Γράφει η Αθηνά Γκαντήραγα.
Αν και είμαι από αυτούς που πιστεύουν γενικά ότι τα sequels ή τα remakes δεν έχουν ποτέ τη λάμψη του πρωτότυπου, είτε γιατί η πρώτη ταινία μας έχει εντυπωσιάσει πολύ, είτε γιατί έχουμε ανεβάσει ψηλά τον πήχη και απογοητευόμαστε αν δούμε κάτι λιγότερο από αυτό που περιμένουμε, η νέα ταινία Ζητείται Ψεύτης μπορώ να πω ότι παρά την προκατάληψή μου με έκανε να γελάσω σε αρκετά σημεία.
Για να σας θυμίσω λίγο το στόρι οι πρωταγωνιστές είναι ο Θεόφιλος Φερέκης που στο καινούργιο «Ζητείται Ψεύτης» γίνεται ο νέος Υπουργός υγείας και επειδή δεν καταφέρνει να τηρήσει τις υποσχέσεις που είχε δώσει στους ψηφοφόρους του προεκλογικά, χρειάζεται επειγόντως έναν ιδιαίτερο για να διαχειρίζεται καταστάσεις και να φροντίσει την εικόνα του ως πολιτικό πρόσωπο.
Ο ιδιαίτερος είναι ο Θόδωρος Πάρλας ή ο ψευτοθόδωρος που δικαίως ...
...ονομάζεται έτσι καθώς και πάρλας είναι και ψέματα χωρίς σταματημό λέει.
Πράγματι η ταινία του Δημήτρη Ψαθά, αποδεικνύεται επίκαιρη και ειδικά τώρα που όλοι έχουμε βαρεθεί να ακούμε τους πολιτικούς να λένε ασύστολα ψεύδη και αερολογίες και που εγώ προσωπικά ξέρω τουλάχιστον 5 ανθρώπους που στο τσακ είναι να μπουν στη Βουλή με μια καραμπίνα να καθαρίσουν τους 300 και βάλε… ψεύτες και το εννοούν απόλυτα.
Και ειδικά τώρα που όλοι πληρώνουμε αυτά τα ψέματα και τώρα που με το νέο πολυνομοσχέδιο τα πράγματα για την επόμενη δεκαετία θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο….
Αλλά χρονιάρες μέρες είναι ας μη μαυρίσουμε άλλο τις ψυχές μας η κατάσταση είναι αυτή και δεν αλλάζει πρέπει να την αντιμετωπίσουμε όπως και να έχει.
Α ναι για τον ψεύτη… στη νέα ταινία που λέτε, τον αείμνηστο Ντίνο Ηλιόπουλο υποδύεται ο ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος που πραγματικά για μένα κρατάει την ταινία σε ένα πολύ καλό επίπεδο, χωρίς να μιμείται.
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης είναι στη θέση του Θανάση Βέγγου και πραγματικά και αυτός παίζει με το δικό του τρόπο δίνοντας το προσωπικό του στίγμα στο ρόλο.
Ο Ιατρόπουλος αν και έχει μικρό ρόλο βγάζει πολύ γέλιο με τις ατάκες του και ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης που είναι και σκηνοθέτης για πρώτη φορά, τα πήγε πολύ καλά και κατάφερε να φέρει την ταινία στο 2010 με στοιχεία που πραγματικά δεν προσβάλλουν την αρχική ταινία.
Η Ζέτα Μακρυπούλια, ως η σύζυγος του Υπουργού, για μένα ήταν ο αδύναμος κρίκος.
Κρύα και ατάλαντη θα την χαρακτήριζα και μη πείτε ότι είμαι εμπαθής γιατί είναι πραγματικά πολύ όμορφη αλλά πραγματικά της έχω δώσει πολλές ευκαιρίες μέχρι τώρα – μετά το επιτυχημένο παρά πέντε - και στο Kings of Mykonos και στο SEX και στο παλαιότερο «Μόλις χώρισα» του 2008 και θεωρούσα ότι ίσως τα κατάφερνε αλλά ειδικά στη συγκεκριμένη ταινία δεν το χει με την υποκριτική.
Πάντως αν θέλετε να περάσετε 2 ωρίτσες ευχάριστα να πάτε να τη δείτε την ταινία αν και για μένα η πρώτη προβολή έπρεπε να γίνει στο Υπουργικό συμβούλιο υπό τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και όχι στο COSMOPOLIS…
