Το πιο ογκώδες, δημοφιλές και αγαπημένο μέχρι τότε βιβλίο της σειράς.
Η ταινία μεγάλο στοίχημα.
Και πολλά ξεκίνησαν επεισοδιακά.
Ξανά μανά, αλλαγή σκηνοθέτη.
Ο Alfonso Cuaron αρνείται να συνεχίσει(γιατί ρε Alfonso; snif snif...), προσλαμβάνεται ο Mike Newell του 4 Γάμοι και μια Κηδεία (ωχ!) και μεις θα δούμε την κηδεία καθώς υπήρξαν εξαρχής διαφωνίες.
Για να αναλάβει το Κύπελλο της Φωτιάς, ο Newell απέρριψε να σκηνοθετήσει την ταινία "Ο Επίμονος Κηπουρός", στην οποία πρωταγωνιστεί ο Ρέιφ Φάινς.
Ο Νιούελ είναι ο πρώτος Βρετανός σκηνοθέτης της σειράς ταινιών.
Εδώ μπήκαν οι πρώτοι σπόροι του να χωριστεί σε δύο μέρη.
Η Warner ήθελε, ο Newell όχι.
Τελικά, αυτό δεν έγινε με αποτέλεσμα κάποια πράγματα που θα έδιναν περισσότερη ανάπτυξη στους ήρωες και πιο επικούρα στη δράση να μείνουν απ'έξω.
Και να σκεφτείτε πως η ταινία διαρκούσε και πάλι κανά 2,5ώρο!
Τελικά ποιος είχε δίκιο;
Ποιοι θα δικαιωθούν;
Βιβλιοφάγοι ή κινηματογραφόφιλοι;
Πάμε πρώτα στα της ιστορίας.
Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου ήταν "Το Τρίαθλο Μαγείας".
Aκολουθούμε το Χάρι Πότερ στην τέταρτη χρονιά του στο Χόγκουαρτς, όπου και επιλέγεται από το Κύπελλο της Φωτιάς να πάρει μέρος στο Τρίαθλο Μαγείας, έναν πολύ επικίνδυνο διαγωνισμό.
Ο Χάρι Πότερ βλέπει ένα όνειρο για κάτι που συμβαίνει.
Βλέπει τον Βόλντεμορτ να κάνει σχέδια μαζί με τον Πίτερ Πέτιγκρου (ποντικομούρης απ'το 3ο) και έναν άνδρα που δεν αναγνωρίζει.
Ρον και Ερμιόνη ανησυχούν για τα όνειρα του Χάρι.
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κουίντιτς επιτρέπει στο Χάρι να ξεχαστεί.
Όμως, οι ακόλουθοι του Βόλντεμορτ, γνωστοί ως Θανατοφάγοι εμφανίζονται και τρομοκρατούν τους θεατές και κατασκηνωτές του αγώνα.
(Ανάμεσα σε αυτούς ο πατέρας του Μάλφοι, που επιστρέφει απ'το 2ο).
Στο Χόγκουαρτς, ο Ντάμπλντορ συστήνει τον Άλαστορ "Τρελομάτη" Μούντι (ιδανικός θα λέγαμε ο Brendan Gleeson) ως το νέο καθηγητή άμυνας κατά των σκοτεινών δυνάμεων.
Επίσης ανακοινώνει ότι το σχολείο θα φιλοξενήσει το Τρίαθλο Μαγείας στο οποίο ένα μάγος από τις τρεις σχολές μαγείας διαγωνίζεται σε τρεις διαφορετικούς άθλους.
Ο Σέντρικ Ντίγκορι (πρώιμο Pattinson-ικό hint εδώ!) επιλέγεται να εκπροσωπήσει το Χόγκουαρτς, ο πρωταθλητής του Κουίντιτς Βίκτορ Κραμ, το Ινστιτούτο Ντάρμστρανγκ και η Φλερ Ντελακούρ την Ακαδημία Μαγείας Μπομπατόν.
Το Κύπελλο όμως θα επιλέξει απρόσμενα και έναν τέταρτο, το Χάρι.
Ο Χάρι όμως είναι ανήλικος και γι' αυτό δεν μπορεί να συμμετέχει.
Τότε οι καθηγητές του Χόγκουαρτς μαζί με τους μαθητές μοιάζουν καχύποπτοι.
(όπως στο 2ο).
Άφήστε δε που ο Χάρι έχει στα πόδια του και τη ρεπόρτερ Ρίτα Σκίτερ (Μιράντα Ρίτσαρντσον) σε ένα ρόλο που σατιρίζει πετυχημένα, το ματαιόδοξο και γεμάτο ψέμματα και κουτσομπολιά κόσμο, των 'κίτρινων' εντύπων.
