Γράφει η Αμαλία Μουστάκη.
Σε ένα εργοστάσιο συναρμολόγησης αυτοκινήτων της Ford μια ομάδα 168 γυναικών υπό την καθοδήγηση της Rita (Sally Hawkins από το Happy-Go-Lucky), της Lisa (το ex Bond girl Rosamund Pike) και της Barbara (Miranda Richardson), ενώνονται και κατεβαίνουν σε απεργία προκειμένου να διεκδικήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα και κυρίως το να αναγνωριστεί η δυσκολία της εργασίας τους και να ανταμειφτεί ισότιμα με την αντίστοιχη αντρική.
Το happy end είναι εξασφαλισμένο γιατί η ταινία Made in Daghenham είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, αποτελεί δραματοποίηση της απεργίας του 1968 στην Ford Dagenham η οποία οδήγησε στην ψήφιση νόμου το 1970 (Equal Pay Act) που απαγόρευε οποιαδήποτε ευνοϊκή μεταχείριση των αντρών όσον αφορά στην αμοιβή και στις εργασιακές συνθήκες.
Με προϋπολογισμό που φτάνει τα 7 εκατομμύρια λίρες, η ταινία που πρωτοεμφανίστηκε στο φεστιβάλ του Τορόντο και έχει βγει στις βρετανικές αίθουσες από τις 3 Οκτωβρίου και στις αμερικάνικες στις 19 Νοεμβρίου, αποσκοπεί στο να προσελκύσει βρετανικό κυρίως κοινό καθώς αποτελεί και κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας τους.
Επιπλέον όμως θίγει το ζήτημα των σεξιστικών διακρίσεων στον εργασιακό χώρο γεγονός που ...
...σε συνδυασμό με το εξαιρετικό cast (μαζί με τις προαναφερθείσες κυρίες την οθόνη μοιράζεται και ο Bob Hoskins) και το πάντα αγαπημένο θέμα των “μικρών ηρώων της ζωής που τελικά κερδίζουν τους κακούς”, σημαίνει πως άνετα μπορεί να “περπατήσει” και στις εκτός της γηραιάς Αλβιόνος αίθουσες.
Άλλωστε ο σκηνοθέτης, ο Nigel Cole, ήδη με τα Calendar Girls το 2003 έχει αποδείξει πως τις “έχει” τις ταινίες με δυναμικές γυναίκες που παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους.
Πολύ περισσότερο που τώρα δουλεύει με παραγωγό τον Stephen Woolley, o oποίος έχει στο ενεργητικό του επιτυχίες όπως το Crying Game, το Τhe End of the Affair και το Μichael Collins.
Aπό ότι φαίνεται πάντως από το trailer, παρά το θέμα της δεν είναι σε καμία περίπτωση πολιτική ταινία, τουλάχιστον στο στυλ που φτιάχνει πολιτικές ταινίες ο Ken Loach.
Οι εργάτριες με bob χτενίσματα και Μary Quant φούστες είναι βγαλμένες από τα αρχέτυπα των '60s, το αλατοπίπερο των οποίων μάλλον έπεσε λίγο παραπάνω στη συνταγή δεδομένου ότι βλέπουμε ταινία για απεργίες και σεξιστικές διακρίσεις και όχι το Hairspray!!
Έστω και με κάποιες χαριτωμενιές περισσότερες πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι επιτέλους θα δούμε ένα γυναικείο φιλμ για γυναίκες και όχι για τσάντες παπούτσια και εραστές!!
Σημειώστε ότι η Guardian έβαλε 3/5 αστέρια θεωρώντας πως ‘...παρ’όλες τις ελλείψεις του, το έργο είναι τόσο χαριτωμένο που θα πρέπει να είσαι αγροίκος για να μην το απολαύσεις!’
Extra tip: Στην ταινία τραγουδά η Sandie Shaw η οποία και η ίδια ήταν εργαζόμενη στην Daghenham Ford!
