Πίσω από τα ιστορικά γεγονότα, τους παχυλούς τίτλους της ειδησεογραφίας, τις εναλλαγές των ηγεσιών και τα τερτίπια των ιδεολογικών μεταστροφών, υπάρχουν οι απλοί άνθρωποι.
Η καθημερινότητα που ακολουθεί τους δικούς της ρυθμούς, παράλληλα με τα πρωτοσέλιδα και τις πολιτικές εξελίξεις.
Υπάρχουν όμως στιγμές που τελικά, οι φαινομενικά παράλληλες γραμμές των γεγονότων και των ανθρώπινων ζωών, τέμνονται.
Κι αυτό συμβαίνει στις μεγάλες ανατροπές.
Η Περεστρόικα στα τέλη της δεκαετίας του '80 στη Ρωσία έθεσε τις βάσεις για την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία βρέθηκε το 1991 να διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη.
Οι κανόνες επιβίωσης σε κάθε τομέα της καθημερινότητας άλλαξαν και μαζί με αυτούς και οι απαιτήσεις του νεότευκτου συστήματος, που μόλις τότε "ανακάλυπτε την Αμερική".
Στο ιδιότυπα άτυχο "προκεχωρημένο κοινωνικό φυλάκιο" βρέθηκε η γενιά των Ρώσων αποφοίτων του '91, που αλλιώς είχαν διδαχθεί ότι θα αντιμετώπιζαν ...
...τη ζωή κατά τα παιδικά τους χρόνια, και αλλιώς τους προέκυψε η ίδια τους η ζωή.
Και οι εκπλήξεις δεν είναι για όλους πάντοτε ευχάριστες..
Στο ντοκιμαντέρ My Perestroika μπλέκονται οι αφηγήσεις 5 νέων ανθρώπων - γέννημα θρέμμα Μοσχοβίτες - που ανήκουν στην ίδια "άτυχη" γενιά: αυτήν που έπρεπε να βρει τη δική της θέση μέσα σε αυτήν την ενδιαφέρουσα μεν, πλην όμως ιδιαίτερα απαιτητική κοινωνικοπολιτική συγκυρία.
Το να βρεις τον εαυτό σου και να χτίσεις το δικό σου μέλλον, αναιρώντας και αποδομώντας όλα όσα είχες συνηθίσει να θεωρείς "Ιερά και Όσια" δεν είναι απλή υπόθεση: κοινή αφετηρία και των πέντε αφηγητών αυτής της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας ταινίας.
Αυτός ακριβώς είναι και ο σκοπός αυτού του ντοκιμαντέρ, που καταγράφει τις τότε πολιτικές εξελίξεις, όχι όμως μέσα από σοφές ρήσεις πολιτικών αναλυτών ή ειδησεογραφικών ντοκουμέντων.
Εδώ η Ιστορία καταγράφεται μέσα από τις μαθητικές ομαδικές φωτογραφίες, τις σχολικές γιορτές, τις οικογενειακές συνάξεις, τις παλιές σοβιετικές ταινίες που κυκλοφορούν πια σε dvd, στα ξεχασμένα ρούχα των νεαρών πιονιέρων που μυρίζουν ναφθαλίνη σε κάποια αραχνιασμένα μπαούλα.
Μπαούλα γεμάτα αναμνήσεις - που για μάς, τους ανύποπτους "δυτικούς" κρύβουν πολλές ενδιαφέρουσες ανείπωτες καθημερινές ιστορίες μιας εν πολλοίς μυθικής σοβιετικής πραγματικότητας, που στην ουσία ποτέ δεν γνωρίσαμε.
Ιστορίες της σοβιετικής καθημερινότητας που σήμερα μπορεί να φαντάζουν εξαιρετικά αφελώς διατυπωμένες, το ανθρώπινο συναίσθημα της νοσταλγίας όμως έχει το χάρισμα πάντα να ωραιοποιεί κάθε τί που ανάγεται στην παιδική αθωότητα.
Άλλωστε οι ταμπέλες υπάρχουν πάντοτε για να ..αντικαθίστανται κάποια στιγμή από κάποιες άλλες, ίσως πιο βολικές..
Το ευφυές ως προς τη σύλληψη ντοκιμαντέρ My Perestroika της αμερικανίδας σκηνοθέτιδας Robin Hessman θέτει σε πρώτο πλάνο τις νοσταλγικές αφηγήσεις μίας ήρεμης μοσχοβίτικης παιδικής ζωής υπό τη σκιά του σοβιετικού σφυροδρέπανου και έχει προβληθεί και διακριθεί σε πολλά φεστιβάλ, αποσπώντας μάλιστα το Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Sundance Film Festival του 2010.
Μήπως θα αποτελέσει ικανοποιητικό 'συμπλήρωμα' δύο πολύ γνωστών ταινιών μυθοπλασίας (GoodBye Lenin και Οι Ζωές των Άλλων) που για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία είχαν κεντρίσει -και δικαίως - το ενδιαφέρον κριτικών και κοινού;
Δείχνει να έχει τα φόντα..
Το My Perestroika έκανε πρεμιέρα σε 1 αιθουσα της Αμερικής στις 25 Μαρτίου 2011.
1.jpg)
