Το 1ο κείμενο που έστειλα στον Κωνσταντίνο για το Serenity, για τη στήλη Ταινίες Που Αδικήθηκαν είχε ως εξής:
«Δείτε την οπωσδήποτε για να μην είναι φτωχότερη η κινηματογραφική σας ζωή!»
Αυτή τη πρόταση, τίποτα περισσότερο.
Όχι γιατί δεν ήξερα τι να γράψω για την ταινία, αλλά αντιθέτως δεν ήξερα τι να μη γράψω ώστε να κρατήσω το post στα πλαίσια ενός blog και όχι μιας εγκυκλοπαίδειας (λίγο υπερβολικό με βρίσκω..).
Τελικά αποφάσισα να γράψω ένα λίγο πιο γενικό άρθρο για τη ταινία, ώστε και να μη βαρεθείτε αν θα διαβάζατε ένα ολόκληρο κατεβατό, αλλά και να σας εξάρω την περιέργεια να ανακαλύψετε όλα τα στοιχεία της ταινίας μόνοι σας.
Η ταινία πάντως το αξίζει πέρα για πέρα (προσωπικά, μαζί με τη σειρά που προηγήθηκε είναι στο top-10 μου).
Λίγα λόγια πρώτα για τη ταινία.
Το Serenity (2005) είναι ένα Space Western και στην ουσία η συνέχεια της σειράς Firefly (2002) της Fox.
Δημιουργός και των δύο είναι ο Joss Whedon, ένας πολυπράγμον καλλιτέχνης (σκηνοθέτης, σεναριογράφος, δημιουργός comics, τηλεοπτικός παραγωγός) που τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση.
Η σειρά δυστυχώς ακυρώθηκε μετά από μόλις 11 επεισόδια (αν και είχαν γυριστεί 14!).
Με τη Fox τι περίμενες φτωχέ Whedon!
Πριν συνεχίσουμε να σας πω πως αν τελικά αποφασίσετε να δείτε τη ταινία, καλό θα ήταν να ρίξετε και μια ματιά στο DVD της σειράς.
Αν και η ταινία επανασυστήνει με επιτυχία τους χαρακτήρες της σειράς, κάποια στοιχεία της ταινίας ίσως σας δημιουργήσουν κάποιες απορίες, οι οποίες θα σας λυθούν στα 14 επεισόδια της σειράς Firefly.
Στο υπόλοιπο του άρθρου θα αναφερθούμε και στις δύο, σειρά και ταινία.
Οι δύο superpowers της Γης, Η.Π.Α. και Κίνα, συνεργάστηκαν ώστε να εποικηθεί το νέο πλανητικό σύστημα και σχημάτισαν την “Alliance” που στην ουσία διοικεί και ασκεί την εξουσία σε όλους τους πλανήτες.
Ε, όχι και μεγάλη διαφορά από τη Γη του 2010 δε νομίζετε;
Η σειρά/ταινία επικεντρώνεται στις περιπέτειες του 9μελούς πληρώματος του διαστημοπλοίου “Serenity”, 9 τελείως διαφορετικών και φαινομενικά αταίριαστων χαρακτήρων μεταξύ τους.
Άλλωστε ο Whedon ήθελε να παρουσιάσει μια Sci-Fi σειρά/ταινία που θα επικεντρώνεται σε αυτό ακριβώς, δηλαδή ανθρώπους που για διαφορετικούς λόγους ο καθένας θέλει να ζει ελεύθερος από τα δεσμά της “Alliance” και των κανόνων της, κάνοντας τις δικές τους επιλογές.
Και το πετυχαίνει αυτό ο Whedon.
Και οι 9 χαρακτήρες της σειράς/ταινίας, έχουν τη δικιά τους σημαντική συμβολή σε όσα συμβαίνουν, εξελίσσονται, αλλάζοντας μάλιστα αρκετές φορές απόψεις, εκπλήσσοντας και τον ίδιο το θεατή.
Η προτελευταία στιγμή μάλιστα της ταινίας είναι πολύ δυνατή και χαρακτηριστική.
Ο Malcom, καπετάνιος του Serenity, ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα ζει μακριά από τον έλεγχο της “Alliance” γίνεται κάποιος που ρισκάρει τη ζωή του για το κοινό καλό.
Το δυνατό σημείο όμως της σειράς/ταινίας είναι ο κόσμος της.
Η άλλη μεγάλη επιρροή είναι αναμφίβολα το Star Wars.
Μάλιστα το εσωτερικό του “Serenity” είναι έντονα επηρεασμένο από το “Millennium Falcon” του Star Wars.
Είναι πολύ ενδιαφέρον οπτικά να βλέπεις έξω από ράντζα κάνα δυο διαστημόπλοια παρκαρισμένα!
