Γράφει η Τατιάνα Τζινιώλη.
Ένα αισθηματικό/κοινωνικό φιλμ για τις ερωτικές σχέσεις.
Η αλήθεια είναι πως τέτοια έχουμε δει πολλά, αυτό όμως που διαφοροποιεί το συγκεκριμένο είναι η ατμόσφαιρα του και οι πρωταγωνιστές.
Η ιστορία εξελίσσεται σε μία μόνο ημέρα, που όμως είναι συναισθηματικά φορτισμένη και καθοριστική.
Ο Μάικλ και η Τζοάνα Ριντ (Sam Worthington και Keira Knightley) μοιάζουν να τα έχουν όλα.
Νέοι, ελκυστικοί και επιτυχημένοι, είναι ένα παντρεμένο ζευγάρι που έχουν ευτυχήσει.
Όταν όμως θα παραστούν σε ένα από τα εργασιακά πάρτι του Μάικλ, η Τζοάνα θα γίνει μάρτυρας μιας ύποπτης στιγμής ανάμεσα ...
...στον σύζυγό της και την όμορφη νέα συνάδερφό του, Λόρα (Eva Mendes).
Το περιστατικό αυτό είναι γρήγορο και αμφιλεγόμενο - η Τζοάνα δεν μπορεί να είναι σίγουρη για το τι είδε - όμως "σπέρνει" έναν ύπουλο "καρπό" αμφιβολίας που διεισδύει στη σχέση τους.
Και όταν ο Μάικλ φύγει για ένα επαγγελματικό ταξίδι μίας μέρας, τα πάντα θα αλλάξουν.
Η Keira Knightley όπως πάντα σου κόβει την ανάσα με το υποκριτικό της ταλέντο.
Φαίνεται πάντα σε κάθε έργο της να έχει πλήρη επίγνωση της ψυχολογίας του ρόλου, και προσαρμόζεται πανεύκολα ότι και αν υποδυθεί.
Έκπληξη ωστόσο της ταινίας ήταν ο Avatar Sam Worthington ο οποίος εξελίχθηκε σε ένα δυνατό πρωταγωνιστή, με έξοχα κοντινά πλάνα που μόνο από το βλέμμα του μπορεί να αποδώσει το συναίσθημα του χαρακτήρα του και την διστακτικότητα μπροστά στις επιλογές του, αναλογιζόμενος τις συνέπειες που θα έχουν.
Μυστικό της επιτυχίας της ταινίας είναι πως οι ηθοποιοί έχουν εξαιρετική απόδοση των συναισθημάτων του ρόλου και παρακολουθώντας το φιλμ χάνεσαι στα αδιέξοδα, και ίσως ταυτίζεσαι με κάποιον από τους τέσσερις, αφού οι θέσεις τους είναι τελείως διαφορετικές.
Η Eva Mendes κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα.
Την πέτρα του σκανδάλου.
Η γυναίκα που έχοντας πληγωθεί δεν σταματά μέχρι να κατακτήσει αυτό που θέλει, και απογοητεύεται αφού οι προσδοκίες της είναι μεγαλύτερες από όσο θα έπρεπε.
Στην αντίπερα όχθη έχουμε τον Άλεξ (Guillaume Canet) ο οποίος υποδύεται έναν παλιό έρωτα της Τζοάνα που όμως επιρρίπτει τις ευθύνες για το χωρισμό τους πάνω του, με αποτέλεσμα να νιώθει ότι εκείνος φταίει που πια δεν είναι μαζί.
Εξ αιτίας της απόστασης – εκείνος Παρίσι, εκείνη Ν. Υόρκη - συναντιούνται σπάνια, όταν όμως βρίσκονται θυμούνται από τη χημεία που έχουν, το λόγο που ερωτεύτηκαν.
Ο Canet όπως πάντα εξαιρετικός (αδυναμίες είναι αυτές!) και ελπίζουμε πως θα τον δούμε και σε άλλες αμερικάνικες ανεξάρτητες ταινίες.
Η συγκεκριμένη ωστόσο έλαβε μέρος και στο φεστιβάλ του Τορόντο.
Τα συναισθηματικά όρια της απιστίας και των γκρίζων ζωνών της σχέσης φαίνεται να είναι δυσδιάκριτα.
Απλό, αληθινό και ολοκληρωμένο, θεωρώ πως η ταινία αγγίζει πολλές ευαίσθητες χορδές με ρεαλισμό και χωρίς καμιά απολύτως υπερβολή.
Ο καθένας μας έχει βρεθεί έστω στην μία θέση εκ των τεσσάρων και βιώνει τα ίδια συναισθήματα με τους χαρακτήρες.
Με φόντο τη Νέα Υόρκη εξελίσσεται μια εξαιρετική ταινία που πραγματεύεται απλά τα όρια των ανθρωπίνων σχέσεων, με ένα τελευταίο τέταρτο γεμάτο συναισθήματα και αποχωρισμούς.
Το τέλος του φιλμ απλά εκπληκτικό και από τα καλύτερα ίσως των τελευταίων ετών – σε παρόμοιες ταινίες πάντα!
Για τον ρόλο της Τζοάνα υποψήφια ήταν και η Jessica Biel που –ευτυχώς - δεν πήρε το ρόλο και έτσι έδωσε τη δυνατότητα στην Knightley να υποδυθεί έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας της.
Μια ταινία που οι φαν των ανεξάρτητων αμερικάνικων παραγωγών δεν πρέπει να χάσουν.
Μια «απλή» ταινία, χωρίς εντυπωσιασμούς, που όμως καταφέρνει να καθηλώσει και να φορτίσει συναισθηματικά τον θεατή.
