Ο Thor δεν ήταν ποτέ το αγαπημένο μου κόμικ, αν και πάντα του έριχνα μια ματιά στο μαγαζί που είχαμε, πριν πολλά χρόνια.
Δεν είναι καν το μεγαλύτερο κομικ της Marvel και, σε συνδυασμό με το άκουσμα ότι ένας Σεξπηρικός Βρετανός ηθοποιός θα σκηνοθετούσε τη μεταφορά του (1η από το 1966) στη μεγάλη οθόνη, δε σας κρύβω ότι με απομάκρυνε ακόμη περισσότερο.
Από την άλλη όμως, σκέφτηκα περίπου όπως η Natalie Portman όταν της προτάθηκε ο ρόλος:
‘Ο Kenneth Brannagh θα σκηνοθετήσει superhero ταινία της Marvel;
Αυτό θέλω να το δω!’
Το στόρι σχετικά απλό:
Έπειτα από έναν αρχαίο κι επικό πόλεμο, οι Asgardians έχουν μια σχετική ειρήνη με τους Frost Giants of Jotunjeim, μια ειρήνη όμως που θα τελειώσει άδοξα καθώς ο Thor (Chris Hemsworth, Star Trek), την ημέρα της ενθρόνισης του στο θρόνο των Asgard, παγιδεύεται από τον άτακτο αδερφό του Loki (Tom Hiddleston).
Εξορίζεται στη Γη από τον ...
...πατέρα του Odin (Antony Hopkins) και ο Thor πέφτει κυριολεκτικά επάνω στην Jane Foster (Natalie Portman), μια αστροφυσικό που μελετά υπερφυσικά φαινόμενα στο Νέο Μεξικό.
Απογυμνωμένος από όλα τα αγαπημένα του πράγματα, συμπεριλαμβανομένου και του σφυριού του Mjolnir, ο Thor πρέπει να μάθει τι χρειάζεται για να γίνει αληθινός ήρωας, προκειμένου να διεκδικήσει πίσω το σφυρί και το θρόνο του.
Απέναντι του θα βρει τον Agent Coulson (Clark Gregg) – ναι, τον ίδιο Agent Coulson από το Iron Man και μέλος της S.H.I.E.L.D. – καθώς και άλλους πράκτορες της ίδιας οργάνωσης που αποτελούν μέρος της μυθολογίας του κόσμου της Marvel.
Επίσης, θα αντιμετωπίσει και τον μεγαλομανή αδερφό του και πλέον Βασιλιά, Loki, ο οποίος εξαπολύει το πιο τρομακτικό όπλο, τον Destroyer, για να σκοτώσει τον Thor και οποιονδήποτε σταθεί στο δρόμο του.
Η ιστορία του Thor κινείται σε 3 κόσμους – Midgard (γνωστός και ως Γη), Asgard και Jotunheim – κάθε ένας διαφορετικός και εκ διαμέτρου αντίθετος από τους άλλους και κάθε ένας με ξεχωριστή ταυτότητα κι εμφάνιση.
Ο Kenneth Brannagh – φανατικός του κόμικ στη παιδική του ηλικία κι ο ίδιος - εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει κόσμους που τους αισθάνεσαι αληθινούς, τουλάχιστον αυτό του το αναγνωρίζω.
Παρά τις επιφυλάξεις για τον σκηνοθέτη που είναι λογικό να έχει κάθε πιστός φαν του κομικ (και γενικά των superhero comic books), το Thor είναι από τις ταινίες που μπορούν να δημιουργήσουν έναν νέο Matthew Vaughn (καθόλου τυχαίο ότι ο εν λόγω σκηνοθέτης του Kick-Ass και του X-Men: First Class είχε αναλάβει 2 φορές το Thor αλλά για διαφορετικούς λόγους δεν έγινε ποτέ) ή να χαντακώσει τη καριέρα του Brannagh και να τον ξαναγειώσει στα θεατρικά μονόπρακτα της Βρετανίας.
