Γράφει ο Bustart.
Όσοι έκαναν τον κόπο να πάνε μέχρι τον κοντινότερο κινηματογράφο για να δουν το Sucker Punch σίγουρα θα έχουν όλοι την ίδια απορία:
«Τι ακριβώς ήθελε να πετύχει ο Snyder με το Sucker Punch;»
Να φτιάξει την απόλυτη action ταινία;
Ή ίσως μια ταινία που θα μνημονεύεται δίπλα στις καλύτερες ταινίες fantasy;
Μήπως πάλι να φέρει ακόμα πιο κοντά τη βιντεοκλιπίστικη αισθητική στον κινηματογράφο;
Ή τέλος να αποδώσει ένα tribute στις ταινίες που τον επηρέασαν τα τελευταία χρόνια;
Όποια και αν είναι η απάντηση που θα δώσει ο καθένας, η αλήθεια είναι μία.
Το Sucker Punch είναι μια αποτυχημένη ταινία.
Δε λέω κακή, γιατί παρά τα πολλά ελαττώματα της έχει κάποια χαρίσματα που δε τα πετάς έτσι εύκολα στα σκουπίδια, είναι όμως μια αποτυχημένη ταινία γιατί ...
...πολύ απλά δεν απαντά ικανοποιητικά σε κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα.
Στο Sucker Punch, που αποτελεί και την 1η δουλειά του Snyder που βασίζεται σε δική του ιστορία, συναντάμε την Babydoll (Emily Browning), την οποία την έχει κλείσει ο πατριός της με το ζόρι σε κάποιο ίδρυμα.
Στην προσπάθεια της λοιπόν να «γλυτώσει» από τους φύλακες και τον αυταρχικό διευθυντή, πρέπει να βρει 5 αντικείμενα.
Για να το πετύχει αυτό χρησιμοποιεί το χορό και τη φαντασία της για να μπει σε έναν κόσμο ονείρου, όπου εκεί θα πρέπει να φέρει σε πέρας τις αποστολές που της αναθέτει ο Wise Man (Scott Glenn) με τη βοήθεια τεσσάρων κοριτσιών, που είναι και αυτές κλεισμένες στο ίδρυμα.
Πάνω κάτω αυτή είναι η ιστορία της ταινίας!
Και μη περιμένετε να δείτε τίποτα ανατροπές γιατί από εκεί ξεκινάνε και τα προβλήματα της ταινίας.
Αν απομονώσει κανείς τις σκηνές που είναι στον πραγματικό κόσμο, εκεί όπου υποτίθεται ότι θα έπρεπε να εξελιχθεί η ιστορία, αυτές δεν είναι παραπάνω από 15-20 λεπτά!
Χρόνος απογοητευτικός για να αναπτυχθεί σωστά η ιστορία της ταινίας και οι χαρακτήρες της.
Το Sucker Punch είναι μια ταινία που στερείται βάθους και συναισθήματος.
Δε σου δίνει καμιά ευκαιρία να δεθείς με τις πρωταγωνίστριες.
Δεν υπάρχει καμιά background ιστορία για ποιο λόγο είναι η κάθε μια στο ίδρυμα, απλά είναι εκεί.
Ακόμα και όταν κάποια από τις κοπέλες τραυματίζεται σοβαρά και πεθαίνει, είναι σαν να μην έγινε τίποτα.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και στον «φανταστικό» κόσμο, αν και εδώ βέβαια το περιμένεις ως ένα σημείο.
Όμως δε σου ανεβάζει σε κανένα σημείο την αδρεναλίνη με κάποια από τις action σκηνές, για κάποιο λόγο πιστεύεις ότι όλα θα πάνε καλά.
Σαν μια πίστα από video game, που τη ξέρεις τόσο καλά, που σου είναι σχεδόν αδύνατο να χάσεις.
Αυτή η αίσθηση του video game είναι διάχυτη σχεδόν σε όλη τη ταινία.