Δείτε το trailer.
Σε ένα εργοστάσιο συναρμολόγησης αυτοκινήτων της Ford μια ομάδα 168 γυναικών υπό την καθοδήγηση της Rita (Sally Hawkins από το Happy-Go-Lucky), της Lisa (το ex Bond girl Rosamund Pike) και της Barbara (Miranda Richardson), ενώνονται και κατεβαίνουν σε απεργία προκειμένου να διεκδικήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα και κυρίως το να αναγνωριστεί η δυσκολία της εργασίας τους και να ανταμειφτεί ισότιμα με την αντίστοιχη αντρική.
Το happy end είναι εξασφαλισμένο γιατί η ταινία Made in Daghenham είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, αποτελεί δραματοποίηση της απεργίας του 1968 στην Ford Dagenham η οποία οδήγησε στην ψήφιση νόμου το 1970 (Equal Pay Act) που απαγόρευε οποιαδήποτε ευνοϊκή μεταχείριση των αντρών όσον αφορά στην αμοιβή και στις εργασιακές συνθήκες.
Με προϋπολογισμό που φτάνει τα 7 εκατομμύρια λίρες, η ταινία που πρωτοεμφανίστηκε στο φεστιβάλ του Τορόντο και έχει βγει στις βρετανικές αίθουσες από τις 3 Οκτωβρίου και στις αμερικάνικες στις 19 Νοεμβρίου, αποσκοπεί στο να προσελκύσει βρετανικό κυρίως κοινό καθώς αποτελεί και κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας τους.
Επιπλέον όμως θίγει το ζήτημα των σεξιστικών διακρίσεων στον εργασιακό χώρο γεγονός που ...
...σε συνδυασμό με το εξαιρετικό cast (μαζί με τις προαναφερθείσες κυρίες την οθόνη μοιράζεται και ο Bob Hoskins) και το πάντα αγαπημένο θέμα των “μικρών ηρώων της ζωής που τελικά κερδίζουν τους κακούς”, σημαίνει πως άνετα μπορεί να “περπατήσει” και στις εκτός της γηραιάς Αλβιόνος αίθουσες.
Άλλωστε ο σκηνοθέτης, ο Nigel Cole, ήδη με τα Calendar Girls το 2003 έχει αποδείξει πως τις “έχει” τις ταινίες με δυναμικές γυναίκες που παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους.
Πολύ περισσότερο που τώρα δουλεύει με παραγωγό τον Stephen Woolley, o oποίος έχει στο ενεργητικό του επιτυχίες όπως το Crying Game, το Τhe End of the Affair και το Μichael Collins.
Aπό ότι φαίνεται πάντως από το trailer, παρά το θέμα της δεν είναι σε καμία περίπτωση πολιτική ταινία, τουλάχιστον στο στυλ που φτιάχνει πολιτικές ταινίες ο Ken Loach.
Οι εργάτριες με bob χτενίσματα και Μary Quant φούστες είναι βγαλμένες από τα αρχέτυπα των '60s, το αλατοπίπερο των οποίων μάλλον έπεσε λίγο παραπάνω στη συνταγή δεδομένου ότι βλέπουμε ταινία για απεργίες και σεξιστικές διακρίσεις και όχι το Hairspray!!
Έστω και με κάποιες χαριτωμενιές περισσότερες πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι επιτέλους θα δούμε ένα γυναικείο φιλμ για γυναίκες και όχι για τσάντες παπούτσια και εραστές!!
Σημειώστε ότι η Guardian έβαλε 3/5 αστέρια θεωρώντας πως ‘...παρ’όλες τις ελλείψεις του, το έργο είναι τόσο χαριτωμένο που θα πρέπει να είσαι αγροίκος για να μην το απολαύσεις!’
Extra tip: Στην ταινία τραγουδά η Sandie Shaw η οποία και η ίδια ήταν εργαζόμενη στην Daghenham Ford!
Δείτε το trailer.