Όταν ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες των Oscar τον προηγούμενο μήνα, όλα τα φαβορί ήταν εκεί.
The King’s Speech, Black Swan, The Social Network, True Grit, Inception και Toy Story 3.
Μέσα σε αυτά τα ‘μεγαθήρια’ όμως βρισκόταν και το Winter’s Bone, ένα ανεξάρτητο δράμα με μόλις $6 εκατομμύρια συνολικά από την ημέρα που προβλήθηκε στις αίθουσες, το καλοκαίρι του 2010.
Χάρη στην υποψηφιότητα του το φιλμ κέρδισε εν μία νυχτί τη παγκόσμια προσοχή, κάνοντας πολλές εταιρείες σε αρκετές χώρες να το ξαναπροβάλουν - η Ελλάδα καλή ώρα.
Ποιες άλλες καλές ταινίες έγιναν γνωστές εξ αιτίας μιας αναπάντεχης υποψηφιότητας Oscar τα προηγούμενα χρόνια;
Ας θυμηθούμε κάποιες από αυτές.
Το Chocolat ήταν μεν κάπως γνωστό όταν έφτασε το 2000, λόγω κυρίως του Johnny Depp, αλλά περισσότερο για την ιδιόμορφη cult φιγούρα του χαρακτήρα του παρά για τη ταινία αυτή καθαυτή.
Και θα έμενε εκεί αν δεν ερχόταν αιφνιδιαστικά οι 5 υποψηφιότητες για Oscar και δεν έτρεχαν οι θεατές μετά να δουν την υποψήφια για Καλύτερη Ταινία και Καλύτερους γυναικείους ρόλους (Juliette Binoche και Judi Dench), άσχετα αν όλοι φεύγοντας εξυμνούσαν τον Johnny Depp και πάλι.
Το City of God το 2004 πολύ δύσκολα θα κέρδιζε θεατές παρά τις δυνατές κριτικές του.
Η Βραζιλιάνικη παραγωγή ήταν άλλωστε Ξενόγλωσση και μάλιστα, όχι τόσο εξοικειωμένη με το αμερικάνικο και το παγκόσμιο κοινό.
Οι 4 υποψηφιότητες, μεταξύ άλλων και για Καλύτερο Σκηνοθέτη στον Fernando Meirelles άλλαξε σε μια στιγμή τη πορεία της ταινίας, η οποία θεωρείται πλέον μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών (νούμερο 18(!) στο IMDB).
Το Crash το 2006 κανείς δεν περίμενε να κερδίσει το Oscar Καλύτερης Ταινίας.
Ήταν η χρονιά που το Brokeback Mountain σάρωνε όλα τα βραβεία επί μήνες και όλοι στην Αμερική και παντού μιλούσαν για το gay γουέστερν.
Όλα αυτά άλλαξαν (ευτυχώς) όταν το Crash έγινε η μόλις 3η ταινία στην ιστορία που κέρδισε το μεγάλο Oscar χωρίς να είναι καν υποψήφια στις Χρυσές Σφαίρες!
Η νίκη-έκπληξη αυτή το έκανε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο και πολύ καλώς έκανε.
Άλλη μια ξενόγλωσση ταινία που δεν την ήξεραν πολλοί πριν το ακουμπήσει ο θείος Oscar ήταν το Il Postino το 1996.
Όταν η Ακαδημία έδωσε 5 υποψηφιότητες στον Ιταλικό κινηματογράφο – ανάμεσα τους για Καλύτερη Ταινία και Καλύτερη Σκηνοθεσία - οι θεατές του έδωσαν την ώθηση και την αναγνώριση που του έπρεπε.
Συγκινητική ήταν και η ιστορία του πρωταγωνιστή , Massimo Troisi (υποψήφιος για α’ ρόλο) ο οποίος ανέβαλε μια εγχείρηση καρδιάς για να ολοκληρώσει τη ταινία και πέθανε από ανακοπή λίγες ώρες μετά τη τελική σκηνή!
Απίστευτο.
