Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσώκος.
Επιτέλους, θα αναφωνήσουν πολλοί αναγνώστες και κυρίως αναγνώστριες του Filmboy!
To Water for Elephants κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες μετά από ένα μπαράζ αναβολών.
Βασισμένο στο ομώνυμο δημοφιλές ιστορικό μυθιστόρημα της Sara Gruen, εκτυλίσσεται το 1931, την εποχή του μεγάλου οικονομικού κραχ και μας διηγείται την ιστορία του Jacob Jankowski (Robert Pattinson, The Twilight Saga: Eclipse) ο οποίος πάνω που έδινε τις τελικές του εξετάσεις για να αποφοιτήσει ως κτηνίατρος μαθαίνει για τον θάνατο τον γονιών του.
Επιπλέον αναγκάζεται να φύγει απ'το σπίτι του καθότι ο πατέρας του χρώσταγε στο κράτος λόγω δανείων και δωρεάν εκτροφής ζώων.
Μετά από αυτό, νιώθει πως δεν του χει απομείνει τίποτα και ...
...εξαπολύει ένα οδοιπορικό που θα τον οδηγήσει σε ένα τρένο.
Το τρένο αυτό τυγχάνει να κουβαλάει τα μέλη και τα set ενός τσίρκου και στο σημείο αυτό η ζωή του θα αρχίσει να αλλάζει.
Για αρχή να δηλώσω πως ούτε το βιβλίο έχω διαβάσει, ούτε φαν του Pattinson είμαι.
Πιστεύω αυτός και ο Radcliffe (Harry Potter) έχουν δρόμο μπροστά τους για να αποδείξουν ότι είναι ηθοποιοί,πέρα απ΄τους ρόλους που τους έκαναν δημοφιλείς.
'Οσον αφορά την ταινία,έχουμε ένα ξεκίνημα, σχεδόν καρμπόν με του Τιτανικού. Ο γέρο-Jacob διηγείται σε έναν νεαρό τη ζωή του και αρχίζει η αναδρομή στο παρελθόν.
Γλυκύτατος ο παππούλης (Hal Holbrook), ειδικά εκεί που συγκινείται βλέποντας την παλιά φωτογραφία της γυναίκας του.
Αρχικά είναι απόκληρος, τον καλύπτουν κάποιοι με τους οποίους γίνεται φίλος, γνωρίζει το αδίστακτο αφεντικό ονόματι Όγκαστ (Christoph Waltz, The Green Hornet) και όλως τυχαίως θα κάτσει σκηνικό όπου θα τον συμπαθήσει.
Και ξανά, όλως τυχαίως η Μαρλένα (Reese Whitherspoon, How Do You Know) η γυναίκα που θα ερωτευθεί θα'ναι του αφεντικού.
Που παριστάνει και καλά την αμίλητη, αλλά με τον Jacob...
Ε, μετά φαντάζεστε ...!
Η ανασύσταση της εποχής καταρχάς, ήταν όμορφα και γλυκά δοσμένη.
Τα κοστούμια, τα έπιπλα, η μουσική ταιριαστά με την εποχή.
Το όλο στήσιμο με το τσίρκο και τα ζώα τονίζει την 'παραμυθένια' μυθιστορηματική αίσθηση και σου φτιάχνει τη διάθεση.
Γενικά όλα είναι πολύ προσεγμένα,από τον σκηνοθέτη Francis Lawrence (Constantine, I am Legend) και το επιτελείο του. (Μπράβο του και τον είχα για εφετζή μόνο!).
Οι ρόλοι πάλι είναι συνηθισμένοι και το αν θα ενδιαφερθείς εξαρτάται καθαρά απ'τις ερμηνείες.
Ξεχώρισα τον Waltz, ο οποίος παριστάνει τον καλό με την υπόγεια σκληρότητα.
Πολύ πειστικός, χωρίς υπερβολές ΚΑΙ στα σημεία που αγριεύει ΚΑΙ όταν δείχνει πιο ευάλωτος.
Ζει στο πετσί του τον ανταγωνισμό με τα άλλα τσίρκα και το βγάζει σε όλους,ανθρώπους και ζώα.
Σημαντικές σκηνές, εκεί που αγριεύει και πάει να δείρει με λοστό τον ελέφαντα, σε όσες απειλεί τον Jacob αλλά και εκεί που 'λυγίζει' μπροστά στη γυναίκα του.
Πραγματικά σε κάνει να πιστεύεις ότι αν και φαινομενικά ήρεμος, αυτός ο άνθρωπος είναι τόσο αδίστακτος που πετάει τους εργάτες του απ'τα βαγόνια για να μην πεινάσει ο ίδιος.
Η Reese Witherspoon ...δεν λέω, είναι καλή ηθοποιός, δεν είναι ανέκφραστη.
Αλλά λόγω χαρακτηριστικών, εξακολουθεί να μου φαίνεται πολύ παιδούλα και κάποιες φορές δεν πείθεσαι για το όλο μοιραίο παρουσιαστικό της.
Σαν να προσπαθεί ακόμα να πείσει ότι δεν είναι ...Legally Blonde.
Όσο για Robert;
Εντάξει, δεν θάβω...τελείως.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι διχάστηκα.
Το παλαιακό λουκ του ταίριαζε περισσότερο.
