Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσώκος.
Την ταινία την είχα ξαναδεί μικρός και μου’χε αφήσει καλή αίσθηση, αλλά σίγουρα ξαναβλέποντας την μεγαλύτερος, θα την αντιμετώπιζα με άλλο μάτι καθότι θα έπιανα πιο εύκολα, τις πολιτικές και ιστορικές νύξεις.
Και μπορώ να πω ότι είναι μια απ'τις καλές, παλιότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Σίγουρα όχι τέλεια σαν ταινία, αλλά περνάει αποτελεσματικά το μήνυμα της, οπότε καλή.
Το Μάθε Παιδί Μου Γράμματα έχει να κάνει με ένα χωριό της ορεινής Αρκαδίας (η ταινία έχει γυριστεί κυρίως στη Στεμνίτσα) λίγο μετά τη μεταπολίτευση.
Τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου πεσόντων κατά την Κατοχή αναστατώνουν την τοπική κοινωνία, καθώς ...
...παραλείπεται το όνομα του Χρήστου Καναβού, ενός κομμουνιστή αντιστασιακού που σκοτώθηκε στην περιοχή.
Ο Περικλής (Βασίλης Διαμαντόπουλος), συντηρητικός διευθυντής του Γυμνάσιου, έρχεται σε σύγκρουση τόσο με τη γυναίκα του Ελπίδα (Άννα Ματζουράνη) όσο και με τους δυο γιους του Σωκράτη (Νίκος Καλογερόπουλος - μορφάρα!) και Δημοσθένη (Κώστα Τσάκωνα - ακόμα πιο τρελή μορφάρα!) που υπερασπίζονται το δικαίωμα της Χρυσάνθης Καναβού (Ειρήνη Καζάκου) και της οικογένειάς της (πατέρας, γιαγιά) να καταθέσουν στεφάνι στη μνήμη του Καναβού.
Ένα θετικό της είναι ότι σε σχέση με άλλες κοινωνικοπολιτικές ταινίες είναι πολύ πιο ευχάριστη στο πως κυλάει και λιγότερο βαρετή.
Και αυτό με τα μικρά μπολιάσματα χιούμορ από δω και από κει.
Απλώς, βελτιώνουν το ρυθμό της.
Παίζουν και θρύλοι του ελληνικού σινεμά.
Βασίλης Διαμαντόπουλος (Νόμος 4000 και το Εκμέκ Παγωτό, που ήταν θυμάμαι απ'τα πρώτα σήριαλ του Mega!).
Άρχοντας, με αυτό το παλιό αυστηρό επιβλητικό στυλ, που παίζαν τότε οι πιο γέροι ηθοποιοί.
Απίστευτο βλέμμα και όταν κάνει και αυτό το τρέμουλο με το χέρι....σε πιάνει συγκίνηση για τον χαμό αυτών των ηθοποιών. (τίποτα δεν κρατάει για πάντα δυστυχώς...)
Νίκος Καλογερόπουλος (Λούφα και Παραλλαγή …το original).
Φοβερή φάτσα να τον βλέπεις νεαρό!
Και fun των Boney M!
Πέρα απ'το χαβαλέ και στα δραματικά του συγκλονιστικός, ειδκά το ξέσπασμα στο τέλος.
Ο Τσακωνάρας, αν και με μικρό ρόλο, έχει πολλές χαρακτηριστικές σκηνές και ατάκες (μα...αντανάκλαση με την καράφλα του στον ήλιο; Θεϊκό!).
Και αυτό το αλησμόνητο: ''6 χρόνια στο δημοτικό, 6 χρόνια στο Γυμνάσιο...κλπ''.
Τα χωνε και αυτός καλά γενικά.
Χέστηκα για τις βιντεοταινίες, οι μορφάρες δεν κρίνονται με βάση καλλιτεχνικά κριτήρια.
Ήμασταν και είμαστε ακόμα βουτηγμένοι στα σκατά.
Και τραβάει (επικίνδυνα) χρόνια αυτή η κολόνια.
Οι υπόλοιποι, έχοντας μικρά ρολάκια, την παλεύουν γενικά, αν και παίζουν κάπως flat, με φωτεινή εξαίρεση τον μπαμπά της Χρυσάνθης (Χρήστος Καλαβρούζος), ιδιαίτερα εκεί που διηγείται την ιστορία του παππού της.
Δεν πολύσκαμπάζω από πολιτική και ιστορία, μαθαίνω ότι μπορώ.
Όμως, το μήνυμα της ταινίας, όπως το εξέλαβα, πολύ δυνατό.
Δεν θα λεγα ότι είναι πολιτική προπαγάνδα.
Έχει να κάνει με τα ιδανικά μιας χώρας και τί αυτά θα’πρεπε να πρεσβεύουν.
Πατριωτισμό και δημοκρατία.
Και πάνω απ'όλα ΑΛΗΘΕΙΑ.
Αλλά, με παιδεία που φυτοζωεί και δεν δίνει περιθώρια στον άνθρωπο να εξελιχθεί, με τρόπο ζωής που πρέπει να βασίζεται ντε και καλά στα ...χρηστά ήθη (χμ, ναι, προκόψαμε και με αυτά)... και με το να διαχωρίζεις αν πρέπει να μνημονευτεί κάποιος σύμφωνα με το αν είναι κομμουνιστής ή όχι, τότε αποδεικνύεται ότι ο 'πατριωτισμός' και η 'δημοκρατία', έχουν χτιστεί σε σαθρές βάσεις.
Συγγνώμη αν ξέφυγα λίγο.
Μια καλή ταινία, όχι τέλεια (πολύ απότομο τέλος ρε παιδιά), αλλά που σου περνάει δυνατά και αποτελεσματικά το μήνυμα της.
Μάθε Παιδί Μου Γράμματα trailer by FilmBoy-gr
1.jpg)
