Γιατί, ποιος δεν αγαπά ταινίες με δαιμονικά παιδιά;
Και όταν αυτό κρατά τη Βίβλο με βλέμμα 'Come Out, come out, wherever you are!' και υπάρχει και η ένδειξη ότι κάπου υπάρχει και μια θρησκόληπτη μαμά, έχω ήδη στρωθεί στο καναπέ και περιμένω να αρχίσει.
Το I'm Not Jesus Mommy (Man Made ο αρχικός τίτλος) θα θυμίσει σε πολλούς το πολύ καλό Splice αλλά εμένα μου φέρνει θεματικά περισσότερο στο (κακό τελικά) Grace του Paul Solet.
Έσκασε μύτη σε λίγες αμερικάνικες αίθουσες στις 6 Μαίου από τη πρωτάρα FilmDemic και είναι μια ταινία εξ ολοκλήρου φτιαγμένη από τον πρωτοεμφανιζόμενο Vaughn Juares (σκηνοθεσία, σενάριο, παραγωγή, φωτογραφία, μοντάζ) ο οποίος αρέσκεται ...
...να κάνει shorts τα τελευταία χρόνια.
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη Kimberly (Bridget McGrath), μία επιστήμων ειδική στη γονιμότητα, η οποία εμπλέκεται σε ένα πρόγραμμα κλωνοποίησης των πρώτων ανθρώπων.
Όταν επανακάμπτει από καρκίνο αποφασίζει ότι θέλει να κάνει παιδί, έτσι κλέβει ένα κλωνοποιημένο έμβρυο και το εμφυτεύει στη μήτρα της.
Όταν γεννιέται το παιδί, όλα φαίνονται να πηγαίνουν καλά καθώς εκείνη είναι μια σωστή μητέρα και το παιδί ένα υγιέστατο αγόρι.
Μαθαίνω ότι κάπου από κει η ιστορία παίρνει μια 'θρησκευτική' στροφή χωρίς να ξεφεύγει από το horror φυσικά.
Παρά το μέτριο trailer (είναι καλύτερο αν το δείτε ...χωρίς ήχο) και το τραβηγμένο της υπόθεσης, αποκλείεται να είναι τόσο κακό όσο το Orphan και τόσο αηδιαστικό όσο το Grace.
Φαινεται αξιοπρεπέστατη παραγωγή για low budget ανεξάρτητο horror και τα παιδιά-δαίμονες έχουν πάντα ένα καλό vibe όσον αφορά τα θρίλερ, έστω και για λίγα λεπτά (...ακόμα και το μέτριο Orphan είχε τις στιγμές του).
Εγώ θα του δώσω μια ευκαιρία.
I'm Not Jesus Mommy trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