Τόνιζε πιο πολύ τα - όπως λένε - James Dean χαρακτηριστικά του, μακριά απ'τα ασημένια στήθη, τα περίεργα μαλλιά και τις ψευτο-emo υπερβολές του Twilight.
Και σε κάποιες σκηνές καταφέρνει και βγάζει ένταση και συναίσθημα.
Σε άλλες όμως είναι τελείως ανέκφραστος με αυτή τη μόνιμη ξυνίλα, σαν να τον έχουν πυροβολήσει στη μούρη και τα αμήχανα μειδιάματα στα χείλη.
Μπορεί να'ναι και στοιχεία του ρόλου του, δεν ξέρω.
Μπορεί να μην έχει απόλυτα ταιριαστή χημεία με τη συμπρωταγωνίστρια του (αυτά τα ''I fucked you'' στα βραβεία MTV τον μάραναν).
Όταν βγάζει αυτό το πιο δυναμικό και τσιτωμένο, κάτι πάει να γίνει.
Αλλού όμως, μου φαίνεται πολύ ξύλινος και αγγούρι και δεν πείθει.
Μπορεί να γίνει κάτι παραπάνω από poster boy για τα κοριτσάκια/αμερικανάκια;
Προς το παρόν άστο αγόρι μου, έχεις δρόμο ακόμα για να γίνεις DiCaprio.
Οι υπόλοιποι χαρακτήρες,όπως οι εργάτες/φίλοι του Jacob έχουν μικρούς ρόλους και το σενάριο δεν δίνει ιδιαίτερη βάση στη φιλία τους.
Έτσι όταν κάποιοι πεθαίνουν, δεν αισθάνεσαι κανά ιδιαίτερο συναισθηματικό αντίκτυπο.
Του πεταματού και αυτοί.
Πέρα απ'τον Waltz που υποδύεται το αφεντικό, δεν προλαβαίνεις να νιώσεις την αγωνία κανενός άλλου.
Προφανώς,ήθελαν να εστιάσουν στο ρομάντζο αλλά η ταινία θα επωφελούνταν αν τόνιζε κι άλλο τον ανταγωνισμό, τις σχέσεις με το αντίπαλο τσίρκο.
Πέρα από κάποια λόγια του Όγκαστ, δεν μαθαίνεις τίποτα για τα υπόλοιπα τσίρκα.
Το χιούμορ μου άρεσε πάντως.
Ίσως γιατί προέκυπτε απ'το interaction με τα ζώα.
Η σκηνή που νομίζει ο Pattinson ότι τον δάγκωσε το λιοντάρι, κορυφαία.
Συν η χαριτωμένη σχέση με την ελεφαντίνα, η οποία παίζει και σημαντικό ρόλο στην πλοκή.
Οι σχέσεις με τα ζώα - τρυφερές ή χιουμοριστικές - θα σας αγγίξουν.
Πάντως και αυτές θα μπορούσαν να αναπτυχθούν περισσότερο.
Ξέρεις πότε θα συμβεί το καθετί και ας μην έχεις διαβάσει το βιβλίο.
Ποιοι και που θα μιλήσουν, θα φιληθούν και θα ερωτευθούν, ποιοι θα παίζουν λίγο και μετά ...άντε γεια, πότε θα μπει το χιούμορ κλπ.
Υπάρχουν πολλά κλισέ, προβλέψιμη ροή και κάποια μέρη του story δεν αναπτρύσονται αρκετά για να εστιαστεί η ταινία στο ρομάντζο.
Επιπλέον η επαναφορά στο παρόν και συνηθισμένη μου φάνηκε και απότομη.
Νόμιζες ότι θα είχε και άλλο story.
Θετικό πάντως ότι προς το τέλος θα σου περάσει πολλά μηνύματα για τα γηρατειά.
Και οι φωτογραφίες ...θα σε μελαγχολήσουν.
Για φαντάσου να χεις περάσει όλα σου τα παιδικά χρόνια να παίζεις σε τσίρκο με ζωάκια (ζωάρες μάλλον!).
Εν κατακλείδι, ένιωσα ότι βλέπω απλά ένα ακαδημαϊκά γυρισμένο ρομάντζο εποχής με τη κλασική χολιγουντιανή συνταγή για να αρέσει σε όλους.
Κάποιες ερμηνείες και λίγο το χιούμορ το σώζουν απ'το να χαρακτηριστεί μεταμφιεσμένο Aρλεκιν.
Όχι ακριβώς μέτριο αλλά συνηθισμένο και ανά σημεία 'λίγο' όπως κάθε καλή τηλεταινία που θα πετύχεις τα κυριακάτικα μεσημέρια.
- Η συγγραφέας του βιβλίου είχε κάνει πολύμηνη έρευνα για τα ιστορικά γεγονότα της εποχής (το αντίπαλο τσίρκο των αδερφών Ρίνγκλινγκ ήταν υπαρκτό), καταγράφοντας όσο πιο πιστά την δύσκολη ζωή των τσίρκων στο μεγάλο Κραχ.
- Η ιστορία έχει βιβλικές παραπομπές στον Ιακώβ και το βιβλίο περιέχει φωτογραφίες από πραγματικά τσίρκα και περφόρμερ της εποχής.
Water For Elephants trailer 2 by FilmBoy-gr
1.jpg)