Το Life Is Beautiful ήταν από τις πιο γνωστές Ευρωπαϊκές ταινίες το 1998 και ήδη είχε τύχει μεγάλης αναγνώρισης στο αμερικάνικο κοινό (για την Ευρώπη δε μιλάμε καν).
Όταν όμως ο Roberto Benigni έγινε ένας από τους λίγους ανθρώπους στην ιστορία που κέρδισε Oscar ερμηνείας για ξενόγλωσση ταινία, όλοι κατάλαβαν ότι το ιταλικό φιλμ τα είχε καταφέρει για τα καλά στο Hollywood.
Once λέγεται μια μικρή ανεξάρτητη arthouse παραγωγή του 2006, από αυτές που κανονικά δεν έχουν καμία τύχη να παίξουν στα μεγάλα βραβεία πόσο μάλλον σε αυτά της Ακαδημίας.
Κι όμως, η ταινία κέρδισε το Oscar καλύτερου τραγουδιού για το 'Falling Slowly' κι από τότε έμεινε γνωστό ως μια από τις πιο ρομαντικές ιστορίες της δεκαετίας.
Άσε που ακόμη ακούγεται το συγκεκριμένο τραγούδι.
Το απόλυτο outsider στην ιστορία των Oscar ήταν το Slumdog Millionaire το 2008 που κέρδισε 8 βραβεία!
Ήταν η χρονιά που ο πολύς κόσμος ανακάλυπτε το Bollywood, την Ινδική βιομηχανία του σινεμά) στο καταπληκτικό φιλμ του Danny Boyle, ένα δράμα με ντόπιους ηθοποιούς που εξελίσσεται εκεί.
Η Warner το είχε για straight-to-dvd αλλά όταν τελικά προβλήθηκε στις αίθουσες, έγινε το κορυφαίο φιλμ της χρονιάς, και δικαιότατα.
Το Spirited Away ήταν η πιο γνωστή ταινία από τη λίστα μας πριν πάρει υποψηφιότητα για Oscar το 2003, άλλωστε είχε σπάσει το ρεκόρ στο Γιαπωνέζικο box office που κρατούσε ο Τιτανικός για πολλά χρόνια.
Κερδίζοντας όμως το Oscar Καλύτερου Animation εκείνη τη χρονιά, μπροστά από το mega-hit Ice Age, έκανε όλο τον κόσμο να αναρωτηθεί τι τόσο καλό είχε αυτό το γιαπωνέζικο ‘μικυ μάου’, που έδωσε και την ευκαιρία για μεγάλη καριέρα στον σκηνοθέτη του, Hayao Miyazaki.
Το The Hurt Locker δε χρειάζεται συστάσεις καθώς είναι και το πιο πρόσφατο.
Αλήθεια, ποιος θα περίμενε ότι ένα πολεμικό δράμα που είχε κάνει μόλις $ 15 εκατομμύρια στο εγχώριο box office θα κέρδιζε το Oscar Καλύτερης Ταινίας μπροστά από τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Αμερικάνικη ιστορία και ένα από τα πιο άρτια τεχνολογικά φιλμ, το Avatar;
Εγώ σίγουρα όχι πάντως, αν και το The Hurt Locker πολύ νωρίς το επισημάναμε από αυτό το blog ως μια πολύ καλή ταινία.
Αλλά όχι κι έτσι...
Ο Πιανίστας τα είχε όλα εναντίον του όταν κυκλοφόρησε το 2002:
Ένα σκάνδαλο για το σκηνοθέτη (Roman Polanski), άγνωστο τότε ηθοποιό για πρωταγωνιστή (Adrian Brody) και ένα δύστροπο θέμα (το Ολοκαύτωμα) στο άκουσμα του οποίου πολλοί έστρεψαν το βλέμμα τους άλλού.
7 Υποψηφιότητες και 3 βραβεία μετά όμως, όλα άλλαξαν.
Η Αμερική είχε νέο superstar (Brody), ο Roman Polanski επέστρεψε στις αγκαλιές του Hollywood και ο Πιανίστας έγινε ένα πιασιάρικο όνομα για ταινία.
Στη λίστα φαντάζομαι λείπουν ταινίες που θα θέλατε να υπάρχουν.