Ας πούμε, οι σκηνές που διαδραματίζονται στον πραγματικό κόσμο μοιάζουν σαν τα videos που παίζουν πριν την καινούργια αποστολή σε κάποιο hi-tech video game.
Στην αρχή σε εντυπωσιάζει, αλλά όσο προχωράει η ταινία θα αρχίσεις να αναρωτιέσαι αν η κοπέλα που δείχνει τις θέσεις στην αίθουσα θα σου φέρει και ένα game controller για να παίξεις κι εσύ!
Και τότε προς τι όλος αυτός ο ντόρος θα μου πείτε;
Αξίζει τίποτα στη ταινία;
Διαβάστε παρακάτω, αν δεν απογοητευτήκατε μέχρι τώρα βέβαια.
Το προσχηματικό αυτό σενάριο λοιπόν απλά βρίσκεται στη ταινία για να δώσει την ευκαιρία στον Snyder να δημιουργήσει τον «φανταστικό» του κόσμο.
Πραγματικά, εδώ ο Snyder μας δίνει κάτι εντυπωσιακό, “eye-candy” που λένε και στο Αμέρικα.
Η φαντασία του Snyder, που σίγουρα έχει επηρεαστεί από τα πολλά comic books που έχει διαβάσει, οργιάζει σε μερικά σημεία, θυμίζοντας, τουλάχιστον σε μένα, τις καλύτερες δουλειές του Guillermo del Toro (Hellboy II και Pan’s Labyrinth), αν και τα visuals του Sucker Punch είναι τελείως διαφορετικά.
Και οι τρεις πίστες / κόσμοι που επισκέπτεται η Babydoll είναι πλούσιοι, πρωτότυποι μα και ταυτόχρονα επηρεασμένοι από άλλες ταινίες!
Ακούγεται κάπως, αλλά στο τέλος θα αναφερθώ αναλυτικά σε αυτό.
Πάντως αξίζει σίγουρα κάποιος να δει τον κόσμο που δημιούργησε ο σκηνοθέτης και να τον επικροτήσει που προσπάθησε να φτιάξει κάτι διαφορετικό από ότι συνήθως βλέπουμε στις action ταινίες.
Βέβαια αμέσως σκέφτεσαι, πόσο καλή ταινία θα ήταν αν είχε προσέξει, απλά λίγο, την «καρδιά» κάθε ταινίας.
Έδωσε τόσο μεγάλη σημασία στα visuals, που ξέχασε όλα τα υπόλοιπα.
Αυτό όμως που δε ξέχασε, απεναντίας μάλιστα, είναι το σήμα κατατεθέν του!
Ταινία του Snyder χωρίς την τεχνική slow-mo δε γίνεται!
Η τεχνική που μας γοήτευσε στους 300 και είχε αμφιλεγόμενα αποτελέσματα στο Watchmen δίνει το παρόν από το 1ο λεπτό σχεδόν!
Είναι ιδιαίτερη και σε σημεία εντυπωσιακή, αλλά ακόμα και μένα με κούρασε από ένα σημείο και μετά.
Και δυστυχώς με έβαλε και σε σκέψεις.
...Κακές σκέψεις!
Ελπίζω να μη σκηνοθετήσει και το Man of Steel έτσι.
Θέλω να πιστεύω πως ο Snyder χρησιμοποίησε το Sucker Punch για να τελειοποιήσει τη τεχνική slow-motion και ότι θα τη χρησιμοποιήσει επιλεκτικά και όπου χρειάζεται στο καινούργιο Superman.
Τέλος το soundtrack, για τα δικά μου γούστα είναι από τα δυνατά σημεία του Sucker Punch.
Η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο σε όλη την ταινία και δεν είναι λίγες οι φορές που θα νομίζεις πως βλέπεις κάποιο ψαγμένο videoclip.
Τώρα που το σκέφτομαι αυτό ίσως να μην είναι και τόσο καλό!
