Μπορεί κάποιος να διαφωνούσε με την επιλογή της συγκεκριμένης σκηνής, καθόσον είναι πιο δημοφιλείς οι σκηνές πχ. με το Βλάση Μπονάτσο «Εγώ τα καλώδια φτίαχνω» ή τη Βαλέρια Χριστοδουλίδου «Έλα παπούλη!!» ή την πιο σεξουαλική σκηνή, όπου ένας Ηλίας Λογοθέτης ‘κόκαλο’ βλέπει την Αθηνά Τσιλήρα να βγάζει τα μάτια της με τη Βαλέρια Χριστοδουλίδου (εννοείται!).
Αλλά είμαι πεπεισμένος ότι το intro της ταινίας Γυναίκες Δηλητήριο του Νίκου Ζερβού είναι από τις πιο αστείες, ξεκαρδιστικές, θα έλεγα σκηνές με δύο από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς και κωμικούς, το Χάρρυ Κλυνν και το Σπύρο Παπαδόπουλο.
Η κάμερα ξεκινά με τον ‘κύριο Σεμπέκο’ που διαμαρτύρεται γιατί ‘...αυτό το… να μην το πει αριστούργημα, αλλά το… γιατί να μην το πει? το αριστούργημα’ το απορρίπτει το Κέντρο Κινηματογράφου, με το Χάρρυ Κλυνν να ...
...χαμογελά σατανικά με τον χαρακτηριστικό του τρόπο.
Μετά αρχίζει η εποποιία!!
Ξεκινάνε κι οι δυο να αναλύουν την υπόθεση της υποτιθέμενης ταινίας, με τον υποτιθέμενο πρωταγωνιστή να έχει βιάσει και ξεπαστρέψει το μισό γυναικείο πληθυσμό της Αθήνας, συμπεριλαμβανομένου και ενός πούλμαν με Αρσακειάδες (τι άλλο θα ακούσουμε!).
Το clue της υπόθεσης έρχεται όταν ο Κλυνν προσέχει στο σενάριο την σκηνή μετά τις Αρσακειάδες, όπου ένας πρώην αριστερός γίνεται βουδιστής μοναχός (ήμαρτον!) και φυσικά ο Παπαδόπουλος απαντά με απόλυτη φυσικότητα ότι ‘...η ταινία δεν πρέπει να έχει ένα πολιτικό μήνυμα? Τι… άντε, έτσι θα την αφήσουνε?’
Και τώρα ξεκινάει το κουφό!
Ο εκστασιασμένος, ντελιριακός και χειμαρρώδης τρόπος με τον οποίο ο Χάρρυ Κλυνν αναλύει τη δομή και το περιεχόμενο που πρέπει να έχει μια ταινία, ώστε να θεωρείται αναγνωρίσιμη από το κέντρο, ενώ παράλληλα κρατά την τηλεφωνική γραμμή ανοιχτή, κι ο θεατής είναι σε φάση ‘...τι λέει;;;’.
Και φυσικά έρχεται και η αποστομωτική απάντηση από τον Παπαδόπουλο, αφού ο Κλυνν έχει κατεβάσει τέχνες, μεταφυσικές έννοιες, εικόνες του ατόμου, τάσεις προσφυγής, τάσεις ροής, τάσεις ρεύματος και δεν ξέρω ‘γω τι, με ένα χαμόγελο κι ένα κουλ και καλά «Ντάξει! Άμα είν΄έτσι, γουστάρω κι εγώ!»
Και η σκηνή κλείνει με τον απίστευτο Χάρρυ Κλυνν, με ένα υπεροπτικό χαμόγελο (που περιέργως πάντα είναι σαν να παραπέμπει σε σατανικό!) να λέει μια από τις πιο θεϊκές και cult ατάκες του πιο σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.
Τι άλλο να πει κανείς?
Τι να σχολιάσει και να καταλάβει?
Κάθεται μόνο και βλέπει και εννοείται λύνεται από το γέλιο και τον παραλογισμό!
Είναι αυτό που έλεγε ο Χάρρυ Κλυνν σε μια από κείνες τις ιστορικές κασέτες του μαγνητοφώνου, που μεγάλωσαν γενιές και γενιές σαν το Νουνου: «Θα καραφλιάσετε, θα φλιπάρετε, θα σας φύγει ο κ*#@%$#!»
*Όχι μόνο η σκηνή αλλά και ολόκληρη η ταινία είναι ανεβασμένη στο YouTube.
Η Σκηνή του Χάρρυ Κλυν είναι η έναρξη της ταινίας.
1.jpg)
