Scary Movie), το (όχι-και-τόσο φρέσκο) cast είναι αρκετά υποσχόμενο.
Η Panettiere γνωστή από το πρωταγωνιστικό ρόλο στο Heroes και το πρόσφατο I Love You Beth Cooper, o Culkin αξιέπαινος στο Signs και Mean Creek, μαζί με τους αξιοπρεπέστατους Kristen Bell, Adam Brody και Anna Paquin, γνωστή κυρίως από το Trick ‘r Treat, το The Romantics και φυσικά το True Blood, κλείνουν μια σειρά ηθοποιών μαζεμένων σε μια ταινία κλασσικού τρόμου, που αν αυτό δεν την ανεβάζει εισπρακτικά, δεν ξέρω τι άλλο.
Final Destination 5
Εδώ τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Μόνο στα δύο πρώτα υπήρχε κάποια συνέχεια στους ρόλους, ενώ στα επόμενα δύο το casting άλλαζε συνεχώς.
Κυρίως άγνωστοι και νέοι.
Τώρα η τακτική αλλάζει.
Ο Tony Todd από προηγούμενα Final Destination επιστρέφει, κάτι αρκετά θετικό αφού μπορεί να υπάρξει κάποιος συσχετισμός στο σενάριο και να παρουσιάσει μια «συνέχεια» που λείπει.
Ο Nicholas D’Agosto, με εξαίρεση το Fired Up!, οι κριτικές και οι παρουσιάσεις είναι με το μέρος του και δείχνει ότι μπορεί να αντέξει τις απαιτήσεις ενός πρωταγωνιστικού ρόλου.
Ταυτόχρονα, αρκετά χαρμόσυνη είναι η προσθήκη της Emma Bell.
Μετά την αρκετά καλή ερμηνεία της στο Frozen πεθαίνω να τη δω ξανά σε μια ανάλογη ταινία.
Φαντάζομαι ότι στις προτεραιότητές της η συγκεκριμένη ταινία είναι στη πρώτη θέση, αφού μπορεί να την απογειώσει έχοντας το background του Frozen και κρατώντας μια επαγγελματική ερμηνεία.
Το cast συμπληρώνουν οι Arlen Escarpeta (Friday the 13th), David Koechner (Anchorman) και Miles Fisher (Pinkberry: the Movie).
Τα Sequels
Scream 4
Μέσα σε 4 χρόνια (1996-1997-2000) ολοκληρώθηκε η μέχρι τότε τριλογία του Scream και ο χρόνος ήταν μικρός για να κουράσει.
Το πρώτο αρκετά καλό με ένα φοιτητικό και νεανικό φόντο, τόσο των θυμάτων όσο και του δολοφόνου, που πραγματικά χάρηκα να παρακολουθώ.
Το πνεύμα της ταινίας ακολουθούσε την ίδια πορεία, με την γνωστή αναζήτηση, τρόμο και δολοφονία.
Τόνοι δραματικής ειρωνείας με το φινάλε του πρώτου αρκετά ενδιαφέρον.
Δυστυχώς τα sequels, ειδικά το τελευταίο (Scream 3), δεν παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον στο σενάριο, που αν και προσπαθεί να γίνει ανατρεπτικό, χάνει στην ουσία και στο λόγο.
Το Scream 2 και 3 χάνουν στο σενάριο των sequels, σε αντίθεση με το Final Destination, γιατί δεν το «σηκώνουν».
Ένα κλασσικό σενάριο τρόμου που τραβιέται από τα μαλλιά, γιατί κάποιος πρέπει με το ζόρι να είναι ο δολοφόνος που δεν έχουμε ακόμα βρει.
Final Destination 5
Αντίθετα, το Final Destination δεν παρουσιάζει κάτι συγκεκριμένο σεναριακά που μπορεί να σταθεί μόνο σε συγκεκριμένα πρόσωπα και ιστορίες.
Εδώ τα sequels μπορεί να θεωρηθούν κάπως δικαιολογημένα.
Από το «θάνατο» δεν γλιτώνεις.
Ποιοτικά όμως, το ένα είναι χειρότερο από το άλλο.
Οι χαρακτήρες είναι κενοί και το σενάριο επαναλαμβάνεται δικαιολογημένα αλλά κακογραμμένα.
Το πρώτο παρουσίαζε ζωντανούς χαρακτήρες που τίποτα δεν τους ήταν έτοιμο και γνωστό τόσο απλά ενώ η μάχη με το θάνατο και οι ευρηματικοί τρόποι αποφυγής έδεναν αρκετά καλά.
Στα επόμενα, το μόνο αίσθημα που μου άφησαν ήταν ένα απίστευτο κυνηγητό χωρίς ουσία.
Ο Νικητής
Στην ουσία έχουμε τους παλιούς του Scream με τους νέους του Final Destination, να πολεμούν να κερδίσουν ένα κοινό στο ίδιο είδος.
Η σκηνοθετική ικανότητα του Wes Craven είναι γνωστή.
Το ίδιο και το σενάριο του Kevin Williamson.
Αλλά οι τελευταίες προσπάθειες του Craven είναι αρκετά απογοητευτικές και η επιστροφή του Ehren Kruger τη ρίχνουν ένα πόντο κάτω.
Στο Final Destination το σενάριο του Heisserer μου είναι σχεδόν άγνωστο και μπορεί να σε κερδίσει συγκριτικά σε πρωτοπορία.
Η σκηνοθεσία του Steven Quale και η δυνατότητά του στα εφέ μπορούν να δώσουν στη ταινία αυτό που χρειάζεται.
Έτσι και αλλιώς τα «ανοίγματα» των Final Destination, η πρώτη σκηνή καταστροφής και οι μαζικοί θάνατοι ήταν από τα αβαντάζ τους.
Το casting του Scream φαίνεται να είναι αρκετά καλύτερο και μπορεί να κρατήσει ένα sequel με ενδιαφέρον.
Το πλεονέκτημα του Final Destination είναι η επιστροφή χαρακτήρων και η ενδεχόμενη σεναριακή συνέχεια που μπορεί να ενσωματώσει με αυτή την επιστροφή, κάτι που έλειπε παντελώς από το τέταρτο.
Οι μέχρι τώρα πληροφορίες και trailer δείχνουν το Scream να κερδίζει ποιοτικά και από άποψη παραγωγής.
Και τα sequel ίσως δείχνουν το ίδιο.
Εγώ πάντως, εισιτήριο θα κόψω για το Scream 4. Εσείς;