Το Legend of the Fist: The Return of Chen Zhen του Andrew Lau (ή Lau Wai-keung) ταιριάζει πολύ στο μοντέρνο κύμα Κινέζικων ταινιών που βρίσκουν διανομή στην Αμερική και βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στο εθνικιστικό στοιχείο.
Προηγήθηκε το IP Man 2, το A Woman, A Gun and a Noodle Shop και το 71: Into the Fire μόνο τα τελευταία 2 χρόνια, κι έρχονται τα True Legend και 1911 σύντομα.
Σε όλες αυτές τις ταινίες ο Κινέζικος εθνικισμός και η υπερηφάνεια του λαού της Κίνας είναι το κύριο στοιχείο και, ενώ το IP Man 2 απέδειξε ότι μπορείς να παίξεις αυτό το χαρτί κάνοντας συγχρόνως πολύ καλή δουλειά στους χαρακτήρες και την αφήγηση και να κάνεις μια πολύ καλή ταινία, το Legend of the Fist υπερβάλει πολύ στον πατριωτισμό και ...
...ξεχνάει όλα τα άλλα.
Το Return of Chen Zhen – που προβλήθηκε στο Fantastic Fest και πήρε διανομή για λίγες αμερικάνικες αίθουσες στις 22 Απριλίου – είναι στην ουσία το sequel του Fist of Fury του 1972 με τον Bruce Lee, μιας ταινίας που ο Jet Li έκανε το remake ως Legend of the Fist το 1994 και που ο Donnie Yen το έπαιξε σε τηλεοπτική σειρά το 1995.
Το Return of Chen Zhen ξεκινά με μια σκηνή στο πεδίο μάχης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου όπου βοηθά τους Γάλλους να νικήσουν τους Γερμανούς.
Για την ακρίβεια, εξολοθρεύει σχεδόν μόνος του όλο τον Γερμανικό στρατό με ένα ζευγάρι μαχαίρια και τις γροθιές του, στη μοναδική epic σκηνή της ταινίας αν και στοιχειωδώς
Ο Chen επιστρέφει στη Shanghai όπου θα δει ότι η πόλη καταπιέζεται από τον Ιαπωνικό στρατό και, φορώντας το 'μολυβένιο' μουστάκι του οργανώνει την Αντίσταση από συναδέλφους του στο πόλεμο.
Διεισδύει στο νυχτερινό κέντρο Casablanca που ανήκει σε έναν πατριώτη αλλά και κερδοσκόπο του πολέμου (Anthony Wong Chau-Sang), γνωρίζει τη τραγουδίστρια Kiki (Qi Shu, New York, I Love You) και ντύνεται με τη στολή του Kato στο The Green Hornet τα βράδια για να σταματήσει τους Ιάπωνες.
Καλό ακούγεται, ε;
Αμ δε.
Η ταινία προσπαθεί σεναριακά να γίνει πολιτικό θρίλερ ή στη καλύτερη κατασκοπευτικό στυλ Shanghai, αλλά το αποτέλεσμα θα σας κάνει πολλές φορές να ξύσετε το κεφάλι σας με απορία.
Μάταια περίμενα όμως, γιατί το Return of Chen Zhen είναι ίσως η ταινία του Donnie Yen με τις λιγότερες σκηνές μάχης και τις πιο απλές.
Πέρα ίσως από την εναρκτήρια σκηνή στον πόλεμο (αν και ξαναλέω, είναι γελοιωδώς υπερβολική, ακόμα και για Yen) δεν υπάρχει καμία άλλη σκηνή που εντυπωσιάζει, ούτε καν η τελική αναμέτρηση στην οποία ο καλός τις τρώει χωρίς λόγο από την αρχή, μέχρι που θυμώνει σκεπτόμενος ξαφνικά όλα αυτά για τα οποία είχε έρθει εξαρχής να τον αντιμετωπίσει.
Γενικά η τελευταία σκηνή μοιάζει να βιάστηκε να τελειώσει.
Η παραγωγή είναι όπως πάντα προσεγμένη αν και όχι επική, η σκηνοθεσία μια χαρά χωρίς κάτι ιδιαίτερο και πέρα από κάποιες συγκινητικές στιγμές ειδικά με την Kiki, το φιλμ δεν έχει κάτι άλλο για να θυμάσαι.
Δε κατάλαβα την αναφορά στο The Green Hornet (η στολή που κλέβει ο Yen και το παίζει superhero είναι ακριβώς ίδια ...ίσως ήταν καλή ιδέα να έπαιζε ο Donnie Yen μαζί με τον Seth Rogen), αλλά δε βαριέσαι.
Για την ακρίβεια, βαριέσαι λίγο στη μέση της ταινίας αλλά anyway.
Το Legend of the Fits: Return of Chen Zhen το είδα χάρη στον Donnie Yen και το πολύ καλό IP Man 2 και χάρη στα εξαιρετικά σχόλιά σας για το IP Man.
Μισή ντροπή δική μου, μισή δική σας.
Α, και το Κινέζικο σινεμά δεν έχει καμία σχέση με τον Κορεάτικο.
Legend of the Fist: The Return of Chen Zhen... by FilmBoy-gr