Ταυτόχρονη πρεμιέρα για Ελλάδα και Αμερική στις 27 Απριλίου.
Δεν είναι καν το μεγαλύτερο κομικ της Marvel και, σε συνδυασμό με το άκουσμα ότι ένας Σεξπηρικός Βρετανός ηθοποιός θα σκηνοθετούσε τη μεταφορά του (1η από το 1966) στη μεγάλη οθόνη, δε σας κρύβω ότι με απομάκρυνε ακόμη περισσότερο.
Από την άλλη όμως, σκέφτηκα περίπου όπως η Natalie Portman όταν της προτάθηκε ο ρόλος:
‘Ο Kenneth Brannagh θα σκηνοθετήσει superhero ταινία της Marvel;
Αυτό θέλω να το δω!’
Το στόρι σχετικά απλό:
Έπειτα από έναν αρχαίο κι επικό πόλεμο, οι Asgardians έχουν μια σχετική ειρήνη με τους Frost Giants of Jotunjeim, μια ειρήνη όμως που θα τελειώσει άδοξα καθώς ο Thor (Chris Hemsworth, Star Trek), την ημέρα της ενθρόνισης του στο θρόνο των Asgard, παγιδεύεται από τον άτακτο αδερφό του Loki (Tom Hiddleston).
Εξορίζεται στη Γη από τον ...
...πατέρα του Odin (Antony Hopkins) και ο Thor πέφτει κυριολεκτικά επάνω στην Jane Foster (Natalie Portman), μια αστροφυσικό που μελετά υπερφυσικά φαινόμενα στο Νέο Μεξικό.
Απογυμνωμένος από όλα τα αγαπημένα του πράγματα, συμπεριλαμβανομένου και του σφυριού του Mjolnir, ο Thor πρέπει να μάθει τι χρειάζεται για να γίνει αληθινός ήρωας, προκειμένου να διεκδικήσει πίσω το σφυρί και το θρόνο του.
Απέναντι του θα βρει τον Agent Coulson (Clark Gregg) – ναι, τον ίδιο Agent Coulson από το Iron Man και μέλος της S.H.I.E.L.D. – καθώς και άλλους πράκτορες της ίδιας οργάνωσης που αποτελούν μέρος της μυθολογίας του κόσμου της Marvel.
Επίσης, θα αντιμετωπίσει και τον μεγαλομανή αδερφό του και πλέον Βασιλιά, Loki, ο οποίος εξαπολύει το πιο τρομακτικό όπλο, τον Destroyer, για να σκοτώσει τον Thor και οποιονδήποτε σταθεί στο δρόμο του.
Η ιστορία του Thor κινείται σε 3 κόσμους – Midgard (γνωστός και ως Γη), Asgard και Jotunheim – κάθε ένας διαφορετικός και εκ διαμέτρου αντίθετος από τους άλλους και κάθε ένας με ξεχωριστή ταυτότητα κι εμφάνιση.
Ο Kenneth Brannagh – φανατικός του κόμικ στη παιδική του ηλικία κι ο ίδιος - εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει κόσμους που τους αισθάνεσαι αληθινούς, τουλάχιστον αυτό του το αναγνωρίζω.
Παρά τις επιφυλάξεις για τον σκηνοθέτη που είναι λογικό να έχει κάθε πιστός φαν του κομικ (και γενικά των superhero comic books), το Thor είναι από τις ταινίες που μπορούν να δημιουργήσουν έναν νέο Matthew Vaughn (καθόλου τυχαίο ότι ο εν λόγω σκηνοθέτης του Kick-Ass και του X-Men: First Class είχε αναλάβει 2 φορές το Thor αλλά για διαφορετικούς λόγους δεν έγινε ποτέ) ή να χαντακώσει τη καριέρα του Brannagh και να τον ξαναγειώσει στα θεατρικά μονόπρακτα της Βρετανίας.
Ταυτόχρονη πρεμιέρα για Ελλάδα και Αμερική στις 27 Απριλίου.