Στο πρώτο τους μάθημα ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις, οι μαθητές μαθαίνουν τις τρεις Ασυγχώρητες Κατάρες.
Την Ανώτατη Κατάρα που αφαιρεί την ελεύθερη βούληση, τη Βασανιστική Κατάρα που βασανίζει και τέλος τη Θανατική Κατάρα που προκαλεί θάνατο.
Στον πρώτο άθλο, κάθε ένας από τους πρωταθλητές, παίρνουν οδηγίες να πάρουν το χρυσό αυγό που φυλάει ένας δράκος.
Όλοι οι συμμετέχοντες επιτυγχάνουν.
Με το χρυσό αυγό, ο Χάρι έμαθε ποιος είναι ο επόμενος άθλος.
Θα πρέπει να πάρει κάτι πολύτιμο πίσω, το οποίο κρύβεται μέσα στη λίμνη.
Και σε αυτόν τον άθλο όλοι επιτυγχάνουν.
Καθώς ο Χάρι περιμένει στο γραφείο του Ντάμπλντορ, η περιέργειά του τον οδηγεί στο συντριβάνι αναμνήσεων του Ντάμπλντορ.
Τότε γίνεται μάρτυρας μιας δίκης στην οποία ανακρίνεται ο Θανατοφάγος Ίβαν Κιρκόροφ που αναφέρει την ταυτότητα κάποιων Θανατοφάγων, συμπεριλαμβανομένων του καθ.Σνέιπ και του Μπάρτυ Κράουτς Τζούνιορ.
Ο Ντάμπλντορ αναφέρει την ακεραιότητα του Σνέιπ και ο Μπάρτυ Κράουτς ο Γηραιότερος στέλνει το γιο του στο Αζκαμπάν.
Καθώς ο Χάρι, προχωρά στο κάστρο, ο Σνέιπ τον κατηγορεί ότι έκλεψε συστατικά για να φτιάξει πολυχημικό φίλτρο με το οποίο κάποιος μπορεί να μετατραπεί σε όποιον θέλει.
Μέχρι στιγμής έχουμε τελικά την καλύτερη ταινία της σειράς, η οποία παίρνει την επική διάρκεια και φωτεινότητα των πρώτων, τη συνδυάζει με το σκοτάδι του 3ου και καταλήγει να είναι η ωριμότερη, πιο περιπετειώδης και πιο χιουμοριστική της σειράς.
Απ'την πρώτη στιγμή που την είδα στα σινεμά, με είχε αιχμαλωτίσει.
Τώρα καταλαβαίνω γιατί θεωρείται απ'τα αγαπημένα βιβλία της σειράς.
Μιλάμε, συμβαίνουν πολλά επικά σκηνικά εδώ μέσα.
Πρώτον, η μόνη που δεν βλέπεις κακούς θείους και ξαδέρφια (oh god, thank you!).
'Οχι μόνο δεν νιώθεις να βαριέσαι (παρ'όλο το 2,5ώρο) αλλά σε πολλές σκηνές θα αγωνιάς και θα σου σηκώνεται η τρίχα.
Τι να πρωτοπείς;
To όλο σκηνικό με τους αγώνες αντικαθιστά κάθε ανάγκη για Quidditch.
Η αλληλεπίδραση των χαρακτήρων, ακόμα πιο πετυχημένη, με τις αντιδράσεις των παιδιών στα ερωτικά σκιρτήματα, να δίνουν ρέστα.
Εντάξει φιλί και χούφτωμα, δεν θα δούμε ακόμα (γι'αυτό θέλαμε πάλι τον Cuaron, μπας και...).
Αλλά μόνο για τη σκηνή του χορού αξίζει.
Έχει μια τόσο γλυκιά αφέλεια μέσα στο χιούμορ και το ρομάντζο της, που το καταδιασκεδάζεις και εθίζεσαι.
Και αυτό γιατί παρεμβάλλονται πετυχημένα μικρές δόσεις χιούμορ, που σου ανεβάζουν τη διάθεση.
Δηλαδή χαριτωμένα αλλά όχι σαχλαμαρέ σκηνικά.
(Εεεπ, πάνω το χέρι ύπουλε!)
Εδώ αρχίζεις να συμπαθείς ακόμα πιο πολύ το σπασικλάκι/Ερμιόνη, ο τρόπος που ωρύεται στο Ρον, την κάνει πιο πιστευτή σαν ερμηνεία.
Βλέπουμε και τις πρώτες υπόνοιες του ότι γουστάρονται οι δυο τους.
Και ο Χάρι με το Ρον οριστικά πια δεν μπορείς να φανταστείς άλλους στη θέση τους.
