Και αν περιμένετε από το Hollywood να γυρίσει ένα αξιοπρεπές φιλμ που να βασίζεται στις ιστορίες του H.P. Lovectraft ...σας εύχομαι καλό κουράγιο γιατί θα περιμένετε πολύ.
Η H.P. Lovecraft Historical Society νοιώθει το καημό μας (στα νιάτα μου ήμουν φανατικός των ιστοριών του Αμερικανού συγγραφέα τρόμου), γι’αυτό και πριν 2 χρόνια έκανε τη παραγωγή στο The Call of Cthulhu, ένα – αν μη τι άλλο – εντυπωσιακό βουβό φιλμάκι 47 λεπτών που κυκλοφόρησε σε 24 χώρες, σε DVD φυσικά.
Το The Whisperer in Darkness είναι η δεύτερη παραγωγή της και η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία, την οποία και ήμασταν οι πρώτοι που είδαμε σε Παγκόσμια πρώτη, το Σάββατο το βράδυ στο 6o Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας & Φανταστικού της Αθήνας (SFF-rated Athens), μαζί με τον σκηνοθέτη Sean Branney με τον οποίο είχα την ευκαιρία να συζητήσω πριν, αλλά και μετά τη προβολή της ταινίας.
Τα ενδιαφέροντα που είπαμε σε λίγο, προς το παρόν ας πούμε λίγα πράγματα για τη ταινία.
Το Πλάσμα που Ψιθύριζε στο Σκοτάδι είναι βασισμένο σε μια ιστορία του Lovecraft που εκδόθηκε το 1931 και, αν και έχει αναφορές στη Κθούλου μυθολογία, δεν αποτελεί κεντρικό μέρος της αλλά είναι η πρώτη αναφορά του συγγραφέα στους εξωγήινους Mi-Go.
Την ιστορία αφηγείται ο Albert Willmarth (Matt Foyer), ένας εκπαιδευτικός στο Πανεπιστήμιο Miskatonic του Arkham, στα 1930.
Όταν ο τοπικός τύπος αποκαλύπτει περίεργα μέλη να επιπλέουν σε ποτάμια μετά από την ιστορική πλημμύρα στο Vermont, ο καθηγητής θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια διαμάχη με τους σκεπτικιστές για το κατά πόσο ευσταθούν οι φήμες περί τεράτων και τρομακτικών πλασμάτων εκεί.
‘Είστε απλώς ρομαντικοί που επιμένετε να κάνετε πραγματικότητα τα πράσινα ανθρωπάκια που έκανε δημοφιλή ένας υπέροχος συγγραφέας horror-fiction, ο Arthur Machen’.
Η παραπάνω ατάκα στο κείμενο του Lovecraft υπάρχει σχεδόν αυτούσια στη ταινία και είναι μια αναφορά στο 'The Novel of the Black Seal' του 1895 του Machen από το οποίο εμπνεύστηκε την ιστορία.
Στο Vermont, εκτός από τρομαγμένους ανθρώπους που είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους και έναν άσχημο καιρό, θα συναντήσει τον γέρο Akeley (Barry Lynch) ο οποίος όμως έχει αλλάξει εντελώς τις απόψεις του.
Η ταινία γυρίστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε τα πάντα να θυμίζουν δεκαετία του 30 και, νομίζω σε αυτό βοήθησε και το μικρό budget.
Η ατμόσφαιρα του είναι εξαιρετική αλλά αυτό ίσως και να ήταν εύκολο για ασπρόμαυρη ταινία.
Υποβλητική φωτογραφία, σκοτεινά δωμάτια, μεγάλες σκιές, θεαματική μουσική και πλάσματα που φωνάζουν ‘δεν έχω budget’, το Whisperer in Darkness καταφέρνει απόλυτα αυτό που θέλει εξ αρχής.
Όχι να φτιάξει μια τέλεια ταινία αλλά ένα απολαυστικό, διασκεδαστικό φιλμ νουάρ επιστημονικής φαντασίας και τρόμου, που οι οπαδοί του Lovecraft και οι νοσταλγοί του ασπρόμαυρου θα λατρέψουν.
Ειδικά στην αρχή και μέχρι το τελευταίο 20λεπτο – το σημείο που εμφανίζονται τα πρώτα πλάσματα – η παραγωγή είναι εξαιρετική και τίποτα δε μαρτυρά ότι βλέπεις ανεξάρτητο κινηματογράφο.
Ενδιαφέρουσες γωνίες και γενικά σκηνοθεσία (είναι φανερό ότι ο Sean Branney θέλει να τον προσέξουν), μια ιστορία απλή αλλά ενδιαφέρουσα και ατμόσφαιρα απίστευτα 30’s.
Αυτά για low budget φιλμ είναι δύσκολα πράγματα.
Ξεχνάτε όμως ότι όλο το concept είναι 30’s , όχι η ιστορία μόνο αλλά υποτίθεται ότι γυρίστηκε το 1930 (γι’αυτό και σε άλλο trailer είδα το κορυφαίο ‘Coming October 1931’!
Αυτός είναι ένας έξυπνος τρόπος για να αποφύγεις το κράξιμο για τα εφέ που μοιάζουν πολύ με τα εφέ των δυνατοτήτων της εποχής που αναπαριστά, αν και η άρτια παραγωγή μέχρι το σημείο εκείνο δεν ήταν για σινεμά του 30.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η ταινία μοιάζει να φτιάχτηκε σε δυο διαφορετικές εποχές.
Η μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας είναι σημερινό σινεμά ταινίας εποχής που αναπαριστά τη δεκαετία του 30, αλλά στο τέλος γίνεται αναγκαστικά σινεμά 30’s - σαν τις παλιές sci fi σειρές όπου βλέπουμε χαρτόνια για βράχους – με εφέ περιορισμένων δυνατοτήτων.
Κατά τα άλλα, το Whisperer in Darkness είναι εντελώς sci fi ταινία και όχι horror, αν εξαιρέσεις τη Λοβκραφτική ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκεια της.
Ένα μπράβο πρέπει να πάει και στον υπεύθυνο casting για την επιλογή της μικρής Autumn Wendel η οποία υπο τον σωστό φωτισμό είναι σπουδαία φιγούρα.
Είμαι σίγουρος πως όσοι δείτε τη ταινία στη 2η προβολή της, αύριο Τρίτη 8.45 στο SFF-rated Athens, δε θα το μετανιώσετε.
1.jpg)