Σωστά;
Βασισμένο στο άρθρο του Moviefone.
The King’s Speech, Black Swan, The Social Network, True Grit, Inception και Toy Story 3.
Μέσα σε αυτά τα ‘μεγαθήρια’ όμως βρισκόταν και το Winter’s Bone, ένα ανεξάρτητο δράμα με μόλις $6 εκατομμύρια συνολικά από την ημέρα που προβλήθηκε στις αίθουσες, το καλοκαίρι του 2010.
Χάρη στην υποψηφιότητα του το φιλμ κέρδισε εν μία νυχτί τη παγκόσμια προσοχή, κάνοντας πολλές εταιρείες σε αρκετές χώρες να το ξαναπροβάλουν - η Ελλάδα καλή ώρα.
Ποιες άλλες καλές ταινίες έγιναν γνωστές εξ αιτίας μιας αναπάντεχης υποψηφιότητας Oscar τα προηγούμενα χρόνια;
Ας θυμηθούμε κάποιες από αυτές.
Το Chocolat ήταν μεν κάπως γνωστό όταν έφτασε το 2000, λόγω κυρίως του Johnny Depp, αλλά περισσότερο για την ιδιόμορφη cult φιγούρα του χαρακτήρα του παρά για τη ταινία αυτή καθαυτή.
Και θα έμενε εκεί αν δεν ερχόταν αιφνιδιαστικά οι 5 υποψηφιότητες για Oscar και δεν έτρεχαν οι θεατές μετά να δουν την υποψήφια για Καλύτερη Ταινία και Καλύτερους γυναικείους ρόλους (Juliette Binoche και Judi Dench), άσχετα αν όλοι φεύγοντας εξυμνούσαν τον Johnny Depp και πάλι.
Το City of God το 2004 πολύ δύσκολα θα κέρδιζε θεατές παρά τις δυνατές κριτικές του.
Η Βραζιλιάνικη παραγωγή ήταν άλλωστε Ξενόγλωσση και μάλιστα, όχι τόσο εξοικειωμένη με το αμερικάνικο και το παγκόσμιο κοινό.
Οι 4 υποψηφιότητες, μεταξύ άλλων και για Καλύτερο Σκηνοθέτη στον Fernando Meirelles άλλαξε σε μια στιγμή τη πορεία της ταινίας, η οποία θεωρείται πλέον μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών (νούμερο 18(!) στο IMDB).
Το Crash το 2006 κανείς δεν περίμενε να κερδίσει το Oscar Καλύτερης Ταινίας.
Ήταν η χρονιά που το Brokeback Mountain σάρωνε όλα τα βραβεία επί μήνες και όλοι στην Αμερική και παντού μιλούσαν για το gay γουέστερν.
Όλα αυτά άλλαξαν (ευτυχώς) όταν το Crash έγινε η μόλις 3η ταινία στην ιστορία που κέρδισε το μεγάλο Oscar χωρίς να είναι καν υποψήφια στις Χρυσές Σφαίρες!
Η νίκη-έκπληξη αυτή το έκανε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο και πολύ καλώς έκανε.
Άλλη μια ξενόγλωσση ταινία που δεν την ήξεραν πολλοί πριν το ακουμπήσει ο θείος Oscar ήταν το Il Postino το 1996.
Όταν η Ακαδημία έδωσε 5 υποψηφιότητες στον Ιταλικό κινηματογράφο – ανάμεσα τους για Καλύτερη Ταινία και Καλύτερη Σκηνοθεσία - οι θεατές του έδωσαν την ώθηση και την αναγνώριση που του έπρεπε.
Συγκινητική ήταν και η ιστορία του πρωταγωνιστή , Massimo Troisi (υποψήφιος για α’ ρόλο) ο οποίος ανέβαλε μια εγχείρηση καρδιάς για να ολοκληρώσει τη ταινία και πέθανε από ανακοπή λίγες ώρες μετά τη τελική σκηνή!
Απίστευτο.
Το Life Is Beautiful ήταν από τις πιο γνωστές Ευρωπαϊκές ταινίες το 1998 και ήδη είχε τύχει μεγάλης αναγνώρισης στο αμερικάνικο κοινό (για την Ευρώπη δε μιλάμε καν).