Οι διασκευές στα πολύ γνωστά κομμάτια που ακούγονται είναι πάντως επιτυχημένες και το σημαντικότερο αρκετά ταιριαστές με το κλίμα της ταινίας.
Ειδικά η 5λέπτη εισαγωγή της ταινίας με τους ήχους του Sweet Dreams (Are Made Of This), με τα φωνητικά μάλιστα της Emily Browning (Babydoll) είναι καθηλωτική.
Ποια είναι λοιπόν η απάντηση στο αρχικό ερώτημα που θέσαμε στην αρχή του post.
«Τι ταινία ήθελε να κάνει ακριβώς ο Snyder;»
Από τη δική μου οπτική ο Snyder θέλησε να το παίξει ο Tarantino του Fantasy.
Προσπάθησε να κάνει μια ταινία με απλό σενάριο, γρήγορη πλοκή και να δείχνει cool πετυχαίνοντας μόνο το πρώτο, κάνοντας ταυτόχρονα και ένα tribute στις ταινίες που τον επηρέασαν, προφανώς σημαντικά.
Ό,τι ας πούμε έκανε ο Tarantino με το Kill Bill.
Μόνο που στη περίπτωση του Sucker Punch ο Snyder έπεσε σε βαθειά νερά.
Άλλο να κάνεις tribute σε όλα τα b-movie του πλανήτη κι άλλο σε ταινίες που είναι σκηνοθετημένες από έναν Scorsese ή Nolan ή σε ταινίες που αποτελούν ορόσημα στον κινηματογράφο (Lord of the Rings).
Ελπίζω απλά ο Snyder να έβγαλε το απωθημένο του με αυτήν την ταινία και στην επόμενη - που για μας τους φίλους των comics είναι πολύ σημαντική - να επικεντρωθεί σε αυτό που είναι πραγματικά καλός: στο visual κομμάτι.
Προφανής επιρροές του Snyder στο Sucker Punch.
Ή τουλάχιστον τι κατάλαβα εγώ.
Για οποιαδήποτε άλλη ταινία θα χαρώ να γράψετε σχετικά στα σχόλια.
Shutter Island
Η επιρροή φαίνεται καθαρά στο γεγονός ότι η Babydoll μετέτρεψε στο μυαλό της το ίδρυμα σε cabaret ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων.
The Matrix
Επίσης προφανές.
Ο φανταστικός κόσμος της Babydoll όταν χορεύει, ο οποίος βρίσκεται μέσα στο φανταστικό κόσμο του cabaret, ο οποίος βρίσκεται μέσα στον πραγματικό κόσμο.
Inception
Η «ικανότητα» της Babydoll να ονειρεύεται και να ζει μέσα στο όνειρο, παίρνοντας μάλιστα και τις άλλες κοπέλες μαζί της.
Lord of the Rings
Η 2η πίστα/αποστολή της Baydoll με την πολιορκία στο κάστρο και την εικόνα στη φωλιά του δράκου μέσα στο κάστρο, με τη λάβα από κάτω.
Πιο προφανές δε γίνεται!
I Robot
Και έλεγα τι μου θυμίζουν τα robot στην 3η πίστα/αποστολή!
* Credits στον φίλο Βilly Drum που με γλύτωσε από το ψάξιμο.
Ο οποίος έγραψε σε ένα σχόλιο και για τις ταινίες Reign of Fire (προφανώς για τη σκηνή με το δράκο) και Blood the Last Vampire.
Δεν τις έχω δει όμως, οπότε δεν έχω προσωπική άποψη.
Όποιος τις έχει δει μπορεί να γράψει σχετικά στα σχόλια.
ΥΓ1. Αν μας έδειχνε και κάποια σκηνή χορού, ίσως να προθέταμε και κάνα μιούζικαλ!
ΥΓ2. Θα σκάσω αν δε το ρωτήσω.
Η Carla Gugino γιατί μιλάει με ρώσικη προφορά;;;