Ακόμα και η δική τους σχέση περνάει πλέον από ουσιαστικότερη δοκιμασία και συγκινεισαι βλέποντας τους να μαλώνουν και να τα ξαναβρίσκουν.
Οι σκηνές τους ισορροπούν ιδανικά, ανάμεσα στην σαχλή παιδικότητα και την εφηβική οργή.
Ο Χάρι επίσης θα τολμήσει το πρώτο του φλέρτ με την κινεζούλα Τσο, αλλά αν θέλετε φιλί θα πρέπει να περιμένετε λίγο ακόμα. (για το ρόλο της Τσο Τσανγκ, πάνω από 3.000 κορίτσια έκαναν δοκιμαστικό).
Είχε πλάκα πάντως, βλέποντας τον να της ζητάει διστακτικά, να πάνε μαζί στο χορό.
Η δράση πολύ καλή, μέγιστο παράπονο το γιατί έκοψαν τις μάχες των υπόλοιπων διαγωνιζόμενων, με τους δράκους.
Δεν υπήρχε κανένας λόγος γι'αυτό.
Αφαίρεσαν πολλά από μια σκηνή, που ήταν μεν αρκετά καλή αλλά θα μπορούσε να είναι συναρπαστικότερη.
Αρκετή αγωνία στη δεύτερη δοκιμασία με τα υδρόβια πλάσματα.
Ο Ντάνιελ Ράντκλιφ έπαθε δύο μολύνσεις στο αυτί κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μέσα στο νερό.
Στο τέλος σου ρχεται και σένα να ζητωκραυγάξεις όταν ο Χάρι επιδεικνύει αυταπάρνηση και όλοι τον συγχαίρουν.
Ναι, θα το νιώσεις αυτό!
Ίσως γιατί έχουν μεγαλώσει πλέον τόσο πολύ όλοι τους, που οι αντιδράσεις σε αυτά που ζουν φαίνονται πιο πιστευτές και ανθρώπινες.
Και σε κάνουν και σένα να τα νιώθεις και να τα ζεις περισσότερο.
'Η μήπως το χειρότερο για τους ήρωες μας;
Εδώ η ταινία, θα σκοτεινιάσει πραγματικά.
Θα υπάρξει θάνατος.
Ένας θάνατος που θα σημαδέψει τον Χάρι, θα τον γεμίσει τύψεις και θα καθορίσει τον χαρακτήρα του στη συνέχεια.
Τρίτος και τελευταίος άθλος.
Η σκηνή του τρίτου άθλου με το ζωντανό λαβύρινθο, είναι βασισμένη σε ιδέα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ για την ταινία The Shining που ποτέ δεν υλοποίησε.
Οι τέσσερις συμμετέχοντες τοποθετούνται μέσα σε ένα τεράστιο λαβύρινθο, με στόχο να φτάσουν στο κύπελλο.
Ο Κραμ κάτω από την επιρροή Κατάρας αφοπλίζει την Φλερ και προσπαθεί να κάνει το ίδιο στον Σέντρικ.
Ο Χάρι σώζει το Σέντρικ και οι δύο τρέχουν προς το κύπελλο.
Ένας ακόμη άχαρος Pattinson, σε μια όμορφη σκηνή καθώς εκτιμά την κίνηση του Πότερ και τρέχουν μαζί για τη νίκη.
Γενικά δεν είδαμε πολλή συσχέτιση μεταξύ τους, αλλα μας αρκούσαν λίγες και καλές στίγμες, όπου καταλάβαμε ότι ο Ντίγκορι ήταν καλό παιδί και μοιραζόταν έναν υγιή ανταγωνισμό με τον Πότερ.
Και λέω ήταν, γιατί...μόλις ακουμπάνε το κύπελλο, μεταφέρονται σε ένα νεκροταφείο όπου ο Πίτερ Πέτιγκρου, μαζί με κάποιον (σε...μέγεθος βρέφους) περιμένουν το Χάρι.
Ο Πέτιγκρου ...σκοτώνει το Σέντρικ ρίχνοντας του με το ραβδί και παγιδεύει το Χάρι.
Συνεχίζει κάνοντας ένα τελετουργικό που αναζωγονεί αυτόν που κράταγε.
Και ποιον κράταγε; Tον Βόλντεμορτ!
Μόλις ο Βόλντεμορτ αποκτήσει πλήρως την ανθρώπινη μορφή του, καλεί τους Θανατοφάγους ώστε να δουν τη μονομαχία αυτού και του Χάρι.