Όταν όμως ο Roberto Benigni έγινε ένας από τους λίγους ανθρώπους στην ιστορία που κέρδισε Oscar ερμηνείας για ξενόγλωσση ταινία, όλοι κατάλαβαν ότι το ιταλικό φιλμ τα είχε καταφέρει για τα καλά στο Hollywood.
Once λέγεται μια μικρή ανεξάρτητη arthouse παραγωγή του 2006, από αυτές που κανονικά δεν έχουν καμία τύχη να παίξουν στα μεγάλα βραβεία πόσο μάλλον σε αυτά της Ακαδημίας.
Κι όμως, η ταινία κέρδισε το Oscar καλύτερου τραγουδιού για το 'Falling Slowly' κι από τότε έμεινε γνωστό ως μια από τις πιο ρομαντικές ιστορίες της δεκαετίας.
Άσε που ακόμη ακούγεται το συγκεκριμένο τραγούδι.
Το απόλυτο outsider στην ιστορία των Oscar ήταν το Slumdog Millionaire το 2008 που κέρδισε 8 βραβεία!
Ήταν η χρονιά που ο πολύς κόσμος ανακάλυπτε το Bollywood, την Ινδική βιομηχανία του σινεμά) στο καταπληκτικό φιλμ του Danny Boyle, ένα δράμα με ντόπιους ηθοποιούς που εξελίσσεται εκεί.
Η Warner το είχε για straight-to-dvd αλλά όταν τελικά προβλήθηκε στις αίθουσες, έγινε το κορυφαίο φιλμ της χρονιάς, και δικαιότατα.
Το Spirited Away ήταν η πιο γνωστή ταινία από τη λίστα μας πριν πάρει υποψηφιότητα για Oscar το 2003, άλλωστε είχε σπάσει το ρεκόρ στο Γιαπωνέζικο box office που κρατούσε ο Τιτανικός για πολλά χρόνια.
Κερδίζοντας όμως το Oscar Καλύτερου Animation εκείνη τη χρονιά, μπροστά από το mega-hit Ice Age, έκανε όλο τον κόσμο να αναρωτηθεί τι τόσο καλό είχε αυτό το γιαπωνέζικο ‘μικυ μάου’, που έδωσε και την ευκαιρία για μεγάλη καριέρα στον σκηνοθέτη του, Hayao Miyazaki.
Το The Hurt Locker δε χρειάζεται συστάσεις καθώς είναι και το πιο πρόσφατο.
Αλήθεια, ποιος θα περίμενε ότι ένα πολεμικό δράμα που είχε κάνει μόλις $ 15 εκατομμύρια στο εγχώριο box office θα κέρδιζε το Oscar Καλύτερης Ταινίας μπροστά από τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Αμερικάνικη ιστορία και ένα από τα πιο άρτια τεχνολογικά φιλμ, το Avatar;
Εγώ σίγουρα όχι πάντως, αν και το The Hurt Locker πολύ νωρίς το επισημάναμε από αυτό το blog ως μια πολύ καλή ταινία.
Αλλά όχι κι έτσι...
Ο Πιανίστας τα είχε όλα εναντίον του όταν κυκλοφόρησε το 2002:
Ένα σκάνδαλο για το σκηνοθέτη (Roman Polanski), άγνωστο τότε ηθοποιό για πρωταγωνιστή (Adrian Brody) και ένα δύστροπο θέμα (το Ολοκαύτωμα) στο άκουσμα του οποίου πολλοί έστρεψαν το βλέμμα τους άλλού.
7 Υποψηφιότητες και 3 βραβεία μετά όμως, όλα άλλαξαν.
Η Αμερική είχε νέο superstar (Brody), ο Roman Polanski επέστρεψε στις αγκαλιές του Hollywood και ο Πιανίστας έγινε ένα πιασιάρικο όνομα για ταινία.
Στη λίστα φαντάζομαι λείπουν ταινίες που θα θέλατε να υπάρχουν.
Σωστά;
Βασισμένο στο άρθρο του Moviefone.