Γράφει ο Γαβριήλ Χαρίτος.
Θύματα πολέμου πέφτουν τόσο οι άνθρωποι όσο και οι αξίες τους.
Η σίγουρη παράπλευρη απώλεια : η αλήθεια.
Η αλήθεια που αφορά τόσο τα αίτια του πολέμου, τις αφορμές αλλά και καθαυτή την κάλυψη των γεγονότων.
Ο πόλεμος στο Ιράκ, τόσο ο πρώτος - του 1991- όσο και ο δεύτερος - του 2003 - πέρασαν στην Ιστορία ως οι πιο προβεβλημένοι πόλεμοι στις παγκόσμιες τηλεοπτικές οθόνες.
Οι ζωντανές μεταδόσεις έδωσαν την εντύπωση στο ευρύ κοινό ότι ο τίτλος "Απ'Ευθείας" προσέδιδε εγκυρότητα.
Εκ του αποτελέσματος όμως, και κατόπιν της εκ των υστέρων αποκάλυψης ότι τελικά το καθεστώς Σαντάμ Χουσεΐν δεν κατείχε ποτέ του βιολογικά και χημικά όπλα, αποδείχθηκε ότι η ηλεκτρονική δημοσιογραφία με τα προηγμένα τεχνολογικά μέσα που είχε στη διάθεσή της δεν κατάφερε να περισώσει αυτό που λέμε "δημοσιογραφική εγκυρότητα".
Παρ'όλ'αυτά, εκείνη την εποχή ...
...το trend της τηλεθέασης του πολέμου είχε μπει στη ζωή μας και παράλληλα με τον πραγματικό πόλεμο, διεξαγόταν ένας άλλος:
Ο πόλεμος της ψηφιακής παραπληροφόρησης, εξυπηρετώντας τους δυνατούς, και ως εκ τούτου - εξ υπαρχής γνωστούς νικητές.
Και με αυτόν τον τρόπο, στα 'παραδοσιακά θύματα' του πολέμου προστέθηκε και ένα άλλο - πρωτόγνωρο: η συνείδηση του (τηλε)θεατή του πολέμου, η οποία χειραγωγείτο από τα ΜΜΕ, τα οποία υπό ομαλές συνθήκες θα έπρεπε να εξυπηρετούν παντελώς διαφορετικό σκοπό.
Από την άλλη πλευρά, τα κίνητρα των δημοσιογράφων που κλήθηκαν να καλύψουν τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003 παρέμεναν αγνά και πίσω από τις τηλεοπτικές κάμερες εκτυλίχθηκαν πράξεις αλτρουϊσμού αλλά και γεγονότα δυστυχώς μοιραία για πολλούς πολεμικούς ανταποκριτές, πολλοί από τους οποίους σήμερα δεν υπάρχουν στη ζωή.
Η ταινία του Νίκου Μεγγρέλη Πεθαίνοντας για την Αλήθεια, μέσα από πλήθος μαρτυριών δημοσιογράφων και συγγενών τους από τις τέσσερεις γωνιές του κόσμου, μάς παρουσιάζει τον τρόπο της επιτόπιας κάλυψης των δραματικών εκείνων γεγονότων στα πεδία των μαχών, κλείνοντας μας παράλληλα πονηρά το μάτι για τα όσα βλέπουμε - ή δεν βλέπουμε - στις τηλεοπτικές μας οθόνες, υπό τη σκιά των πρόσφατων εξελίξεων στη Μέση Ανατολή γενικώς, αλλά και ειδικότερα των όσων διαδραματίζονται σήμερα στη Λιβύη...
Ἀλλο ένα παράδειγμα τηλεοπτικής κάλυψης πολεμικών επιχειρήσεων, η "Αλήθεια" των οποίων μέλλει ίσως να κριθεί σε κάποιο άλλο ντοκυμαντέρ, κάποιες δεκαετίες αργότερα από ...σήμερα!
Η επίσημη πρεμιέρα του Πεθαίνοντας για την Αλήθεια πραγματοποιήθηκε στο 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στις 18 Μαρτίου 2011 συγκεντρώνοντας το ζωηρό ενδιαφέρον του κοινού, ενώ είχε ήδη προβληθεί στην Κύπρο σε ειδική εκδήλωση του Πανεπιστημίου Λευκωσίας στις 28 Φεβρουαρίου 2011.
Το ντοκιμαντέρ του γνωστού δημοσιογράφου Νίκου Μεγγρέλη θα προβάλλεται από τις 7 Απριλίου στις κινηματογραφικές αίθουσες της Αθήνας.
