Κι ενώ για το Husk - την 1η ταινία που είδαμε από τα After Dark Originals - έγραφα ότι ήταν καλογυρισμένο και παρά τη μετριότητα του όλου φιλμ ήταν εμφανής η συμμετοχή της εταιρείας στη παραγωγή των ταινιών φέτος και όχι απλά στην επιλογή, ήρθε το Prowl να μας γυρίσει χρόνια πίσω.
Πίσω, στην εποχή των πρώτων χρόνων του Afterdark Horrorfest όπου το μόνο που μας έμενε ήταν οι προσδοκίες.
Το Prowl του Patrik Syversen είναι ένα κακογυρισμένο, άτσαλο και γεμάτο σεναριακές αστειότητες horror φιλμ και βάζει σοβαρή υποψηφιότητα να είναι το χειρότερο από τα 8 φιλμ της σειράς.
Όπως όλα τα νέο-μοντέρνα horror με νεαρούς, έτσι και το Prowl χρειάζεται έναν πειστικό λόγο για να βγάλει 4-5 φίλους στο δρόμο (ένα κλισέ που ...
...πάει να γίνει ενοχλητικό).
Η Amber (Courtney Hope) αισθάνεται παγιδευμένη στη μικρή επαρχιακή πόλη όπου ζει μαζί με τη μητέρα της (μαθαίνουμε νωρίς ότι στη πραγματικότητα δεν είναι η αληθινή της μητέρα) και λαχταρά να φύγει για το Σικάγο για να αρχίσει μια νέα ζωή.
Το διαμέρισμα που βρήκε κινδυνεύει να χαθεί αν δε πάει άμεσα η ίδια, έτσι επιστρατεύει τη κολλητή της (Ruta Gedmintas), το φίλο της κολλητής (Joshua Bowman) και κανα δυο φίλους ακόμη, για να τη συνοδεύσουν στο Σικάγο.
Το αυτοκίνητο θέλει service όμως (...) και αναγκάζονται να κάνουν ωτοστόπ σε έναν νταλικέρη (Bruce Payne).
Θα εκπλαγείτε αν σας πω ότι μέχρι εδώ το Prowl βλέπεται εύκολα και το λες μέχρι και ενδιαφέρον, ειδικά επειδή προσπαθεί να ξεφύγει λίγο από τα υπόλοιπα κλισέ (για παράδειγμα, τα παιδιά έχουν τις αμφιβολίες τους για το αν πρέπει να μπουν στη καρότσα μιας νταλίκας γι’αυτό και βγάζουν πρώτα φωτογραφίες τη πινακίδα – με την άδεια του οδηγού – για να τις στείλουν σε ‘φίλους’ σε περίπτωση που πάθουν κάτι) αλλά και λόγω της πρωταγωνίστριας Amber που είναι δυστυχισμένη και λίγο εμπαθής με τους άλλους, χαρακτηριστικό σπάνιο για πρώτο ρόλο horror ταινίας.
Έχουμε λοιπόν α) Καλά πρώτα 10 λεπτά και β) ενδιαφέρων πρωταγωνίστρια.
Πως μπορείς να χαλάσεις εντελώς τη ταινία;
Εύκολα.
Μετά από κουνήματα στη καρότσα, τηλεφωνήματα παράξενα με τον οδηγό και κούτες στοιβαγμένες που στάζουν αίμα, η νταλίκα σταματάει σε μια αποθήκη – πρωην σφαγείο (σαν τα Λαδάδικα είναι) και τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι προορίζονται για τροφή σε πλάσματα που κυνηγούν και τρέφονται με αίμα.
Τα πλάσματα λειτουργούν σαν ταχύτατα αρπακτικά στην αρχή (όπου οι δεύτεροι ρόλοι πεθαίνουν γρήγορα, εύκολα και χωρίς πολλά πολλά) και σαν μεθύστακες που δεν ξέρουν που πατάνε και που βρίσκονται αργότερα, όταν είναι να πιάσουν την Amber.
Η κάμερα κινείται υπερβολικά στο χέρι (πιθανότατα για να μην καταλαβαίνουμε πόσο χάλια κινούνται τα πλάσματα), η Amber παλεύει και ξεφορτώνεται εύκολα τους διώκτες της και όλα αυτά σε ένα μουντό σκονισμένο σκηνικό μιας άχρωμης αποθήκης.
Τολμώ να πω ότι υπήρχε προοπτική στο στόρι καθώς το φινάλε ξεφεύγει από το κλασικό μαύρο-άσπρο (πεθαίνει-σώνεται ο πρωταγωνιστής) αλλά σίγουρα ήθελε πολύ δουλειά ακόμη, κάτι που προφανώς οι συντελεστές δεν είχαν διάθεση να κάνουν.
Το Prowl είναι η ταινία που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στη Βουλγαρία και μας είχε ‘φάει’ η After Dark πέρυσι γι’αυτήν.
Διατηρώντας τη καλή πρόθεση απέναντι στα After Dark Originals θα ξεχάσω αμέσως το Prowl και θα μείνω με την καλή προσπάθεια του Husk, αναμένοντας τα υπόλοιπα 6 φιλμ των Originals να είναι αξιοπρεπέστερα.
Γιατί το Prowl δεν είναι.