Θυμηθείτε το District 9 ή καλύτερα το Moon του Duncan Jones που έγινε σε χρόνο dt ένα classic σε πολλούς φαν του είδους, συμπεριλαμβανομένου κι εμού, γιατί ...ήταν original.
Η 2η σκηνοθετική δουλειά του γιου του David Bowie βέβαια, δε μπορεί να θεωρηθεί και τόσο πρωτότυπη - θα θυμίσει σε κάποιους το Groundhog Day, έχει στοιχεία από το υποτιμημένο The Butterfly Effect αλλά και κάποιες πινελιές από το 12 Monkeys - αλλά είναι το next best thing σύμφωνα με τη πλειοψηφία των δημοσιευμένων κριτικών.
Ο λόγος για το Source Code, ένα από τα ελάχιστα στουντιακά sci fit με τόσο καλές κριτικές τα τελευταία (πολλά) χρόνια.
Ο πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας Colter Stevens (Jake Gyllenhaal) ξυπνάει ...
...στο κάθισμα ενός τρένου προς το Σικάγο, απέναντι σε μια γυναίκα (Michelle Monaghan) η οποία φαίνεται να τον γνωρίζει αλλά τον αποκαλεί με άλλο όνομα.
Είναι ζαλισμένος και μπερδεμένος, δεν θυμάται πως βρέθηκε εκεί και πριν αρχίσει να καταλαβαίνει ...Μπουμ!
Αργότερα, θα μάθει ότι βρίσκεται σε στρατιωτική αποστολή να ανακαλύψει ένα βομβιστή που θέλει να ανατινάξει το τρένο κοντά στο Σικάγο.
Σύμφωνα με τις εξηγήσεις που του δίνει ο επιστήμονας και υπεύθυνος του εγχειρήματος (Jeffrey Wright) και η στέλεχος της στρατιωτικής αρχής (Vera Farmiga) – κάτι που έχει σχέση με τη Κβαντική Μηχανική, μπορούν να τον στείλουν στο μυαλό και το σώμα ενός άνδρα μέσα στο τρένο, αλλά μόνο για 8 λεπτά.
Το Source Code είναι από τις ταινίες που δεν πρέπει να ρωτάς πως και γιατί και, όπως συνέβαινε και στο Moon, όσο λιγότερα ξέρεις πριν τη δεις, τόσο το καλύτερο.
Αυτό που πρέπει να ξέρετε όμως είναι ότι θα εκπλαγείτε (-ούμε) από το φινάλε, και όχι γιατί είναι κάτι απίστευτο αλλά γιατί έρχεται ...κανα μισάωρο πριν το τέλος της ταινίας.
Τουλάχιστον το φινάλε που περιμένεις να δεις σχετικά με το Source Code και όλα τα high tech σκηνικά, γιατί το αληθινό φινάλε, ακούω ότι είναι πολύ πιο ...ανθρώπινο.
Το Source Code έκανε πρεμιέρα στην Αμερική την 1η Απριλίου ενώ στην Ελλάδα θα το δούμε από την Κυριακή του Πάσχα 24 Απριλίου.
