Ο αρκετά παραγωγικός Ιάπωνας σκηνοθέτης Miike Takashi (με 10 ταινίες στα τελευταία 4 χρόνια!) συστήνεται στους μη μυημένους, με την πιο φιλόδοξη ταινία του μέχρι τώρα, το 13 Assassins, ένα remake του κλασικού Jusan-nin No Shikaku του 1963.
Είναι η πρώτη του φορά που ασχολείται με ταινία εποχής με σαμουράι αλλά και η πιο εμπορική του ταινία ως τώρα, με καλή αποδοχή στα φεστιβάλ σε όλο το κόσμο, κέρδισε τους κριτικούς και διεκδίκησε 4 βραβεία στα Ιαπωνικά Όσκαρ καθώς και το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία.
Δεν έχω δει λίγες Γιαπωνέζικες ταινίες με σαμουράι, το αντίθετο θα έλεγα, αλλά το συγκεκριμένο δε θα το τοποθετούσα μέσα στα καλύτερα.
Το 13 Assassins χρωστάει πολλές από ...
...τις δάφνες του στη σκηνή μάχης η οποία κρατάει περίπου 50 λεπτά(!) αλλά για μένα αυτός είναι και ο λόγος που την κάνει μια καλών προθέσεων αλλά εν τέλει μέτρια ταινία.
Βρισκόμαστε στα 1840 στην Ιαπωνία, μια εποχή που οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις έχουν εξαφανιστεί από τη χώρα μέχρι που ο κακός αδερφός του Shogun, Naritsugu (Inagaki Goro) παίρνει την εξουσία και ξεκινά μια εκστρατεία σκληρότητας εναντίον του λαού, βασανίζοντας αθώους με απίστευτη σκληρότητα.
Χαρακτηριστική είναι η σκηνή που παρουσιάζεται μια κοπέλα, η κόρη ενός γεωργού, της οποίας τα άκρα έκοψε για να την έχει παιχνίδι του!
...Ναι, ο τύπος είναι κάτι παραπάνω από άρρωστος (κάνει σκοποβολή σε μωρά!!).
Θα πρέπει να αντιμετωπίσει και τον Hanbei (Masachika Ichimura), έναν πρώην συμπολεμιστή του ο οποίος παραμένει πιστός στον Άρχοντα.
Γνωρίζοντας ότι τους οδηγεί σε αποστολή αυτοκτονίας (13 έναντι 200), ο Shinzaemon σχεδιάζει μια ενέδρα σε ένα χωριό με την ελπίδα να ξεπεράσει τις μικρές πιθανότητες με ένα έξυπνο σχέδιο.
Πολλές ταινίες με σαμουράι απεικονίζουν έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που γνωρίζουμε και το 13 Assassins το κάνει στον υπερθετικό βαθμό.
Εδώ οι σαμουράι δεν είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, δε ζουν στον ίδιο κόσμο με τους υπόλοιπους, μένουν σε 'χάρτινα' σπίτια χωρίς έπιπλα και φωτισμό, δεν έχουν ανάγκη ύπνου και τροφής παρά μόνο από έναν κώδικα τιμής τον οποίο προσεύχονται να τον χρησιμοποιήσουν κάποτε.
Για γυναίκες ούτε λόγος.
Όλη η ταινία εξελίσσεται σε ένα μέρος που μοιάζει με το Άγιο Όρος χωρίς τις προσευχές.
Στα πρώτα 50 λεπτά της ταινίας δεν υπάρχει καθόλου δράση.
Στο 2ο 50λεπτο, αυτό της ενέδρας και της πολεμικής σκηνής, υπάρχουν κάποια έξυπνα κόλπα (για παράδειγμα οι φλεγόμενοι αγριόχοιροι!) αλλά καμία επική σκηνή ή έστω κάτι φοβερό που θα σου μείνει στο μυαλό.
Budget υπήρχε ικανοποιητικό και μπορούσαμε να δούμε κάτι ξεχωριστό, αντίθετα η κάμερα στο χέρι, τρεμάμενη κατά διαστήματα, δεν ικανοποιεί και περισσότερο μπερδεύει.
Το 13 Assassins έχει στιγμές σοκαριστικής σκληρότητας, διαστροφής και σουρεαλισμού αλλά την ίδια στιγμή ασχολείται και με θέματα όπως το καθήκον, η αδελφότητα και η θυσία.
Δε γνωρίζω ακόμα πόσο πιστό είναι στο original φιλμ (θα το δούμε στα Remake Originals, αρκεί να υπάρχει κάπου) αλλά αν θέλετε να δείτε πώς θα μπορούσε να γίνει μια αντίστοιχη ταινία αριστούργημα, δείτε το Seven Samurai του Akira Kurosawa.
Τότε θα καταλάβετε και το δικό μου μέτρο σύγκρισης, τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ του 10-star movie και ...του 13 Assassins.
Προβλήθηκε στην Αμερική στις 29 Απριλίου σε λίγες αίθουσες.
13 Assassins trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
