Ο σκηνοθέτης μπήκε στο μπαρ χωρίς να τον πάρει κάνεις χαμπάρι αλλά εύκολα ξεχώριζε λόγω του ύψους του και του πορτοκαλοροδοκόκκινου πουκαμίσου του, σε ένα πλήθος από μαύρα μουντά ρούχα.
Μετά τις αμοιβαίες συστάσεις και αφού μου έδωσε τη κάρτα του, άρχισα να τον ρωτάω πράγματα για τη ταινία, βοηθούμενος κι από την ευχάριστη διάθεση που είχε ο ίδιος και το πόσο πρόθυμος ήταν να μιλήσει μαζί μου.
Σημειώστε ότι δεν ήξερα πάρα πολλά για το φιλμ, άλλωστε δεν περίμενα αυτή τη συνάντηση (αν και το ευχόμουν).
Το πρώτο πράγμα που τον ρώτησα ήταν πόσο δύσκολο ήταν να αναβιώσουν το 30’s concept στη ταινία.
‘Η ατμόσφαιρα και ο φωτισμός δεν ήταν πρόβλημα, άλλωστε είχαμε κάνει πρόσφατα το The Call of Cthulhu.
Το δύσκολο ήταν τα κουστούμια που ήταν πανάκριβα και είχαμε μια δυσκολία εκεί, καθώς και το να βρούμε τις τοποθεσίες που θα ταιριάζανε για τα γυρίσματα.’
Αλήθεια, τα γυρίσματα που έγιναν;
‘Στο Vermont στη Νέα Αγγλία, βόρεια της Νέας Υόρκης.’
Υπάρχει σκέψη για διανομή στις αμερικάνικες αίθουσες;
‘Ναι, συζητάμε με μια εταιρεία διανομής και νομίζω ότι θα προβληθεί σε κάποιες αίθουσες αλλά το μέλημα μας είναι να βρεθεί σε πολλές χώρες και να το δουν όσο περισσότεροι άνθρωποι μπορούν, μέσω DVD.’
Στην Αθήνα γίνεται η παγκόσμια πρώτη.
Πως κι έτσι;
‘Η ταινία θα προβληθεί παντού αλλά τα πρώτα φεστιβάλ που έδειξαν ενδιαφέρον έχουν και το πρώτο λόγο.
Αύριο ας πούμε, φεύγω για το Μπέλφαστ, μετά πάω στο Άμστερνταμ και μετά στη Κοπεγχάγη όπου θα προβληθεί στα εκεί φεστιβάλ.
Το Σεπτέμβριο θα γίνει και το φεστιβάλ HPLHS Fest στην Αμερική.
Αλλά αυτό θέλαμε, να δείξουμε τη ταινία σε όσο μεγαλύτερο κοινό μπορούμε αλλά και να δείξουμε τη ταινία σε φανς του Lovecraft που θέλουν να τη δουν και όχι μόνο σε αυτούς που θα πέσουν επάνω της, καταλαβαίνεις;Αυτό είναι το καλό με αυτά τα φεστιβάλ.’
‘Υπάρχει μια μεγάλη ταινία και μια μικρή που ετοιμάζουμε ...μάλλον ακόμα σκεφτόμαστε.
Η μια ίσως έχει σχέση με τον IRA αλλά ακόμα τίποτε δεν είναι σίγουρο.’
Μετά τη προβολή της ταινίας και αφού του έδωσα συγχαρητήρια για το casting της μικρής Hanna (βλέπε review), του έκανα μια παράξενη ερώτηση.
Τι θα άλλαζε αν είχε μεγαλύτερο budget, εκτός από το προφανές, τα εφε.
Αυτό που ήθελα να μάθω είναι αν ο ανεξάρτητος κινηματογράφος έχει ανάγκη χρημάτων για ένα καλό σενάριο, για τη παραγωγή ή το μόνο που χρειάζεται τελικά είναι ονόματα και εφε.
‘Νομίζω ότι αν είχαμε περισσότερα χρήματα θα εμφανίζαμε περισσότερο χρόνο τα πλάσματα και ίσως να αναφέραμε πιο πολλά για τους εξωγηινους Mi-Go.
Στα τελευταία λεπτά θα είχαμε περισσότερες παρεμβάσεις, ειδικά στη κατάρρευση του αεροπλάνου αλλά γενικά τίποτε άλλο.
Ούτε ηθοποιούς θα αλλάζαμε, ούτε το σενάριο, ούτε κάτι άλλο, μόνο τα εφε.’
Κάπου εκεί, τον κάλεσαν για αναμνηστικές φωτογραφίες και η συζήτηση μας τελείωσε.
Έχω όμως το ελεύθερο να του στείλω μέσω mail οτιδήποτε άλλο θελήσω να τον ρωτήσω, ή εσείς.
