Το καταλαβαίνω απόλυτα το να θες να κάνεις ένα remake του King Kong κάθε 20 χρόνια ή τίτλων όπως το Halloween ή το Friday the 13th.
Δε μπορώ να καταλάβω όμως γιατί να θέλεις να κάνεις το remake ενός Βρετανικού θρίλερ της σειράς, ειδικά όταν αυτό έχει μια από τις πιο απλές ιστορίες που έχουμε συναντήσει σε ταινίες του είδους.
2 Κορίτσια πάνε διακοπές, η μία εξαφανίζεται και η άλλη τη ψάχνει, ενώ η τοπική αστυνομία δεν είναι καθόλου φιλική.
Μάλιστα.
Το And Soon the Darkness του 1970 του Robert Fuest εξελίσσεται στη Γαλλία και οι ηρωίδες είναι δύο Βρετανίδες ενώ στο remake του Marcos Efron εξελίσσεται στην Αργεντινή και οι ηρωίδες ...
...είναι Αμερικανίδες.
Η Steph (Amber Heard, η οποία είναι και συν-παραγωγός στο φιλμ) και η Ellie (Odette Yustman, που πλέον θα τη βρίσκεται ως Odette Annable καθώς παντρεύτηκε και πήρε το όνομα του συζύγου της!) φτάνουν στο τέλος των διακοπών τους στην Αργεντινή.
Η Steph είναι η ντροπαλή, σχεδόν σεμνότυφη ενώ η Ellie είναι το κορίτσι που ...το πάει το γράμμα.
Για την ακρίβεια, η Ellie είναι τόσο υπερβολική – λέει σε όλους στο μπαρ ότι είναι διαθέσιμη, τη πέφτει στις ανδρικές τουαλέτες σε κάποιον, χορεύει το ‘I Touch Myself’ στη μέση του γεμάτου Αργεντινούς μπαρ – που απορώ πώς δεν τη βίασαν ομαδικά!
Στην τελευταία μέρα τους, αποφασίζουν να πάνε να τα πιουν στο παραπάνω μπαρ και ...αν έχετε δει αρκετά θρίλερ, θα ξέρετε ότι δυο sexy Αμερικανίδες σε ξένη χώρα δεν έχουν καλό τέλος.
Το επόμενο πρωί θα χάσουν το λεωφορείο και δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλο, αποφασίζουν να εξερευνήσουν τη περιοχή με τα ποδήλατά τους.
Η Ellie μένει μόνη της για κάποιο λόγο και την απαγάγουν, η Steph τη ψάχνει και δεν τη βρίσκει, ο μυστήριος Αμερικανός εμφανίζεται στο πουθενά να τη βοηθήσει (;) και ο τοπικός Σερίφης ‘συμπληρώνει μια αναφορά’.
Παρόλο το κλισέ του στόρι, το And Soon the Darkness θα μπορούσε να γίνει ένα καλύτερο φιλμ έχοντας πολλά στοιχεία να χρησιμοποιήσει, αλλά ο σκηνοθέτης Marcos Efron το μόνο που κάνει με ζήλο είναι να ασχολείται με πλάνα από την Αργεντίνικη επαρχία.
Για παράδειγμα, ο χαρακτήρας του Karl Urban δε πάει πουθενά, δεν κάνει τίποτα και ακόμα κι αν δεν υπήρχε καν στη ταινία δε θα καταλαβαίνατε την απουσία του.
Οι ντόπιοι, που θα μπορούσαν εύκολα να δώσουν ένα ανατριχιαστικό vibe στο όλο σκηνικό ή έστω να φαίνονται creepy, υπάρχουν μόνο για να αγνοούν τη πρωταγωνίστρια.
Είπαμε, το μόνο που κάνει καλά ο σκηνοθέτης είναι τα πλάνα-κάδρα από την εξοχή, τα τοπία που δένουν με την ατμόσφαιρα και κάποιες ενδιαφέρουσες γωνίες λήψεις – ένα γενικά καλογυρισμένο φιλμ.
Το σενάριο όμως είναι το χειρότερο στοιχείο της ταινίας.
Η ταινία είναι γεμάτη με απίστευτες υπερβολές και σεναριακές ευκολίες (μια κοπέλα κάνει σε μία μέρα ό,τι δεν κάνουν μεγαλόσωμοι άνδρες 6 μήνες τώρα που προσπαθούν, ειδικά όταν η λύση αποδεικνύεται τόσο εύκολη).
Όταν καταλαβαίνει ότι η φίλη της εξαφανίστηκε για τα καλά και ότι μπορεί να μην τη ξαναδεί ποτέ, αντιδρά σαν να έχει άλλα χίλια πράγματα στο μυαλό της.
Κανένα ξέσπασμα (ένα μόνο κι αυτό …αφήστε το καλύτερα), κανένα κλάμα παρά μόνο μια ενόχληση του στυλ ‘τι ταλαιπωρία μου έτυχε τώρα’ ή ‘το έσβησα το μάτι πίσω στο σπίτι φεύγοντας;’
Κρίμα γιατί από εμφάνιση όντως κλέβει τη παράσταση από την Odette.
Η νέα εκδοχή του And Soon the Darkness λοιπόν είναι ένα θριλεράκι της σειράς, χωρίς τίποτα καινούργιο και μια ταινία που θα ξεχάσετε αμέσως μόλις τελειώσει.
Όπως συμβαίνει πάντα στα remake – και εδώ στο FilmBoy δε θα σταματήσουμε να το λέμε – αν θέλετε να δείτε τη ταινία σωστά, δείτε και το original, έστω και μετά από το remake (όπως θα κάνω εγώ τις επόμενες ημέρες).
Αλλιώς, ο μόνος τρόπος για να σας μείνει αξέχαστη αυτή η ταινία είναι αν είστε λάτρης της Αργεντίνικης υπαίθρου.
Το And Soon the Darkness προβάλλεται από χθες 26 Μαΐου στις ελληνικές αίθουσες.
And Soon the Darkness trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