Καθώς ο Χάρι απωθεί τη Θανατική Κατάρα του Βόλντεμορτ, μια σύνδεση που ονομάζεται Τα Προηγούμενα Ξόρκια συμβαίνει ανάμεσα στα ραβδιά τους.
Το ραβδί του Χάρι αναγκάζει εκείνο του Βόλντεμορτ να αναστήσει όλους όσους είχε πρόσφατα σκοτώσει, συμπεριλαμβανομένων του Σέντρικ και τον γονιών του Χάρι.
Η πιο επική, δραματική και με ψυχολογική ένταση στιγμή, της σειράς.
Που θα σε αφήσει κάγκελο μια και καλή και δεν θα την βγάλεις απ'το μυαλό σου, είτε σου άρεσε η ταινία είτε όχι.
Μιλάμε για την έλευση του Βόλντεμορτ!
Ακόμα και γω που δεν είμαι φαν των βιβλίων, πορώθηκα και τότε και τώρα.
Τα γυρίσματα της σκηνής αυτής κράτησαν δύο μέρες.
Ο Ρέιφ Φάινς για το ρόλο του Βόλντεμορτ αναγκάστηκε να ξυρίσει το κεφάλι του.
Τι να πρωτοπείς;
Η μεταμόρφωση, τα πρώτα λόγια μπροστά στον Χάρι, ο τρόπος που κοιτάζονταν.
Αν και μου θύμισε λίγο Michael Jackson με αυτή τη μύτη, πιο αποκρουστικός λένε, στα βιβλία.
Έχοντας ως κύριο υποκινητή της ψυχολογικής έντασης τον θάνατο του Σέντρικ, ανατριχιάζεις.
Με το μαχαίρι που μπήγεται στον Χάρι, την μανία της μονομαχίας με τα ραβδιά και την αποκάλυψη της θυσίας της μαμάς του Χάρι, όταν αυτός ήταν μωρό.
Με τον Χάρι να επιστρέφει και να βλέπει τον πατέρα του Σέντρικ Ντίγκορι να οδύρεται και σένα να μην σου φτάναν όλα τ'άλλα, πάρε και αυτό να σε αποτελειώσουν.
Η πιο ολοκληρωμένη συναισθηματικά και αγωνιώδης σκηνή, όλης της σειράς.
Λίγο παραπάνω αν κράταγε η μονομαχία, καλά θα ήταν.
Αλλά τι άλλο να ζητήσεις;
O Daniel Radcliffe μόνο μας τα χάλασε λίγο, σε μια σκηνή.
Εκεί που παει να κλάψει με τον πατέρα του Ντίγκορι.
Δεν ήταν καθόλου πιστευτός.
Καθώς επιστρέφει ο Πότερ, λέει στο Ντάμπλντορ και στον Υπουργό Μαγείας Κορνήλιο Φατζ ότι ο Βόλντεμορτ επέστρεψε και είναι υπεύθυνος για το θάνατο του Σέντρικ.
Ο Τρελομάτης Μούντυ παίρνει το Χάρι πίσω στο κάστρο, όπου οι ερωτήσεις του κάνουν το Χάρι καχύποπτο.
Όταν φτάνουν οι Ντάμπλντορ, Σνέιπ και Μαγκόναγκαλ το πολυχημικό φίλτρο τελειώνει και ο Άλαστρο "Τρελομάτης" Μούντυ μετατρέπεται στον Μπάρτυ Κράουτς Τζούνιορ.
Ο πραγματικός Μούντυ είναι φυλακισμένος μέσα σε ένα σεντούκι.
Καθώς οι μαθητές από τις άλλες σχολές αποχωρούν, ο Ντάμπλντορ τους λέει να σταθούν μαζί ενωμένοι εναντίων του Βόλντεμορτ.
Δεν ξέρω αν ήταν η καλύτερη μεταφορά απ'τα βιβλία, αλλά σαν ταινία ήταν η πιο χορταστική και πετυχημένη, στις εναλλαγές συναισθήματος, χιούμορ και δράματος.
Πήρε την συνταγή της προηγούμενης και ανέπτυξε καλύτερα κάποια επιμέρους σημεία και ας έμειναν πολλοί χαρακτήρες με πρόχειρη και σχηματική ανάπτυξη.
Σε έκανε να νιώθεις στο πετσί σου, την ψυχολογική ένταση κάποιων στιγμών.
Εδώ ήταν το σημείο κλειδί, για την οριστική, απότομη και άγρια μετάβαση του Χάρι Πότερ και των ταινιών του, προς την ωρίμανση και την μετέπειτα ενηλικίωση.
Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο.
Το σκοτάδι δεν απλώθηκε ακόμα ολοκληρωτικά.
Όλα θα φανερωθούν στη συνέχεια.
