Η λαίλαπα των reality στην τηλεόραση επηρέασε σημαντικά τον χώρο των ντοκιμαντέρ σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να χρειάζεται όλο και πιο συχνά να επανακαθορίζονται τα λεπτά όρια ανάμεσα στα δύο αυτά είδη αναπαράστασης της πραγματικότητας.
Μεταξύ reality και ντοκιμαντέρ είναι αναμφίβολο ότι υπάρχει μία τεράστια "γκρίζα ζώνη", και μέσα σε αυτήν μπορεί κανείς να βρει πολλές ταινίες που για να τις κατατάξεις στο ένα είδος ή στο άλλο, πρέπει οπωσδήποτε να κάτσεις και να τις δεις.
Η ταινία Circo του Aaron Shock παρακολουθεί την οικογένεια του Tino Ponce, που εδώ και 100 περίπου χρόνια και από γενιά σε γενιά λειτουργεί ένα από τα πιο γνωστά τσίρκα που περιδιαβαίνουν την μεξικανική ενδοχώρα.
Οι μικρές κωμοπόλεις του μεταμοντέρνου Μεξικό της φτώχειας, της ανεργίας αλλά και της κοινωνικής στωικότητας που χαρακτηρίζει αυτή τη χώρα της Κεντρικής Αμερικής, αποτελούν το background της πλοκής της ταινίας που ...
...εκτυλίσσεται σε πρώτο πλάνο.
Μία πλοκή που εστιάζει στο κομβικό σημείο που φαίνεται πως έφτασε η εκατονταετής οικογενειακή παράδοση, όταν η γυναίκα του Tino αρχίζει να αμφισβητεί σοβαρά εάν και κατά πόσον αυτό το Τσίρκο κάνει καλό στην οικογένειά της ή όχι.
Η οικογένεια χωρίζεται στα δύο και η ταινία παραθέτει τα "συν" και τα "πλην" που εκφράζουν τα μέλη της στο εξής ερώτημα: η ζωή τους χωρίς το Τσίρκο θα γίνει καλύτερη ή χειρότερη;
Το πραγματικό ζητούμενο όμως βρίσκεται στο εάν και κατά πόσον ο σκηνοθέτης κατάφερε να διαχωρίσει την ταινία του από εκείνη τη λεπτή "γκρίζα ζώνη" που διακρίνει τα docu-reality που κατακλύζουν το χώρο της φτηνής μεταμοντέρνας τηλεοπτικής παραγωγής από τις αμιγούς χαρακτήρα ταινίες τεκμηρίωσης - που έχουν σαφείς απαιτήσεις ως προς τη σεναριακή τους δομή.
Πολλά τα ερωτήματα..
Μια προβολή θα μάς πείσει...
Το Circo προβλήθηκε σε 1 αίθουσα της Αμερικής την 1η Απριλίου 2011.
1.jpg)