Θύματα πολέμου πέφτουν τόσο οι άνθρωποι όσο και οι αξίες τους.
Η σίγουρη παράπλευρη απώλεια : η αλήθεια.
Η αλήθεια που αφορά τόσο τα αίτια του πολέμου, τις αφορμές αλλά και καθαυτή την κάλυψη των γεγονότων.
Ο πόλεμος στο Ιράκ, τόσο ο πρώτος - του 1991- όσο και ο δεύτερος - του 2003 - πέρασαν στην Ιστορία ως οι πιο προβεβλημένοι πόλεμοι στις παγκόσμιες τηλεοπτικές οθόνες.
Οι ζωντανές μεταδόσεις έδωσαν την εντύπωση στο ευρύ κοινό ότι ο τίτλος "Απ'Ευθείας" προσέδιδε εγκυρότητα.
Εκ του αποτελέσματος όμως, και κατόπιν της εκ των υστέρων αποκάλυψης ότι τελικά το καθεστώς Σαντάμ Χουσεΐν δεν κατείχε ποτέ του βιολογικά και χημικά όπλα, αποδείχθηκε ότι η ηλεκτρονική δημοσιογραφία με τα προηγμένα τεχνολογικά μέσα που είχε στη διάθεσή της δεν κατάφερε να περισώσει αυτό που λέμε "δημοσιογραφική εγκυρότητα".
Παρ'όλ'αυτά, εκείνη την εποχή ...
...το trend της τηλεθέασης του πολέμου είχε μπει στη ζωή μας και παράλληλα με τον πραγματικό πόλεμο, διεξαγόταν ένας άλλος:
Ο πόλεμος της ψηφιακής παραπληροφόρησης, εξυπηρετώντας τους δυνατούς, και ως εκ τούτου - εξ υπαρχής γνωστούς νικητές.
Και με αυτόν τον τρόπο, στα 'παραδοσιακά θύματα' του πολέμου προστέθηκε και ένα άλλο - πρωτόγνωρο: η συνείδηση του (τηλε)θεατή του πολέμου, η οποία χειραγωγείτο από τα ΜΜΕ, τα οποία υπό ομαλές συνθήκες θα έπρεπε να εξυπηρετούν παντελώς διαφορετικό σκοπό.
Από την άλλη πλευρά, τα κίνητρα των δημοσιογράφων που κλήθηκαν να καλύψουν τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003 παρέμεναν αγνά και πίσω από τις τηλεοπτικές κάμερες εκτυλίχθηκαν πράξεις αλτρουϊσμού αλλά και γεγονότα δυστυχώς μοιραία για πολλούς πολεμικούς ανταποκριτές, πολλοί από τους οποίους σήμερα δεν υπάρχουν στη ζωή.
Η ταινία του Νίκου Μεγγρέλη Πεθαίνοντας για την Αλήθεια, μέσα από πλήθος μαρτυριών δημοσιογράφων και συγγενών τους από τις τέσσερεις γωνιές του κόσμου, μάς παρουσιάζει τον τρόπο της επιτόπιας κάλυψης των δραματικών εκείνων γεγονότων στα πεδία των μαχών, κλείνοντας μας παράλληλα πονηρά το μάτι για τα όσα βλέπουμε - ή δεν βλέπουμε - στις τηλεοπτικές μας οθόνες, υπό τη σκιά των πρόσφατων εξελίξεων στη Μέση Ανατολή γενικώς, αλλά και ειδικότερα των όσων διαδραματίζονται σήμερα στη Λιβύη...
Ἀλλο ένα παράδειγμα τηλεοπτικής κάλυψης πολεμικών επιχειρήσεων, η "Αλήθεια" των οποίων μέλλει ίσως να κριθεί σε κάποιο άλλο ντοκυμαντέρ, κάποιες δεκαετίες αργότερα από ...σήμερα!
Η επίσημη πρεμιέρα του Πεθαίνοντας για την Αλήθεια πραγματοποιήθηκε στο 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στις 18 Μαρτίου 2011 συγκεντρώνοντας το ζωηρό ενδιαφέρον του κοινού, ενώ είχε ήδη προβληθεί στην Κύπρο σε ειδική εκδήλωση του Πανεπιστημίου Λευκωσίας στις 28 Φεβρουαρίου 2011.
Το ντοκιμαντέρ του γνωστού δημοσιογράφου Νίκου Μεγγρέλη θα προβάλλεται από τις 7 Απριλίου στις κινηματογραφικές αίθουσες της Αθήνας.