Πάντως η άποψη του Whedon για το πώς θα είναι το μέλλον ('τίποτα δε θα αλλάξει, θα έχουμε τα ίδια πολιτικά, ηθικά και φυλετικά προβλήματα') έτσι όπως εκφράζεται μέσα από τη σειρά και τη ταινία φέρνει λίγο από το μέγιστο Blade Runner.
Κι αυτό μόνο ως θετικό μπορεί να λογιστεί.
Άλλωστε όπως λέει και ένα ρητό: «Δείξε μου τις επιρροές σου να σου πω ποιος είσαι»!
Ρίχνοντας μια ματιά στις προηγούμενες Ταινίες που Αδικήθηκαν παρατήρησα ότι οι ταινίες για τις οποίες έγραψαν οι φίλοι συνεργάτες του FilmBoy αδικήθηκαν κυρίως είτε από κριτικούς, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες για μια πετυχημένη πορεία στο box office, είτε από τους ίδιους τους δημιουργούς τους, που μια καλή ιδέα που είχαν δε μπόρεσαν να τη μετουσιώσουν όπως έπρεπε.
Το Serenity αντιθέτως δεν αδικήθηκε από κριτικούς.
Πήρε πολύ καλές κριτικές, αναγνώριση από έντυπα του χώρου (καλύτερη sci-fi ταινία της χρονιάς) μέχρι και βραβεία (Nebula και Hugo, τα πιο σημαντικά βραβεία στο χώρου του φανταστικού και επιστημονικής φαντασίας).
Ούτε βέβαια από δημιουργούς και ηθοποιούς.
Ο Joss Whedon περιέλαβε με τεράστια αγάπη, μεράκι και δημιουργικότητα το Serenity, το σενάριο είναι καλογραμμένο με την απαραίτητη δραματικότητα αλλά και με ξεχωριστό χιούμορ, ενώ ταυτόχρονα δίνει έμφαση σε όλους τους χαρακτήρες της ταινίας, οι οποίοι «εξελίσσονται» κατά τη διάρκεια της.
Η σκηνή της ...διαστημομαχίας (εκ του ναυμαχίας!) μπορεί να μην είναι επική αλά Star Wars, αλλά σε καθηλώνει.
Τα σκηνικά, ο σχεδιασμός των διαστημοπλοίων, των πλανητών-πόλεων, όλα είναι ευφάνταστα και όμορφα.
Όλοι οι ηθοποιοί αποδίδουν πολύ καλά τους χαρακτήρες που υποδύονται, ειδικά ο Nathan Fillion που υποδύεται τον καπετάνιο του σκάφους είναι εξαιρετικός.
Σίγουρα όμως θα βρει ο καθένας κάποιον ήρωα να ταυτιστεί.
Ακόμα και η Universal, που ήταν η εταιρεία που χρηματοδότησε και διένειμε τη ταινία, ακολούθησε μια έξυπνη τακτική για να προωθήσει τη ταινία.
Τότε θα μου πείτε και από ποιον αδικήθηκε;
Η απάντηση είναι από μας, τους φίλους του κινηματογράφου, που δεν μπήκαμε στο κόπο να δούμε τη ταινία όταν βγήκε στις αίθουσες το 2005.
Χάνοντας κι εμείς την ευκαιρία να απολαύσουμε μια από τις καλύτερες ταινίες Sci-Fi όλων των εποχών, αλλά και η ταινία την ευκαιρία να ξεχωρίσει (και να αποκτήσει sequels).
Είναι πραγματικά κρίμα μια ταινία αυτού του επιπέδου να μη γίνεται γνωστή στο κοινό και να αποτελεί και εμπορική αποτυχία στο box office.
Το budget των μόλις 40 εκατ. δολαρίων (αλήθεια πως τα κατάφερε ο Whedon να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα με τόσο μικρό budget; Για να δανειστώ και μια ποδοσφαιρική έκφραση: «Μπάλα δε παίζουν τα λεφτά» τελικά), δε μπόρεσε να το φέρει πίσω στα ταμεία της Universal!
Έχω πιάσει σχεδόν 1000 λέξεις, πλησιάζω δηλαδή επικίνδυνα στο να παρασυρθώ και να αρχίσω να γράφω όλες τις λεπτομέρειες της ταινίας, οπότε κάπου εδώ σταματάω το άρθρο και κλείνω όπως ξεκίνησα:
«Δείτε την οπωσδήποτε για να μην είναι φτωχότερη η κινηματογραφική σας ζωή!»
Περιμένω τα σχόλια σας μέχρι την επόμενη Ταινία που Αδικήθηκε.
1.jpg)
